การบริหารจัดการชุมชนฐานรากบนฐานการเกษตรอินทรีย์เพื่อยกระดับคุณภาพเศรษฐกิจชุมชน ตำบลออนกลาง อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการบริหารจัดการชุมชนตามหลักเกษตรอินทรีย์สำหรับพื้นที่เพื่อรองรับการพัฒนาเศรษฐกิจ โดยนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยและประเทศ 2) เพื่อศึกษาเกี่ยวกับธุรกิจการเกษตร การนำประโยชน์ไปใช้ต่อชุมชน ผ่านการบูรณาการกับการเรียนการสอนด้านกฎหมายธุรกิจ และ 3) เพื่อเสนอแนะแนวทางการต่อยอดการเกษตรไปสู่เชิงพาณิชย์ เป็นการวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัย แบ่งเป็น 3 ช่วงในการดำเนินการ  ได้แก่ช่วงที่ 1 วางแผนและสำรวจข้อมูลเบื้องต้น ช่วงที่ 2     ภาคข้อมูลและชุดความรู้ และช่วงที่ 3 การบูรณาการและการต่อยอด โดยประชากรและกลุ่มตัวอย่าง (population and sampling) จำนวน 12 คน  สามารถจำแนกได้เป็น 6 กลุ่ม ประกอบด้วย 1) กลุ่มตัวอย่างจากหน่วยงานภาครัฐ/องค์กรที่เกี่ยวข้อง 2) กลุ่มตัวอย่างจากภาคเอกชน มูลนิธิ สมาคม ราย 3) กลุ่มตัวอย่างจากนักวิชาการ ผู้เชี่ยวชาญ 4) กลุ่มตัวอย่างจากเกษตรกร 5) กลุ่มตัวอย่างจากผู้ประกอบการ และ 6) กลุ่มตัวอย่างจากผู้บริโภค

ผลวิจัยพบว่า 1) การวิเคราะห์ตามกลุ่มบันได 9 ขั้น พื้นที่ตำบลออนกลางนั้นอยู่ในกลุ่มที่ 1 และกลุ่มที่ 2 และกำลังอยู่ในขั้นตอนของกลุ่มที่ 3 ของขั้นที่ 8 คือการขาย เพื่อสามารถสร้างรายได้ให้กับคนในพื้นที่เพิ่มเติม การทำเกษตรยั่งยืนบนพื้นฐานการเอื้อเฟื้อเกื้อกูล เพื่อเป็นฐานเศรษฐกิจชุมชน การต่อยอดสร้างตลาดและการพัฒนาเครือข่ายเกษตรอินทรีย์ในพื้นที่ การนำหลักการบริหารจัดการชุมชนฐานรากบนฐานการเกษตรอินทรีย์ที่เหมาะของพื้นที่หรือหน่วยงานท้องถิ่นที่นำไปสู่แผนในการส่งเสริมและสนับสนุนทางด้านวิจัย บริการวิชาการด้านการเกษตรภายใต้ BCG Model 2) ปัจจัยที่ประสบผลสำเร็จสู่ชุมชนที่ยั่งยืนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงได้ โดยปัจจัยที่สัมพันธ์กันมากที่สุดระหว่างทฤษฎี บันได 9 ขั้นนั้น ภาพรวม   ถือว่าลักษณะทางภูมิสังคมของชุมชนมีความสัมพันธ์กับธุรกิจเกษตร การนำประโยชน์ไปใช้ต่อชุมชนผ่านการบูรณาการกับการเรียนการสอนด้านกฎหมายธุรกิจซึ่งถือได้ว่าการนำไปสู่การเป็นชุมชนที่ยั่งยืนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 3) แนวทางการพัฒนาให้ชุมชนอยู่ได้โดยการทำเกษตรแบบยั่งยืนบนพื้นฐานการเอื้อเฟื้อเกื้อกูลเพื่อเป็นฐานเศรษฐกิจชุมชน (ขั้นที่ 8) ของการขายหรือต่อยอดการเกษตรไปสู่เชิงพาณิชย์ผ่านเครือข่ายกลุ่มเกษตรกรรุ่นใหม่ แต่ก็อาศัยปัจจัยจากภายนอกให้น้อยที่สุดเพื่อหาวิธีการป้องกันการขยายตัวของเมืองแบบก้าวกระโดด