A Confirmatory Factor Analysis of the Computer Self-Efficacy of Operational Staff in Business Industrial
Keywords:
Confirmatory Factor Analysis, Computer Self-efficacyAbstract
The purpose of this study was to develop and validate a model of the computer self-efficacy of operational staff in business industrial based on the concepts of Torkzadeh & Koufteros (2003) and related literatures. The sample used in the study consisted of 500 operational staffs in business industrial. The research instrument was a set of computer self-efficacy questionnaires. The data achieved were analyzed by means of exploratory factor analysis with principal component extraction and varimax rotation using SPSS. The model was validated by using second order confirmatory factor analysis through AMOS. The research results indicated that the computer self-efficacy of operational staffs in business industrial consisted of four factors according to priority of importance as following: file and software skills, beginning skills, internet skills, and advance skills.
References
กรรณิการ์ จิตต์บรรเทา. (2539). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเองและความคาดหวังในผลการเรียนภาษาอังกฤษกับความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กรุงเทพมหานคร.
วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัญญาวดี แสงงาม. (2543). การศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติงานแนะแนวของครูแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กอบเกียรติ สระอุบล. (2545). คู่มือการใช้คอมพิวเตอร์ฉบับภาคปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : บี อี แอนด์ ซี.
ครรชิต มาลัยวงศ์ และวิชิต ปุณวัตร์. (2532). เทคนิคการออกแบบโปรแกรม. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
คอยจิตร์ นครราช. (2548). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านคอมพิวเตอร์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ในมหาวิทยาลัยของรัฐ. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
จิราภรณ์ กุณสิทธิ์. (2541). การทำนายผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ด้วยตัวแปรด้านการกำกับตนเองในการเรียนการรับรู้ความสามารถของตนเองทางคณิตศาสตร์ ทัศนคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทับทิม ปัตตะพงศ์. (2545). การรับรู้ประโยชน์ การรับรู้อุปสรรค การรับรู้ความสามารถของตนเองและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพในการควบคุมน้ำหนักตัวของวัยรุ่นตอนกลางในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการพยาบาลแม่และเด็ก บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทยาพร ร่มโพธิ์. (2545). การศึกษาสภาพปัจจุบันและความคาดหวังเกี่ยวกับการใช้คอมพิวเตอร์ในการเรียนการสอนของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจในวิทยาลัยพณิชยการ สังกัดกรมอาชีวศึกษาเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ธนัญชัย อัศวมงคล. (2544). การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร : บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นิสิต บุญสิทธิ์ไชยชนะ. (2543). การพัฒนาการรับรู้ความสามารถของตนเองที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการไม่เสพย์เฮโรอีนซ้ำของผู้เข้ารับการบำบัด ขั้นตอนการถอนยาพิษของคลินิกยาเสพติดในโรงพยาบาลของรัฐ. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ปณิตา นิรมล. (2546). การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการกำกับตนเองในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
พจนารถ ทองคำเจริญ. (2539). สภาพความต้องการและปัญหาการใช้อินเทอร์เน็ตในการเรียน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและการสื่อสารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พาณี ขอสุข. (2542). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความเป็นจริงต่อการเพิ่มการรับรู้ความสามารถของตนในการเรียนรู้การกำกับตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ.
วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เพ็ญนภา จวนชัยนาท. (2541). การศึกษาสภาวะการใช้และการส่งเสริมการใช้ข้อสนเทศจากระบบอินเทอร์เน็ตเพื่อการศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2546). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย Amos. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รดีวัลณ์ พึ่งสาย. (2545). องค์ประกอบที่มีความสัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
วรรณวิภา จำเริญดารารัศมี. (2535). วิทยาการคอมพิวเตอร์เบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วัชราภรณ์ สุริยาภิวัฒน์. (2543). คอมพิวเตอร์เบื้องต้น และเทคนิคการเขียนโปรแกรม. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพมหานคร : ไทยเจริญการพิมพ์.
วัลลภา สบายยิ่ง, นวลฉวี ประเสริฐสุข และประสิทธ์ สาระสันต์. (2539). รายงานการวิจัยผลของการเตือนตนเองต่อการรับรู้ ความสามารถของตนที่ส่งผลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพการเรียน. กรุงเทพมหานคร : สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
วิทยา เรืองพรวิสุทธิ์. (2539). เรียนอินเทอร์เน็ตผ่านเวิลด์ไวด์เว็บอย่างง่าย. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศศิธร พรไพรินทร์. (2541). ผลของการใช้โปรแกรมเลิกเสพเฮโรอีน ตามทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองของแบนดูรา ที่มีต่อการรับรู้ความสามารถของตนเองในการเลิกเสพเฮโรอีน ความคาดหวังในผลของการเลิกเสพเฮโรอีนของ
ผู้เสพเฮโรอีนที่เข้ามารับการบำบัดรักษาในโรงพยาบาลธัญญารักษ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศรีไพร ศักดิ์รุ่งพงศากุล. (2544). เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์และสารสนเทศ. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สมจิตต์ เวียงเพิ่ม. (2544). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลและการรับรู้ความสามารถของตนเองกับการปฏิบัติบทบาท ของครูพี่เลี้ยง ในแหล่งฝึกวิทยาลัยพยาบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญา
พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพยาบาล บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เสรี ชัดแช้ม. (2547). “การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน.” วารสารวิจัยและวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 : 30.
อมลยา ศิริชนะ. (2542). ความรู้ ทัศนคติ และการใช้ประโยชน์จากอินเทอร์เน็ตของนักเรียนในโรงเรียนดีเด่นด้านการส่งเสริม กิจกรรมอินเทอร์เน็ต ตามโครงการเครือข่ายคอมพิวเตอร์เพื่อโรงเรียนไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรพิน จิรวัฒนศิริ. (2541). การใช้ประโยชน์จากสื่ออินเทอร์เน็ตของนักศึกษาปริญญาโท ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างมหาวิทยาลัยรัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
โอภาส เอี่ยมสิริวงศ์. (2543). การพัฒนาระบบสารสนเทศศูนย์ทดสอบวิชาการบนระบบเครือข่ายท้องถิ่นของวิทยาลัยลุ่มน้ำปิง. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy : Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review. Vol. 84 : 19-215.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist. Vol. 3 No. 7 : 122-147.
Bandura, A., & Beyer, J. (1977). Cognitive processes editing behavioral change. Journal of Personality and Social Psychology. Vol. 35 : 125-139.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ : Prentice-Hall.
Davaport, K. (1995). Factor related to the Tennessee K-12 educators implementation of the internet into class activities and professional development. Available from : http://etd-submit.etsu.edu/etd/theses/available/etd-0328102-093259/unrestricted/edwardsc041502.pdf
Doll, W.J., & Torkzadeh, G. (1989). “A discrepancy model of end-user computing involvement.” Management Science, Vol. 25 : 1551-1171.
Guskey, T.R., & Passaro, D. (1994). “Teacher efficacy: A study of construct dimension.” American Educational Research Journal. Vol. 31 : 627-643.
Harrison, A., & Rainer, R. (1992). “An examination of the factor structures and concurrent validitiesfor the computer attitude scale, the computer anxiety rating scale, and the computer self-efficacy scale.” Educational and Psychological Measurement. Vol. 52 No. 3 : 735.
Kim, J.O., & Mueller, C.W. (1978). Factor analysis: Statistical methods and practical issues. Beverley Hill: Sage Publication.
Schunk, D.H. (1983). “Developing children’s self-efficacy and skill: The roles of social comparative information and goal setting.” Contemporary Educational Psychology. Vol. 8 : 76-78.
Schunk, D.H. (1991). “Self-efficacy and academic motivation.” Educational Psychologist. Vol. 26 : 207-231.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (1993). Computer user training and attitudes : A study business undergraduates. Behavior and Information Technology. Vol. 12 : 284-292.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (1994). “Factorial validity of a computer self-efficacy scale and the impact of computer training.” Educational and Psychological Measurement. Vol. 54 : 813-821.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (2003). “Confirmatory analysis of computer self-efficacy.” Structural Equation Modeling. Vol. 10 No. 2 : 263-275.
Torkzadeh. (2002). Effect of training on internet self-efficacy and computer user attitudes. Available from : http://www.ingentaconnect.com/content/els/07475632/2002/00018/00005/art0010
Wood, D., & Bandura, A. (1989). Practical biochemistry for colleges. Oxford : Pergamon Press.
วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัญญาวดี แสงงาม. (2543). การศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติงานแนะแนวของครูแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กอบเกียรติ สระอุบล. (2545). คู่มือการใช้คอมพิวเตอร์ฉบับภาคปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : บี อี แอนด์ ซี.
ครรชิต มาลัยวงศ์ และวิชิต ปุณวัตร์. (2532). เทคนิคการออกแบบโปรแกรม. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
คอยจิตร์ นครราช. (2548). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านคอมพิวเตอร์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ในมหาวิทยาลัยของรัฐ. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
จิราภรณ์ กุณสิทธิ์. (2541). การทำนายผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ด้วยตัวแปรด้านการกำกับตนเองในการเรียนการรับรู้ความสามารถของตนเองทางคณิตศาสตร์ ทัศนคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทับทิม ปัตตะพงศ์. (2545). การรับรู้ประโยชน์ การรับรู้อุปสรรค การรับรู้ความสามารถของตนเองและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพในการควบคุมน้ำหนักตัวของวัยรุ่นตอนกลางในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการพยาบาลแม่และเด็ก บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทยาพร ร่มโพธิ์. (2545). การศึกษาสภาพปัจจุบันและความคาดหวังเกี่ยวกับการใช้คอมพิวเตอร์ในการเรียนการสอนของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจในวิทยาลัยพณิชยการ สังกัดกรมอาชีวศึกษาเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ธนัญชัย อัศวมงคล. (2544). การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร : บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นิสิต บุญสิทธิ์ไชยชนะ. (2543). การพัฒนาการรับรู้ความสามารถของตนเองที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการไม่เสพย์เฮโรอีนซ้ำของผู้เข้ารับการบำบัด ขั้นตอนการถอนยาพิษของคลินิกยาเสพติดในโรงพยาบาลของรัฐ. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ปณิตา นิรมล. (2546). การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการกำกับตนเองในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
พจนารถ ทองคำเจริญ. (2539). สภาพความต้องการและปัญหาการใช้อินเทอร์เน็ตในการเรียน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและการสื่อสารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พาณี ขอสุข. (2542). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความเป็นจริงต่อการเพิ่มการรับรู้ความสามารถของตนในการเรียนรู้การกำกับตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ.
วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เพ็ญนภา จวนชัยนาท. (2541). การศึกษาสภาวะการใช้และการส่งเสริมการใช้ข้อสนเทศจากระบบอินเทอร์เน็ตเพื่อการศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2546). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย Amos. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รดีวัลณ์ พึ่งสาย. (2545). องค์ประกอบที่มีความสัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
วรรณวิภา จำเริญดารารัศมี. (2535). วิทยาการคอมพิวเตอร์เบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วัชราภรณ์ สุริยาภิวัฒน์. (2543). คอมพิวเตอร์เบื้องต้น และเทคนิคการเขียนโปรแกรม. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพมหานคร : ไทยเจริญการพิมพ์.
วัลลภา สบายยิ่ง, นวลฉวี ประเสริฐสุข และประสิทธ์ สาระสันต์. (2539). รายงานการวิจัยผลของการเตือนตนเองต่อการรับรู้ ความสามารถของตนที่ส่งผลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพการเรียน. กรุงเทพมหานคร : สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
วิทยา เรืองพรวิสุทธิ์. (2539). เรียนอินเทอร์เน็ตผ่านเวิลด์ไวด์เว็บอย่างง่าย. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศศิธร พรไพรินทร์. (2541). ผลของการใช้โปรแกรมเลิกเสพเฮโรอีน ตามทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองของแบนดูรา ที่มีต่อการรับรู้ความสามารถของตนเองในการเลิกเสพเฮโรอีน ความคาดหวังในผลของการเลิกเสพเฮโรอีนของ
ผู้เสพเฮโรอีนที่เข้ามารับการบำบัดรักษาในโรงพยาบาลธัญญารักษ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศรีไพร ศักดิ์รุ่งพงศากุล. (2544). เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์และสารสนเทศ. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สมจิตต์ เวียงเพิ่ม. (2544). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลและการรับรู้ความสามารถของตนเองกับการปฏิบัติบทบาท ของครูพี่เลี้ยง ในแหล่งฝึกวิทยาลัยพยาบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญา
พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพยาบาล บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เสรี ชัดแช้ม. (2547). “การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน.” วารสารวิจัยและวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 : 30.
อมลยา ศิริชนะ. (2542). ความรู้ ทัศนคติ และการใช้ประโยชน์จากอินเทอร์เน็ตของนักเรียนในโรงเรียนดีเด่นด้านการส่งเสริม กิจกรรมอินเทอร์เน็ต ตามโครงการเครือข่ายคอมพิวเตอร์เพื่อโรงเรียนไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรพิน จิรวัฒนศิริ. (2541). การใช้ประโยชน์จากสื่ออินเทอร์เน็ตของนักศึกษาปริญญาโท ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างมหาวิทยาลัยรัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
โอภาส เอี่ยมสิริวงศ์. (2543). การพัฒนาระบบสารสนเทศศูนย์ทดสอบวิชาการบนระบบเครือข่ายท้องถิ่นของวิทยาลัยลุ่มน้ำปิง. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy : Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review. Vol. 84 : 19-215.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist. Vol. 3 No. 7 : 122-147.
Bandura, A., & Beyer, J. (1977). Cognitive processes editing behavioral change. Journal of Personality and Social Psychology. Vol. 35 : 125-139.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ : Prentice-Hall.
Davaport, K. (1995). Factor related to the Tennessee K-12 educators implementation of the internet into class activities and professional development. Available from : http://etd-submit.etsu.edu/etd/theses/available/etd-0328102-093259/unrestricted/edwardsc041502.pdf
Doll, W.J., & Torkzadeh, G. (1989). “A discrepancy model of end-user computing involvement.” Management Science, Vol. 25 : 1551-1171.
Guskey, T.R., & Passaro, D. (1994). “Teacher efficacy: A study of construct dimension.” American Educational Research Journal. Vol. 31 : 627-643.
Harrison, A., & Rainer, R. (1992). “An examination of the factor structures and concurrent validitiesfor the computer attitude scale, the computer anxiety rating scale, and the computer self-efficacy scale.” Educational and Psychological Measurement. Vol. 52 No. 3 : 735.
Kim, J.O., & Mueller, C.W. (1978). Factor analysis: Statistical methods and practical issues. Beverley Hill: Sage Publication.
Schunk, D.H. (1983). “Developing children’s self-efficacy and skill: The roles of social comparative information and goal setting.” Contemporary Educational Psychology. Vol. 8 : 76-78.
Schunk, D.H. (1991). “Self-efficacy and academic motivation.” Educational Psychologist. Vol. 26 : 207-231.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (1993). Computer user training and attitudes : A study business undergraduates. Behavior and Information Technology. Vol. 12 : 284-292.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (1994). “Factorial validity of a computer self-efficacy scale and the impact of computer training.” Educational and Psychological Measurement. Vol. 54 : 813-821.
Torkzadeh, G., & Koufteros, X. (2003). “Confirmatory analysis of computer self-efficacy.” Structural Equation Modeling. Vol. 10 No. 2 : 263-275.
Torkzadeh. (2002). Effect of training on internet self-efficacy and computer user attitudes. Available from : http://www.ingentaconnect.com/content/els/07475632/2002/00018/00005/art0010
Wood, D., & Bandura, A. (1989). Practical biochemistry for colleges. Oxford : Pergamon Press.
Downloads
Published
2017-06-26
How to Cite
Subanjui, R. (2017). A Confirmatory Factor Analysis of the Computer Self-Efficacy of Operational Staff in Business Industrial. Journal of Mass Communication Technology, RMUTP, 2(1), 44–57. retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/jmctrmutp/article/view/251816
Issue
Section
Research Articles
License
Copyright (c) Journal of Mass Communicaiton Technology, RMUTP
Journal of Journal of Mass Communicaiton Technology, RMUTP is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License. (CC BY-Nc-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Please read our Pollicies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
