Comparison of the Management of Digital TV via YouTube ‘RUBSARB Production Channel’ and ‘FEDFE Boyband Channel’
Article Sidebar
Published:
Dec 1, 2017
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research paper “Comparison of the Management of Digital TV via YouTube ‘RUBSARB Production Channel’ and ‘FEDFE Boyband Channel’” was to study the management and production of the channel and how it has been promoted through the YouTube channel. This research paper has been done through the qualitative research by interviewing the management teams from both companies as well as other documentations provided by the companies and other media. We conclude that in order to produce successful channel on YouTube, that 1) Must have unique creativity with constant valuable contents 2) Must To produce a continuous video 3) also includes effective advertisement and promotion of clip in order to generate subscriber base 4) improve produce a quality channel to the viewers. 5) Must produce the information base on the facts and presented with sincerity.
Article Details
How to Cite
ตระการบุญชัย ก. (2017). Comparison of the Management of Digital TV via YouTube ‘RUBSARB Production Channel’ and ‘FEDFE Boyband Channel’. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 16(21), 125–134. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/171990
Section
Article Text
References
ภาษาไทย
ชลทิชา เจริญกิจ. (2544). ศึกษาเปรียบเทียบการบริหารงานข่าวของช่อง ยูบีซี 7 และช่องเนชั่น แชนแนล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2549). ทฤษฎีองค์การสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาบริหารศาสตร์.
นันทิยา หุตานุวัตร. (2545). SWOT: การวางแผนกลยุทธ์ธุรกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.
ปนัดดา เชิดชู. (2552). บทบาทของผู้ผลิตรายการโทรทัศน์บนอินเตอร์เน็ตกับการกลั่นกรองเนื้อหาเพื่อรับผิดชอบต่อสังคม. รายงานเฉพาะบุคคลปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิเชียร วิทยาอุดม. (2550). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
วิน รัตนาธีราธร. (2553). ทัศนคติต่อการทำการสื่อสารทางการตลาดในรูปแบบ Viral Video และปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจแชร์ออนไลน์วิดีโอของผู้ใช้ Facebook ในเขตกรุงเทพมหานคร. การศึกษาอิสระปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิลาส ฉํ่าเลิศวัฒน์ และนฤพล ตั้งตรีรัตน์. (2551). VDO Podcast: TV ออนไลน์ ทำเองได้ ง่ายนิดเดียว. กรุงเทพฯ: โปรวิชั่น.
สมยศ นาวีการ. (2536). การบริหาร. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
สุพิชชา จักรสิรินนท์. (2553). การบริหารจัดการองค์กรด้านการผลิตรายการวิทยุ กรณีศึกษากลุ่มบริษัทคลิค วีอาร์วันเรดิโอ จำกัด. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2554). การบริหารงานสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ: ประสิทธิ์ภัณฑ์แอนด์พรินติ้ง.
เสนาะ ติเยาว์. (2551). หลักการบริหาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาอังกฤษ
Allport, G.W. (1976). Handbook of social psychology. Worcestor Mass: Clock University.
Barnard, C.I. (1938). The Functions of the Executive. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Bayard, O.W. (1969). Business: An Introductory Analysis. New York: Harry and Row.
Denis McQuail, (2005). McQuail’s Mass Communication Theory: An Introduction (5th Edition). London: Sage Publications Ltd.
Hutchinson, John G. (1967). Organization: Theory and Classical Concept. New York: Holt Rinehart & Winston.
Newsom & Carrell. (1995). Doug Public Relations Writing: Form and Style. Australia: Wadsworth.
Zimbardo, P. G. (1991). The Psychology of Attitude Change and Social Influence. New York: McGrawHill.
ออนไลน์
กูรู สนุก. (2556). ยูทูบ. เข้าถึงได้จาก http://guru.sanook.com/2292/
ดลยา แสงเพ็ชร์. (ม.ป.ป). คุณสมบัติสื่อมวลชน. เข้าถึงได้จาก https://masscommunicationedu54.wikispaces.com/คุณสมบัติของสื่อมวลชน
ประเภทและหมวดหมู่ รายการบนยูทูบ. (2560). เข้าถึงได้จากhttps://support.google.com/youtube/answer/4594615?hl=th
พสนันท์ ปัญญาพร. (2555). แนวคิดเกี่ยวกับสื่อใหม่. เข้าถึงได้จาก http://photsanan.blogspot.com/2012/03/new-media.html
แรกขวัญ สวาสดิพันธ์. (2557). การสื่อสารการตลาดของค่ายเพลงโมโนมิวสิคผ่านสื่อยูทูบ. เข้าถึงได้จาก https://www.spu.ac.th/commarts/files/2014/06/บทความ.pdf
วิกิพีเดีย. (ม.ป.ป). วีอาร์โซ. วันที่สืบค้น 17 มิถุนายน 2559, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B9%82%E0%B8%8B
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (มหาชน). (2558).รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตของประเทศไทย ปี 2558. เข้าถึงได้จาก https://www.etda.or.th/publishing-detail/thailand-internet-userprofile2015-th.html
Socialblade. (2008). Top 100 YouTubers in Thailand by SB Score. Retrieved from https://socialblade.com/youtube/top/country/th
ชลทิชา เจริญกิจ. (2544). ศึกษาเปรียบเทียบการบริหารงานข่าวของช่อง ยูบีซี 7 และช่องเนชั่น แชนแนล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2549). ทฤษฎีองค์การสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาบริหารศาสตร์.
นันทิยา หุตานุวัตร. (2545). SWOT: การวางแผนกลยุทธ์ธุรกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.
ปนัดดา เชิดชู. (2552). บทบาทของผู้ผลิตรายการโทรทัศน์บนอินเตอร์เน็ตกับการกลั่นกรองเนื้อหาเพื่อรับผิดชอบต่อสังคม. รายงานเฉพาะบุคคลปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิเชียร วิทยาอุดม. (2550). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
วิน รัตนาธีราธร. (2553). ทัศนคติต่อการทำการสื่อสารทางการตลาดในรูปแบบ Viral Video และปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจแชร์ออนไลน์วิดีโอของผู้ใช้ Facebook ในเขตกรุงเทพมหานคร. การศึกษาอิสระปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิลาส ฉํ่าเลิศวัฒน์ และนฤพล ตั้งตรีรัตน์. (2551). VDO Podcast: TV ออนไลน์ ทำเองได้ ง่ายนิดเดียว. กรุงเทพฯ: โปรวิชั่น.
สมยศ นาวีการ. (2536). การบริหาร. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
สุพิชชา จักรสิรินนท์. (2553). การบริหารจัดการองค์กรด้านการผลิตรายการวิทยุ กรณีศึกษากลุ่มบริษัทคลิค วีอาร์วันเรดิโอ จำกัด. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2554). การบริหารงานสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ: ประสิทธิ์ภัณฑ์แอนด์พรินติ้ง.
เสนาะ ติเยาว์. (2551). หลักการบริหาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาอังกฤษ
Allport, G.W. (1976). Handbook of social psychology. Worcestor Mass: Clock University.
Barnard, C.I. (1938). The Functions of the Executive. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Bayard, O.W. (1969). Business: An Introductory Analysis. New York: Harry and Row.
Denis McQuail, (2005). McQuail’s Mass Communication Theory: An Introduction (5th Edition). London: Sage Publications Ltd.
Hutchinson, John G. (1967). Organization: Theory and Classical Concept. New York: Holt Rinehart & Winston.
Newsom & Carrell. (1995). Doug Public Relations Writing: Form and Style. Australia: Wadsworth.
Zimbardo, P. G. (1991). The Psychology of Attitude Change and Social Influence. New York: McGrawHill.
ออนไลน์
กูรู สนุก. (2556). ยูทูบ. เข้าถึงได้จาก http://guru.sanook.com/2292/
ดลยา แสงเพ็ชร์. (ม.ป.ป). คุณสมบัติสื่อมวลชน. เข้าถึงได้จาก https://masscommunicationedu54.wikispaces.com/คุณสมบัติของสื่อมวลชน
ประเภทและหมวดหมู่ รายการบนยูทูบ. (2560). เข้าถึงได้จากhttps://support.google.com/youtube/answer/4594615?hl=th
พสนันท์ ปัญญาพร. (2555). แนวคิดเกี่ยวกับสื่อใหม่. เข้าถึงได้จาก http://photsanan.blogspot.com/2012/03/new-media.html
แรกขวัญ สวาสดิพันธ์. (2557). การสื่อสารการตลาดของค่ายเพลงโมโนมิวสิคผ่านสื่อยูทูบ. เข้าถึงได้จาก https://www.spu.ac.th/commarts/files/2014/06/บทความ.pdf
วิกิพีเดีย. (ม.ป.ป). วีอาร์โซ. วันที่สืบค้น 17 มิถุนายน 2559, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B9%82%E0%B8%8B
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (มหาชน). (2558).รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตของประเทศไทย ปี 2558. เข้าถึงได้จาก https://www.etda.or.th/publishing-detail/thailand-internet-userprofile2015-th.html
Socialblade. (2008). Top 100 YouTubers in Thailand by SB Score. Retrieved from https://socialblade.com/youtube/top/country/th