ปัจจัยผลักและปัจจัยดึงในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชนในพื้นที่ภาคเหนือของประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยผลัก และปัจจัยดึงที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้ามาท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชนในพื้นที่ภาคเหนือของประเทศไทยภายใต้กรอบแนวคิดปัจจัยผลักและปัจจัยดึงวิธีการดำเนินการวิจัย ประกอบด้วย การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสำรวจข้อมูลจากแบบสอบถาม สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงและเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้นำชุมชน ผู้ประกอบการท่องเที่ยวในชุมชน มัคคุเทศก์ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชน สุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิจากนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางท่องเที่ยวในชุมชนภาคเหนือจำนวน 398 ตัวอย่างจาก ชุมชน 6 ชุมชน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยแบบจำลองสมการเชิงเส้นตรง แบบจำลองสมการถดถอยปัวส์ซอง และแบบจำลองสมการถดถอยปัวส์ซองที่มีศูนย์จำนวนมาก
ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยในการเดินทางท่องเที่ยว ตามกรอบแนวคิดปัจจัยผลัก และปัจจัยดึง วรรณกรรมและงานวิจัยด้านการท่องเที่ยวพบ 10 ปัจจัยจูงใจที่นักท่องเที่ยวเลือกเดินทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชนภาคเหนือของประเทศไทยปัจจัยดึงที่มีความสัมพันธ์มากที่สุด คือ ความสามารถในการเข้าถึง สิ่งอำนวยความสะดวกและกิจกรรมการท่องเที่ยว ปัจจัยรองลงมา คือ ทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรม ปัจจัยผลักที่มีความสัมพันธ์มากที่สุด คือ การพัฒนาตนเอง รองลงมา คือ สถานภาพ
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Boo, E. (1991). Planning for ecotourism. Parks, 2(3), 4-8.
Chen, L. J., & Chen, J. S. (2011). The motivations and expectations of international volunteer tourists: A case study of Chinese village traditions. Tourism Management, 32(2), 435-442.
Cromton, J. L. (1979). Motivation of pleasure vacations. Annals of Tourism Research, 6(4), 408-424.
Dann, G. M. S. (1981). Tourist motivation: An appraisal. Annals of Tourism Research, 8(2), 187-219.
Dann, M. S. (1977). Anomie, ego-enhancement and tourism. Annals of Tourism Research, 4(4), 184-194.
Fakeye, P. C., & Crompton, J. L. (1991). Image differences between prospective, first-time and repeat visitors to the lower Rio Grande valley. Journal of Travel Research, 30(2), 10-16.
Fennell, D. A. (1999). Ecotourism: An introduction. Routledge.
Hollway, J. C. (2002). The business of tourism. Peason Education.
Institute for Small and Medium Enterprise Development. (2018). Illuminating the trend of community tourism: SMEs entrepreneurs opportunities-community tourism operators. Retrieved from https://www.ismed.or.th/index.php [In Thai].
Iso-Ahola, S. E. (1982). Toward a social psychological theory of tourism motivation: A rejoinder. Annals of Tourism Research, 9(2), 256-262.
Kim, S.-S., Lee, C.-K., & Klenosky, D. B. (2005). The influence of push and pull factors at Korean national park. Tourism Management, 24(2), 169-180.
Klenosky, D. B. (2002). The pull of tourism destinations: A means-end investigation. Journal of Travel Research, 40(4), 385-395.
McGehee, N. G., Loker-Murphy, L., & Uysal, M. (1996). The Australian international pleasure travel market: Motivations from a gendered perspective. The Journal of Tourism Studies, 7(1), 45-57.
Oh, H. C., Uysal, M., & Weaver, P. A. (1995). Product bundles and market segments based on travel motivations: A canonical correlation approach. Jounal Hospitality Management, 14(2), 123-137.
Sampson, P. M. J. (1967). Commonsense in qualitative research. Journal of the Market Research Society.9(1), 30-38.
Yoon, Y., & Usal, M. (2005). An examination of the effects of motivation and satisfaction on destination loyalty: A structural model. Tourism Management, 26(1), 45-56.
Yuan, S., & McDonals, C. (1990). Motivational determinates of international pleasure time. Journal of Travel Research, 29(1), 42-44.
