รูปแบบการพัฒนาศักยภาพเกษตรกร ในการเลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและประเมินรูปแบบการพัฒนาศักยภาพเกษตรกร ระบบการผลิต ระบบการบริหารจัดการ และการเชื่อมโยงเครือข่าย ของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอนและกลุ่มแปลงใหญ่ผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เนื่องจากไก่แม่ฮ่องสอนถือได้ว่าเป็นอัตลักษณ์ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน ไก่แม่ฮ่องสอนอยู่คู่กับวิถีชีวิตของเกษตรกรในจังหวัดแม่ฮ่องสอนมาอย่างยาวนาน เป็นแหล่งอาหารโปรตีนให้กับครัวเรือน ช่วยลดรายจ่ายจากการซื้ออาหารโปรตีนจากการบริโภคในครัวเรือน แต่ปัญหาที่พบในปัจจุบัน คือปริมาณการผลิตไก่แม่ฮ่องสอนไม่สม่ำเสมอ การผลิตยังไม่เป็นระบบ ส่วนใหญ่ยังเลี้ยงแบบรายครัวเรือน ยังไม่ได้ขยายเป็นเครือข่าย ทำให้ไม่สามารถขยายผลไปในระดับส่งเสริมเศรษฐกิจครัวเรือน คือสามารถเพิ่มรายได้ให้กับเกษตรกรได้ การน้อมนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้กับเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน เพราะสอดคล้องกับภูมิสังคมของเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน งานวิจัยนี้ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ กลุ่มเป้าหมายได้จากการเลือกแบบเจาะจง จำแนกตามวัตถุประสงค์เป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรก เป็นผู้ทรงคุณวุฒิจากสถาบันการศึกษา จำนวน 3 คน และผู้ทรงคุณวุฒิจากกรมปศุสัตว์ จำนวน 2 คน รวม 5 คน กลุ่มที่สอง เป็นผู้บริหารกรมปศุสัตว์ เจ้าหน้าที่ปศุสัตว์ในพื้นที่ และผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง รวมจำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบประเมินความถูกต้องและเหมาะสมของร่างรูปแบบ และแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง รวบรวมข้อมูลโดยการจัดสนทนากลุ่ม และการสอบถามเพื่อประเมินความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา นำเสนอข้อมูลโดยตารางประกอบการบรรยาย
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษารูปแบบการพัฒนาศักยภาพเกษตรกร ระบบการผลิต ระบบการบริหารจัดการ และการเชื่อมโยงเครือข่าย ของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอนและกลุ่มแปลงใหญ่ผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน ประกอบด้วย 7 ประเด็น คือ 1) หลักการตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง มีความเหมาะสม สอดคล้องกับบริบทชุมชน 2) วัตถุประสงค์ เน้นการพัฒนาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 3) ศักยภาพของเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่ ด้านการผลิต การบริหารจัดการกลุ่ม การพัฒนาผลิตภัณฑ์และการตลาด 4) ระดับเศรษฐกิจพอเพียง 3 ระดับ คือ พึ่งพาตนเอง รวมกลุ่ม และสร้างเครือข่าย 5) การพัฒนาผลผลิตไก่แม่ฮ่องสอน 6) การบริหารจัดการกลุ่มผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน และ 7) การเชื่อมโยงเครือข่าย และ 2) ผลการประเมินรูปแบบการพัฒนาศักยภาพเกษตรกร ระบบการผลิต ระบบการบริหารจัดการ และการเชื่อมโยงเครือข่าย ของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอนและกลุ่มแปลงใหญ่ผู้เลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอน พบว่า ผลการประเมินในภาพรวมของรูปแบบมีความเป็นไปได้และมีความเป็นประโยชน์ ในระดับมากที่สุด (=4.76, S.D. = 0.34) การนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ทั้ง 3 ระดับไปปรับใช้กับการพัฒนาศักยภาพของเกษตรกรในแต่ละระดับ ร่วมกับการสนับสนุนจากภาครัฐ และภาคเอกชนในพื้นที่อย่างจริงจังและต่อเนื่อง จะทำให้การส่งเสริมการเลี้ยงไก่แม่ฮ่องสอนมีความยั่งยืนต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
กรมปศุสัตว์. (2559). คู่มือปฏิบัติงาน ปี 2559. แบบประเมินความเข้มแข็งกลุ่มเกษตรกรของกรมปศุสัตว์ ปี 2559. กรุงเทพฯ: กรมปศุสัตว์.
กรมปศุสัตว์ กองส่งเสริมและพัฒนาการปศุสัตว์. (2562). แผนงาน โครงการ ประจำปีงบประมาณ 2562. สืบค้นจาก https://extension.dld.go.th/webnew/index.php/th/main-plan-and-projects/122-2562
กัลปพฤกษ์ ผิวทองงาม, ศุภชัย ปทุมนากุล, และ ศิริลักษณ์ ศุทธชัย. (2554). แนวทางการพัฒนาโซ่อุปทานไก่พื้นเมืองประดู่หางดำในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ณัฐวุฒิ ปุรินทราภิบาล, และ กมลทิพย์ ดำคงเพชร. (2559). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความเข้มแข็งของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงสัตว์ในพื้นที่ 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ภายใต้โครงการพัฒนาอาชีพการเลี้ยงสัตว์แบบผสมผสานในเกษตรกรรายย่อย, สำนักงานปศุสัตว์เขต 9.
กรมปศุสัตว์.
ประยูร ครองยุติ, วิภาวรรณ ปาณะพล, และ ประเทืองทิพย์ เสือเอก. (2555). ผลของเครือข่ายเกษตรกรเข้มแข็งต่อพัฒนาการเลี้ยงแพะ. กรุงเทพฯ: สำนักส่งเสริมและพัฒนาการปศุสัตว์.
วัชระ แลน้อย, วีรพงษ์ กันแก้ว, กฤตภาค บูรณวิทย์, และ บรรจง อาจคำ. (2559). ระบบการเลี้ยงและศักยภาพในการผลิตไก่พื้นเมืองของเกษตรกรในจังหวัดพะเยา. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 4(1), 137-145.
สำนักงานวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2562). ขับเคลื่อนโครงการต้นแบบการแก้ไขปัญหาความยากจนแม่ฮ่องสอน ยกระดับคุณภาพชีวิตประชาชน (รายงานวิจัย). แม่ฮ่องสอน: สำนักประชาสัมพันธ์ เขต3.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุวิทย์ โชตินันท์, นพวรรณ สุทธิหลวง, สุรเชษฐ์ ปิ่นทิพย์, และ สมบัติ ศุภประภากร. (2561). โครงการการพัฒนาเครือข่ายเกษตรกรเลี้ยงไก่พื้นเมืองประดู่หางดำและระบบห่วงโซ่อุปทาน เพื่อเพิ่มศักยภาพการแข่งขันของเศรษฐกิจชุมชน: กรณีศึกษาน่านโมเดล (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย: ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้น ชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพฯ: เจริญวิทย์การพิมพ์.
อำนวย เลี้ยวธารากุล, สุรศักดิ์ โสภณจิตร, ภูรี วีระสมิทธ์, และ ศุภฤกษ์ สายทอง. (2548). การคัดเลือกและการปรับปรุงพันธุ์ไก่พื้นเมืองของท้องถิ่น (ไก่แม่ฮ่องสอน) สำหรับเลี้ยงในเขตพื้นที่สูงภาคเหนือของประเทศไทย (รายงานวิจัย). เชียงใหม่: มูลนิธิโครงการหลวง.