Self-Adaptation Ability among Tertiary Lecturers Amidst Unrest in the Southern Border Provinces During the Decade of 2004-2014
Article Sidebar
Published:
Dec 4, 2018
Keywords:
Self-Adaptation Lecturers Tertiary Educational Institutions Southern Border Provinces
Main Article Content
Abstract
One decade of the unrest in the Southern border provinces (2004-
2014) has been challenging for tertiary lecturers in this area to review and
adapt themselves to doing their work according to their roles and
responsibilities corresponding to the situation that has changed in order
for tertiary education to be able to help mitigate the crisis leading to
sustainable peace. The objective of this descriptive correlation research
was to investigate self-adaptation ability among tertiary lecturers in the
Southern border provinces. The subjects were 190 lecturers of state
universities in the Southern border provinces who began working in the
area before January 2004. A questionnaire was used as a data collection
instrument and data were analyzed using frequencies distribution, percentage, mean, standard deviation, Pearson’s product moment correlation coefficient and chi-square. The study found that 1) the average of self-adaptation score was at the integrated level of adaptation for overall self-adaptation according to their roles and responsibilities and
adaptation in each aspect; 2) relationships with colleagues, and supervisors
were associated with the overall self-adaptation according to roles and
responsibilities at a statistically significant level of 0.05
Article Details
How to Cite
Daengsuwan, K., Limpisathian, S., & Phuangsomjit, C. (2018). Self-Adaptation Ability among Tertiary Lecturers Amidst Unrest in the Southern Border Provinces During the Decade of 2004-2014. Parichart Journal, 31(2), 165–187. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/parichartjournal/article/view/158649
Section
Research Articles
References
[1] ชุลีพร วิรุณหะ. (2549). เรียนรู้ประวัติศาสตร์ 3 จังหวัดภาคใต้. ใน ความรู้และความไม่รู้ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. 15-24. กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์.
[2] นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2550). “สังเขปประวัติศาสตร์มลายูปตานี” ใน มลายูศึกษา ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับประชาชนมลายูมุสลิมในภาคใต้. 47-55. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
[3] สุรชาติ บำรุงสุข. (2550). วิกฤตใต้ สู้ด้วยยุทธศาสตร์และปัญญา. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรสโพรดักส์.
[4] สุริชัย หวันแก้ว. (2550). คนชายขอบ: จากความคิดสู่ความจริง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[5] เอก ตั้งเจริญทรัพย์ และอรอร ภู่เจริญ. (2552). ปัญหาสามจังหวัดชายแดนภาคใต้และข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย. กรุงเทพฯ:
วี. พริ้นท์.
[6] อาคม ใจแก้ว. (2553). “รูปแบบการบริหารที่เหมาะสมสำหรับพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้กับการประยุกต์ใช้”, วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 16(6), พฤศจิกายน-ธันวาคม, 990-1011.
[7] สำนักสันติวิธีและธรรมาภิบาล สถาบันพระปกเกล้า. (2554). “รายงานปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้: บทวิเคราะห์และแนวทางแก้ปัญหาเชิงรุกที่ยั่งยืนด้วยสันติวิธีจากมุมมองของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรชั้นสูงการเสริมสร้างสันติสุขชายแดนใต้ รุ่นที่ 1”. ใน สรุปการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 11 เรื่อง ความขัดแย้ง ความชอบธรรม และการปฏิรูประบบรัฐ การจัดสรรผลประโยชน์ที่เป็นธรรมในสังคมไทย. 581-585. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
[8] พรเพ็ญ คงขจรเกียรติ และรพีพรรณ สายัณห์ตระกูล. (2556). สันติภาพและยุติธรรมที่ยั่งยืน ประสบการณ์การทำงาน “โครงการพัฒนาการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมสำหรับประชาชนในจังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย”. กรุงเทพฯ: พี. เพรส.
[9] ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล. (2552). ชุมชนในสถานการณ์ความขัดแย้ง พลวัตและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[10] จรัส สุวรรณเวลา. (2545). อุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[11] ธวัช ชิตตระการ และคณะ. (2551). รายงานวิจัยการติดตามนโยบายการหลอมรวมสถาบันการศึกษาต่าง ๆ เป็นมหาวิทยาลัย กรณีศึกษา : มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
[12] Roy, S.C. and Andrews, H. A. (1991). The Roy Adaptation Model: The Definitive Statement. Connecticut Appleton & Lange.
[13] Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row.
[14] Hinkle, D.E, William, W. and Stephen G. J. (1998). Applied Statistics for the Behavior Sciences. (4th ed.). New York: Houghton Mifflin.
[15] สามารถ ทองเฝือ. (2556). “ครู ในสถานการณ์ไฟใต้ บนย่างก้าวเข้าสู่ประชาคมอาเซียน”, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 24(พิเศษ), (มกราคม-ธันวาคม). 13-28.
[16] ศรัณยธร คงศรีวรกุลชัย. (2551). ความเข้าใจต่อบทบาทหน้าที่กับการปรับตัวของตำรวจที่ปฏิบัติหน้าที่ในชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยรามคำแหง.
[17] ต่วนโรสณา โต๊ะนิแต ประชา ฤาชุตกุล และวิรัตน์ ธรรมาภรณ์. (2552). “ขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของครูในเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดยะลา” วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 20(2), (กรกฎาคม-ธันวาคม). 260-275.
[18] ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์ และอ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2552). “บทบาทสถาบันอุดมศึกษาที่มีอิทธิพลต่อการส่งเสริมวัฒนธรรมและค่านิยมของเยาวชนในจังหวัดชายแดนภาคใต้”, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 20(2), กรกฎาคม-ธันวาคม, 162-179.
[19] กฤตยา อาชวนิจกุล กุลภา วจนสาระ และหทัยรัตน์ เสียงดัง. ความรุนแรงและความตายภายใต้นโยบายรัฐ: กรณีสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558, จาก http://www.ipsr.mahidol.ac.th.
[20] Schein, E. H. (1970). Organizational Psychology. (2nd ed). New Jersey Prentice-Hall.
[21] Hoy, W. K. and Miskel, C. G. (2008). Educational Administration: Theory Research and Practice. (8th ed.) New York: McGraw-Hill.
[22] วลัยพร ชววัฒนาพงศ์. (2548). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของพยาบาลตำรวจวิชาชีพต่อระบบมาตรฐานคุณภาพโรงพยาบาลตำรวจ กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: บัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[23] ทิพมาศ กาลิกา. (2546). ปัจจัยทางจิตสังคมที่สัมพันธ์กับความสามารถในการปรับตัวทางสังคมของคนพิการทางการเคลื่อนไหว. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (การวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[24] วัฒนะ พรหมเพชร และสุวิมล นราองอาจ. (2552). “ภาวะสุขภาพจิตของครูในเขตพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้” วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตรและมนุษยศาสตร์. 15(4). (กรกฎาคม-สิงหาคม). 631-658.
[25] ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2557). สรุปสถานการณ์ความรุนแรงในรอบ 45 เดือน จังหวัดชายแดนภาคใต้ (ระหว่างเดือนมกราคม พ.ศ. 2547-กันยายน พ.ศ. 2550) ศูนย์เฝ้าระวังเชิงองค์ความรู้สถานการณ์ภาคใต้ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2551, จาก http://www.deepsouthwatch.org/index.
[26] ซัรฟุดดีน หะยี. (2541). การเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวแปรที่มีผลต่อขวัญในการปฏิบัติงานของครูอาสาสมัครการศึกษานอกโรงเรียนที่ปฏิบัติงานใน 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ระหว่างกลุ่มที่มีภูมิหลังต่างกัน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต (การศึกษานอกระบบโรงเรียน). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[2] นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2550). “สังเขปประวัติศาสตร์มลายูปตานี” ใน มลายูศึกษา ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับประชาชนมลายูมุสลิมในภาคใต้. 47-55. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
[3] สุรชาติ บำรุงสุข. (2550). วิกฤตใต้ สู้ด้วยยุทธศาสตร์และปัญญา. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรสโพรดักส์.
[4] สุริชัย หวันแก้ว. (2550). คนชายขอบ: จากความคิดสู่ความจริง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[5] เอก ตั้งเจริญทรัพย์ และอรอร ภู่เจริญ. (2552). ปัญหาสามจังหวัดชายแดนภาคใต้และข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย. กรุงเทพฯ:
วี. พริ้นท์.
[6] อาคม ใจแก้ว. (2553). “รูปแบบการบริหารที่เหมาะสมสำหรับพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้กับการประยุกต์ใช้”, วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 16(6), พฤศจิกายน-ธันวาคม, 990-1011.
[7] สำนักสันติวิธีและธรรมาภิบาล สถาบันพระปกเกล้า. (2554). “รายงานปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้: บทวิเคราะห์และแนวทางแก้ปัญหาเชิงรุกที่ยั่งยืนด้วยสันติวิธีจากมุมมองของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรชั้นสูงการเสริมสร้างสันติสุขชายแดนใต้ รุ่นที่ 1”. ใน สรุปการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 11 เรื่อง ความขัดแย้ง ความชอบธรรม และการปฏิรูประบบรัฐ การจัดสรรผลประโยชน์ที่เป็นธรรมในสังคมไทย. 581-585. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
[8] พรเพ็ญ คงขจรเกียรติ และรพีพรรณ สายัณห์ตระกูล. (2556). สันติภาพและยุติธรรมที่ยั่งยืน ประสบการณ์การทำงาน “โครงการพัฒนาการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมสำหรับประชาชนในจังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย”. กรุงเทพฯ: พี. เพรส.
[9] ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล. (2552). ชุมชนในสถานการณ์ความขัดแย้ง พลวัตและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[10] จรัส สุวรรณเวลา. (2545). อุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[11] ธวัช ชิตตระการ และคณะ. (2551). รายงานวิจัยการติดตามนโยบายการหลอมรวมสถาบันการศึกษาต่าง ๆ เป็นมหาวิทยาลัย กรณีศึกษา : มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
[12] Roy, S.C. and Andrews, H. A. (1991). The Roy Adaptation Model: The Definitive Statement. Connecticut Appleton & Lange.
[13] Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row.
[14] Hinkle, D.E, William, W. and Stephen G. J. (1998). Applied Statistics for the Behavior Sciences. (4th ed.). New York: Houghton Mifflin.
[15] สามารถ ทองเฝือ. (2556). “ครู ในสถานการณ์ไฟใต้ บนย่างก้าวเข้าสู่ประชาคมอาเซียน”, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 24(พิเศษ), (มกราคม-ธันวาคม). 13-28.
[16] ศรัณยธร คงศรีวรกุลชัย. (2551). ความเข้าใจต่อบทบาทหน้าที่กับการปรับตัวของตำรวจที่ปฏิบัติหน้าที่ในชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยรามคำแหง.
[17] ต่วนโรสณา โต๊ะนิแต ประชา ฤาชุตกุล และวิรัตน์ ธรรมาภรณ์. (2552). “ขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของครูในเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดยะลา” วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 20(2), (กรกฎาคม-ธันวาคม). 260-275.
[18] ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์ และอ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2552). “บทบาทสถาบันอุดมศึกษาที่มีอิทธิพลต่อการส่งเสริมวัฒนธรรมและค่านิยมของเยาวชนในจังหวัดชายแดนภาคใต้”, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 20(2), กรกฎาคม-ธันวาคม, 162-179.
[19] กฤตยา อาชวนิจกุล กุลภา วจนสาระ และหทัยรัตน์ เสียงดัง. ความรุนแรงและความตายภายใต้นโยบายรัฐ: กรณีสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558, จาก http://www.ipsr.mahidol.ac.th.
[20] Schein, E. H. (1970). Organizational Psychology. (2nd ed). New Jersey Prentice-Hall.
[21] Hoy, W. K. and Miskel, C. G. (2008). Educational Administration: Theory Research and Practice. (8th ed.) New York: McGraw-Hill.
[22] วลัยพร ชววัฒนาพงศ์. (2548). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของพยาบาลตำรวจวิชาชีพต่อระบบมาตรฐานคุณภาพโรงพยาบาลตำรวจ กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: บัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[23] ทิพมาศ กาลิกา. (2546). ปัจจัยทางจิตสังคมที่สัมพันธ์กับความสามารถในการปรับตัวทางสังคมของคนพิการทางการเคลื่อนไหว. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (การวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[24] วัฒนะ พรหมเพชร และสุวิมล นราองอาจ. (2552). “ภาวะสุขภาพจิตของครูในเขตพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้” วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตรและมนุษยศาสตร์. 15(4). (กรกฎาคม-สิงหาคม). 631-658.
[25] ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2557). สรุปสถานการณ์ความรุนแรงในรอบ 45 เดือน จังหวัดชายแดนภาคใต้ (ระหว่างเดือนมกราคม พ.ศ. 2547-กันยายน พ.ศ. 2550) ศูนย์เฝ้าระวังเชิงองค์ความรู้สถานการณ์ภาคใต้ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2551, จาก http://www.deepsouthwatch.org/index.
[26] ซัรฟุดดีน หะยี. (2541). การเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวแปรที่มีผลต่อขวัญในการปฏิบัติงานของครูอาสาสมัครการศึกษานอกโรงเรียนที่ปฏิบัติงานใน 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ระหว่างกลุ่มที่มีภูมิหลังต่างกัน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต (การศึกษานอกระบบโรงเรียน). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.