Creating the Conceptual Framework in Dancing based on the Idea of Aesthetic Communication: Case Study of Performance Series “In the Spirit”
Main Article Content
Abstract
This article aims to create the conceptual framework in dancing based on the idea of aesthetic communication as a starting point to create of a dance by using case studies to create the conceptual framework from “In the Spirit”. The process is as follows: 1. Disassembling the model shows that this kind of art is in a form of communication. 2. Defining that Thai dance communication is an imaginative communication in a group that has a dramatic or drama structure in some aspects. After framing ideas in this process. This will allow choreographer to continue on the process until the day of actual performance.
Article Details
How to Cite
ภราดรสุธรรม ว. (2019). Creating the Conceptual Framework in Dancing based on the Idea of Aesthetic Communication: Case Study of Performance Series “In the Spirit”. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 18(24), 188–194. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/191508
Section
Article Text
References
ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์, จิรยุทธ์ สินธุพันธุ์, สุกัญญา สมไพบูลย์ และปรีดา อัครจันทโชติ. (2546). สุนทรียนิเทศศาสตร์ การศึกษาสื่อสารการแสดงและสื่อจินตคดี. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2534). “นาฏกรรมกับการสื่อความและอนาคต” ใน โขนคาราบาว น้ำเน่าและหนังไทย. กรุงเทพฯ: จินตะหราวาตี.
สมพร ฟูราจ. (2554). Mine ศิลปะท่าทางและการเคลื่อนไหว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). วิวัฒนาการนาฏยศิลป์ไทยในกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ.2325 – 2477. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2534). “นาฏกรรมกับการสื่อความและอนาคต” ใน โขนคาราบาว น้ำเน่าและหนังไทย. กรุงเทพฯ: จินตะหราวาตี.
สมพร ฟูราจ. (2554). Mine ศิลปะท่าทางและการเคลื่อนไหว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). วิวัฒนาการนาฏยศิลป์ไทยในกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ.2325 – 2477. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.