พลวัตของขบวนการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมในการเมืองภาคประชาชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการก่อเกิดและพัฒนาการของขบวนการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมตามบริบทของประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมและบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญปี พ.ศ. 2540 และ ปี พ.ศ. 2550 และวิเคราะห์พลวัตของขบวนการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศไทย เป็นต้น โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพทั้งการรวบรวมข้อมูลเอกสาร และข้อมูลวิจัยสนามจากการสัมภาษณ์เจาะลึกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับขบวนการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อม 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มแกนนำของขบวนการเคลื่อนไหวกลุ่มเจ้าหน้าที่ของรัฐและกลุ่มนักวิชาการ
ผลการวิจัย พบว่า การขับเคลื่อนของขบวนการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมมีเป้าหมายที่ต้องการให้เกิดการแก้ไขปัญหาด้วยแนวคิดประชาสังคม ผ่านการเชื่อมโยงของคนในชุมชนเป็นกลุ่มหรือชมรม เพื่อสร้างพื้นที่ทางการเมืองภาคประชาชนในการเรียกร้องให้หน่วยงานของรัฐและธุรกิจเอกชนแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น และร่วมคัดค้านการก่อสร้างโครงการที่มีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของชาวบ้านและสิ่งแวดล้อมในชุมชนเพราะมีปัญหาความไม่โปร่งใสของโครงการทั้งในการจัดทำรายงานผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมและการทำประชาพิจารณ์ ซึ่งไม่เปิดโอกาสให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมอย่างแท้จริง เมื่อการคัดค้านหรือเรียกร้องไม่ได้รับการตอบสนอง ชาวบ้านจึงได้ประสานงานกับกลุ่มและเครือข่ายนอกพื้นที่ เพื่อให้ประชาชนมีความเชื่อมั่นมากกว่าการที่จะออกมาคัดค้านเพียงลำพังโดยเฉพาะในการวิเคราะห์ข้อมูลและข่าวสาร
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Buechler, S. M. (1995). New social movement theories. The Sociological Quarterly, 36(3), 441-464.
Castells, M. (1983). The city and the grassroots: A cross-cultural theory of urban social movements. University of California Press.
Castells, M. (1997). The power of identity. Blackwell.
Chinatrakol, R. (2001). Qualitative research. Mittrapap Karnpim and Studio. [In Thai]
Habermas, J. (1981). New social movements. Telos, 49, 33-37.
Jarusombat, S. (2016). Principles and methods of political science (no. 12, 2nd ed.). Sukhothai Thammathirat Open University Press. [In Thai]
Keawkao, J. (2012). Democracy and the protection of community resources. October 14 Foundation. [In Thai]
McCarthy, J. D., & Zald, M. N. (1977). Resource mobilization and social movements: A partial theory. American Journal Sociology, 82(6), 1212-1241.
Olson, M. (1965). The logic of collective action. Harvard University Press.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods (2nd ed.). Sage.
Piamphongsant, P. (2007). New social movements and cultural crises in the era of post modernity. Political Science Journal, 28(Special), 182-192. [In Thai]
Pintobtang, P. (1998). 99 days of street politics, the assembly of the poor and the history of the demonstrations in Thai society. Krirk University. [In Thai]
Prasertkul, S. (2011). Reform Thailand, reduce the state power, increase the power of the people. Reform Thailand Office. [In Thai]
Thabchumpon, N., & Ditapichai, J. (2002). Movement for the people’s constitution and political reform. In P. Phongphaichit (Ed.), Way of life and how to fight the contemporary people’s movement (pp. 463-508). Trust Win (Silkworm Books). [In Thai]
Sirichan, T. (2002). Review the structure of injustice in the power of the Thaksin government. Siamrath Weekly. April, 16, p. 113. [In Thai]
Snow, D. A., & Trom, D. (2002). The case study and the study of social movements. In B. Klandermans & S. Staggenborg (Eds.), Methods of social movement research (pp. 156-172). University of Minnesota Press.
Sresunt, S. (2002). Civil politics: Guidelines for the exercise of the rights of Thai people. National Development Party. [In Thai]
Thongyou, M. (2014). Concepts of sociological theory in social movements. Khon Kaen University. [In Thai]
