ตัวแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง ตัวแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อวัดระดับการรับรู้ของผู้บริโภคในมิติการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ การมุ่งเน้นถึงอนุชนรุ่นหลัง ความกลมกลืนด้านสัญลักษณ์ ด้านหน้าที่ และด้านอารมณ์ของผลิตภัณฑ์กับสิ่งแวดล้อม จิตสำนึกต่อสิ่งแวดลอ้ ม และพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก (2) เพื่อศึกษาตัวแบบการรรับรู้ของผู้บริโภค ตัวแบบการส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก การศึกษาใช้กลุ่มตัวอย่างผู้บริโภคและซื้อสินค้าที่มีอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไปในเขตกรุงเทพมหานคร โดยใช้แผนการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ
ผลการศึกษา พบว่า การรับรู้ของผู้บริโภคด้านการมุ่งเน้นถึงอนุชนรุ่นหลังมีอิทธิพลเชิงงบวกต่อความกลมกลืนทั้ง 3 ด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนการรับรู้ของผู้บริโภคด้านการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติมีอิทธิพลเชิงบวกต่อความกลมกลืนด้านหน้าที่และด้านอารมณ์เท่านั้น โดยที่การรับรู้ของผู้บริโภคด้านความกลมกลืนด้านสัญลักษณ์ของผลิตภัณฑ์กับสิ่งแวดล้อม มีอิทธิพลเชิงลบต่อจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม ส่วนการรับรู้ของผู้บริโภคด้านความกลมกลืนด้านหน้าที่ และด้านอารมณ์ของผลิตภัณฑ์กับสิ่งแวดล้อม มีอิทธิพลเชิงบวกต่อจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม และการรับรู้ของผู้บริโภคด้านจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม มีอิทธิพลเชิงบวกต่อพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ 1.240 ทั้งนี้ ปัจจัยหลักที่มีผลต่อพฤติกรรมการบริโภคเพื่อสิ่งแวดล้อมเชิงรุก คือการรับรู้ของผู้บริโภคในการมุ่งเน้นถึงอนุชนรุ่นหลัง ซึ่งมีผลต่อปัจจัยส่งผ่านคือความกลมกลืนด้านสัญลักษณ์ ด้านหน้าที่ และด้านอารมณ์สูงถึง 1.524, 1.468 และ 1.316 ตามลำดับ
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Ajzen, I., & Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and predicting social behavior. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Barbarossa, C., & Pastore, A. (2015). Why environmentally conscious consumers do not purchase green products: A cognitive mapping approach. Qualitative Market Research: An International Journal, 18(2), 188-209.
Boztepe, A. (2012). Green marketing and its impact on consumer buying behavior. European Journal of Economic & Political Studies, 5(1), 5-21.
Browne, M. W., & Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In K. A. Bollen & J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (pp.136-162). Newsbury Park, CA: SAGE.
Byrne, B. M. (1994). Structural equation modeling with EQS and EQS/Windows. Thousand Oaks, CA: Sage.
Cho, Hyun-Jin. (2014). The effects of consumption value on satisfaction and loyalty: Focusing on Chinese smartphone users. Journal of Distribution Science, 12(8), 123-132.
De Chernatony, L. (2006). From brand revision to brand evaluation: The strategic process of growing and strengthening brands (3rd ed.). Oxford, England: Elsevier.
Haruna-Karatu, V. M., & Nik Mat., N. K. (2015). Predictors of green purchase intention in Nigeria: The mediating role of environmental consciousness. American Journal of Economics, 5(2), 291-302.
Homans, G. C. (1958). Social behavior as exchange. American Journal of Sociology, 63(6), 597-606.
Hofstede, G. (1980). Culture’s consequences. Beverly Hills, CA: Sage.
Kaiser, B., Eagan, P. D., & Shaner, H., (2001). Solutions to health care waste: Life-cycle thinking and green purchasing. Environ Health Perspect, 109(3), 205-207.
Kline, R. B. (1998). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford.
Korea Eco Green. (2012). Promotion of eco-friendly products. Retrieved December 31, 2017, from https://www.keiti.re.kr/en/subPage.do?menuId=2080404000
Lorenzini, B. (1994). The green restaurant, part II: Systems and service. Restaur. Inst, 104, 119-136.
Madrigal, R. (1995). Personal values traveler personality type and leisure travel style. Journal of Leisure Research, 27(2), 125-126.
Mowen, J. C., & Minor, M. (1998). Consumer behavior (5th ed.). New York: Prentice Hall.
Neuman, W. L. (1991). Social research methods: Qualitative and quantitative aproaches. Boston: Allyn & Bacon.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2016). National economic and social development plan (Vol.11). Bangkok: Author.
Patrick, H., Vanessa, A., & Martin, E. (2016). Nature imagery in non-green advertising: The effects of emotion, autobiographical memory, and consumer’s green traits. Journal of Advertising, Abingdon, 45(4), 427-440.
Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2004). A beginner’s guide to structural equation modeling (2nd ed.). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Serpil, O. (2006). A survey of awareness and behavior in regard to environmental issues among Selcuk University students in Konya, Turkey. Journal of Applied Sciences, 6(2), 347-352.
Ullman, J. B. (2001). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick & L. S. Fidell (Eds.), Using wultivariate statistics (4th ed., pp.653-771). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon.
Varadarajan, P. R., & Menon, A. (1998). Cause-related marketing: A coalignment of marketing strategy and corporate philanthropy. The Journal of Marketing, 52(3), 58-74.
Vaske, J. J., & Donnelly, M. P. (1999). A value-attitude-behavior model predicting wild land preservation voting intentions. Society & Natural Resources, 12(6),523-537.
Vermeir, I., & Verbeke, W. (2008). Sustainable food consumption among young adults in Belgium: Theory of planned behaviour and the role of confidence and values. Ecological Economics, 64(3), 542-553.
White, K., MacDonnell, R., & Ellard, J. H. (2012). Belief in a just world: Consumer intention sand behaviors toward ethical products. Journal of Marketing, 76(1), 103-118.
