การจัดการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงกับความสุขในชีวิตการทำงาน: กรณีศึกษาข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงในราชการไทย

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษาข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูง (2) เพื่อศึกษาความสุขมวลรวมในการทำงานของข้าราชการผู้เข้าระบบข้าราชการที่มีผลสัมฤทธิ์สูง (3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงกับความสุขมวลรวมของข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูง (4) เพื่อแสวงหาตัวแบบการจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงกับความสุขมวลรวมของข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูง กลุ่มตัวอย่างการวิจัย จำนวน 350 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แบบสอบถาม (2) แบบสัมภาษณ์เชิงลึก (3) การสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความสัมพันธ์ด้วย สถิติสหสัมพันธ์คาโนนิคอล (Canonical Correlation) และการวิเคราะห์เส้นทาง (path analysis) ตามตัวแบบสมมติฐาน สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์ด้วยคำถามเชิงลึก เอกสารราชการ และการสังเกตการณ์มาสนับสนุนข้อค้นพบของการศึกษา

การทดสอบสมมติฐาน ความสัมพันธ์ระหว่างข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงให้มีความสุขมวลรวมในการทำงาน พบว่า การจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงมีความสัมพันธ์กับด้านสุขภาพ อยู่ในระดับตํ่า การจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงมีความสัมพันธ์กับด้านจิตภาพ อยู่ในระดับตํ่า การจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงมีความสัมพันธ์กับด้านเศรษฐกิจ อยู่ในระดับตํ่า การจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงมีความสัมพันธ์กับด้านสังคมอยู่ในระดับตํ่า สมมติฐานรวม การจัดการข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงมีความสัมพันธ์กับความสุขมวลรวมอยู่ในระดับปานกลาง แนวทางการจัดการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูงให้มีความสุขมวลรวมในการทำงานของข้าราชการไทย องค์การควรมุ่งเน้นการให้ข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูง เป็นบุคลากรของรัฐที่มีศักยภาพและเป็นมีคุณูปการต่อองค์กร โดยมีความสัมพันธ์กับความสุขมวลรวมในการทำงานในด้านด้านสุขภาพด้านจิตภาพและด้านสังคมจะเป็นส่วนสำคัญที่ส่งเสริมความสุขมวลรวมในการทำงานของข้าราชการไทย