The Meta-Analysis on Thai Film Master Degree Thesis between 2017 - 2019
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this article is to analyze the Master Degree theses which studied about Thai Films between 2017 – 2019. The study examines the populations used, the type of research conducted, the theories used and the methods used. The study shows that the university which holds the highest number of theses about Thai Films is Thammasat University (6 titles), the second is Rangsit University (3 titles) and Bangkok University (2 titles). The population studied most frequently was the films; the second was the viewers and the film production team. The kind of research that was used most was qualitative research, the second was quantitative research. The theory that was used the most in research was semiotics concept, followed by storytelling and representational concepts.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
งามนิส เขมาชฎากร. (2560). พัฒนาการหนังกลางแปลง และแนวทางการบริหารจัดการ กรณีศึกษา กาเหว่าภาพยนตร์ และท่าพระจันทร์ภาพยนตร์ (พ.ศ. 2530 - 2559). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฉัตรศิริ ปิยะพิมลสิทธิ์. (2549). การสังเคราะห์วิทยานิพนธ์ หลักสูตรศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ชลธิชา กิ่งไกว. (2562). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดภาพยนตร์ไทย กรณีศึกษา บริษัท สหมงคลฟิล์ม อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด และบริษัท เอ็ม พิคเจอร์ส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ชูพงษ์ แสงเพชร. (2562). ทวิภพ (2547) และพี่มาก..พระโขนง (2556): สุนทรียภาพแบบหลังสมัยใหม่ในภาพยนตร์รีเมกแนวทบทวนวิพากษ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นันท์นภัส สุขพรทวีวัฒน์. (2560). ทัศนคติ พฤติกรรมการเปิดรับ และความคาดหวังของผู้ชมในเขตกรุงเทพมหานครที่มีต่อภาพยนตร์ไทยอิสระ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุณยาพร กิตติสุนทโรภาศ. (2560). ภาพตัวแทนของตัวละครที่มีภาวะจิตเภทในภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2557). ระเบียบวิธีวิจัยการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พทิษฏยา จันทร์เทศ. (2561). การออกแบบและสื่อความหมายของใบปิดภาพยนตร์สยองขวัญแนวอำนาจเหนือธรรมชาติของภาพยนตร์ไทยและภาพยนตร์อเมริกัน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต.
พิมลนาถ เล็กสมบูรณ์ไชย. (2560). ภาพสะท้อนปัญหาสุขภาพจิตผ่านรูปแบบการสื่อความหมายในภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสาร มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พีรภาส จงตระกูล. (2561). การตั้งชื่อและการสื่อความหมายของชื่อภาพยนตร์ไทยและชื่อภาษาไทยของภาพยนตร์อเมริกัน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต.
ภัทรวดี ไชยชนะ. (2561). การสื่อสารภาพตัวแทนสตรีผ่านภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
รักตระกูล ภิรักจรรยากุล. (2560). การเล่าเรื่องการเมืองไทยในภาพยนตร์ไทยยุคสงครามเย็น (พ.ศ.2493 - 2518). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ลักษมี พูลทรัพย์. (2555). การวิเคราะห์วิทยานิพนธ์เกี่ยวกับพฤติกรรมสารสนเทศระหว่าง พ.ศ. 2513 - 2553). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วงศกร วงเวียน. (2562). การประกอบสร้างควาหมายการถวิลหาอดีตในภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต.
วิริยาภรณ์ จุนหะวิทยะ. (2560). ภาพตัวแทนของพื้นที่ “สามจังหวัดชายแดนภาคใต้” ในภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศานต์ฤทัย สาเพิ่มทรัพย์. (2561). การสร้างความหมายของผู้หญิงทำแท้งผ่านภาพตัวแทนในภาพยนตร์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เอกพล รัตนะ. (2560). คุณค่ามรดกวัฒนธรรมของภาพยนตร์ไทยที่ได้รับการขึ้นทะเบียนมรดกภาพยนตร์ของชาติ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาบริหารงานวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์