การศึกษาสมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานสมรรถนะการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ พัฒนาองค์ประกอบสมรรถนะและตัวบ่งชี้ด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษา สร้างแบบวัดสมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษา และประเมินสมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ (1) ผู้เชี่ยวชาญที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการพัฒนาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้ของสมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์จำนวน 17 ท่าน และ (2) นักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ 3 ประเภทสถาบัน จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ แบบวัดสมรรถนะตามการรับรู้ของตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่ามัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน พิสัยระหว่างควอร์ไทล์ (IQR) ค่า t test, One-way ANOVA และ Scheffe’s test และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการวิจัย พบว่า (1) สมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ มีจำนวน 12 ด้าน (2) ตัวบ่งชี้ด้านการจัดการเรียนการสอนนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ ที่พัฒนาโดยใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ Bloom Taxonomy สามารถจำแนกสมรรถนะได้ 3 กลุ่ม 83 ตัวบ่งชี้ (3) แบบวัดสมรรถนะตามการรับรู้ของตนเอง (self-report) ด้านการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ สามารถจำแนกเป็นรายข้อ ตามรายสมรรถนะจำนวน 12 ด้าน รวม 83 ตัวบ่งชี้ และ (4) ผลการวัดสมรรถนะนักศึกษาครุศาสตร์ศึกษาศาสตร์ทั้ง 12 ด้าน พบว่า จำแนกได้ในระดับสมรรถนะสูง และระดับสมรรถนะปานกลาง
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Bloom, B. (1959). Bloom’s taxonomy: Learning domains. Retrieved from https://www.businessballs.com/self-awareness/blooms-taxonomy
Dejakupt, P., & Yindeesuk, P. (2016). Learning management in the 21st Century. Chulalongkorn University Press. [In Thai]
Dewey, J. (1916). Democracy and Education: An introduction to the philosophy of education. The Free Press.
Gedsero, S. (2009). A Study of Problem and Requirement on Traniner’s Competency of Department of Skill Development, Minister of labor. Thesis Master of Science in Industrial Education, King Mongkut’s University of Technology Thonburi. [In Thai]
Jiravarapong, P. (2010). ICT integration for teachers. Journal of Education Naresuan University, 12(2), 157-167. [In Thai]
Joyce, B. R., Weil, M., & Calhoun, E. (2015). Models of teaching (9th ed.). Pearson Education.
National Institute for Development of Teachers, Faculty Staff and Educational Personnel (NIDTEP). (2012). Development of teachers and educational personnel. Retrieved from http://www.nidtep.go.th/2019/index.php [In Thai]
Office of the Education Council. (2018). IMD world competitiveness yearbook 2018. Retrieved from http://backoffice.onec.go.th/uploaded2/Outstand/201806/IMD2018.pdf [In Thai]
Paje, S. (2010). Teachers development under the Educational Reformation Performance in the Second Decade (2009-2018). Retrieved from http://www.dla.go.th/upload/ebook/column/2012/7/1860_5273.pdf [In Thai]
Silpakorn University. (2012). Bureau of academic service. Silpakorn University, Faculty of Management Science. [In Thai]
Sivapalan. (2017). Ethics for university teachers. Retrieved from http://slideplayer.com/slide/1493183
Society of Certified Adjunct Faculty Educator. (2011). Core competencies. Retrieved from https://www.eclearningil.org/hero/resources/society-certified-adjunct-faculty-educators-core-competencies
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis. Harper and Row.
Yulianti, F. (2012). Teaching english vocabulary to elementary school-aged children through a modified hop-scotch game named portek (portable engklek). English Education Journal, 2(2), 195-205.
