โครงสร้างเชิงสาเหตุของผลการดําเนินงานของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความรับผิดชอบต่อสังคม การมุ่งเน้นเทคโนโลยีสารสนเทศ การจัดการ และผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ และ (2) วิเคราะห์โครงสร้างเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ บุคลากรสายวิชาการและบุคลากรสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ จำนวน 370 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือในการวิจัยคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์สมการเชิงโครงสร้าง (Structural Equation Modeling--SEM)
ผลการวิจัย พบว่า (1) ความรับผิดชอบต่อสังคม การมุ่งเน้นเทคโนโลยีสารสนเทศ การจัดการและผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ อยู่ในระดับมาก และ (2) โครงสร้างเชิงสาเหตุของผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล สุวรรณภูมิ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าดัชนีความกลมกลืนของโมเดล ดังนี้ χ2/df = 1.696 CFI = 0.993 GFI = 0.971 AGFI = 0.942 และ RMSEA = 0.043 ผลการศึกษาจะเป็นแนวทางสำหรับผู้บริหารในการพัฒนาแนวทางการบริหารจัดการมหาวิทยาลัยให้มีผลการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Abbas, N. N., Fiaz, M., Batool, R., & Fareed, Z. (2008). Student affairs management: Challenges for contemporary academia. Northwestern Polytechnical University.
Abrego-Almazán, D., Sánchez-Tovar, Y., & Medina-Quintero, J. M. (2017). Influence of information systems on organizational results. Contaduría Y Administración, 62(2), 321-338.
Carroll, A. B. (1979). A three-dimensional conceptual model of corporate social performance. Academy of Management Review, 4(4), 497-505.
Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons, 34(4), 39-48.
Chalermwongsavaj, W. (2012). The relationship of factors affecting social responsibility of Private Higher Education Institutions. Executive Journal, 20(1), 116-122. [In Thai]
Cragg, P., Mills, A., & Suraweera, T. (2010). Understanding IT management in SMEs. The Electronic Journal Information Systems Evaluation, 13(1), 27-34.
Fayol, H. (1949). General and industrial management. Pitman.
Ismail, M. (2009). Corporate social responsibility and its role in community development. An International Perspective, 2(9), 199-209.
Jaichalad, N. (2014). Teaching document of activities management. Pibulsongkram Rajabhat University, Faculty of Education. [In Thai]
Junnoi, P. (2017). Special education: Article 4.0. Retrieved from https://www.kroobannok.com/81497 [In Thai]
Kanthong, S., Tuntirojanawong, S., & Vijitwanna, S. (2016). Development of administration model for Higher Education Institutions founded on the amalgamation of princess of Naradhiwas University. Princess of Naradhiwas University Journal, 8(1), 126-139. [In Thai]
Kotler, P., & Lee, N. (2005). Corporate social responsibility: Doing the most good for your company and your cause. John Wiley & Sons.
Rajamangala University of Technology Suvarnabhumi. (2017). Statistical data. Retrieved from http://www.hrd.rumtsb.ac.th [In Thai]