สื่อใหม่กับการเรียนการสอนในยุคปัจจุบัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งวิเคราะห์สื่อใหม่กับการเรียนการสอนในยุคปัจจุบัน จากการเจริญเติบโตอย่างไม่หยุดยั้งของสื่อเทคโนโลยีสมัยใหม่มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในฐานะนวัตกรรมการสื่อสาร ที่มีระบบเครือข่ายขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อครอบคลุมระหว่างกันทั่วโลกและได้เข้ามามีบทบาทในประเทศไทย โดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่น นักศึกษา เป็นสาเหตุให้ภาครัฐเล็งเห็นความสำคัญของการใช้ประโยชน์ในการเชื่อมโยงเพื่อฝึกทักษะการเรียนรู้ให้เด็ก เพื่อความสนใจให้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้ แนวคิดเกี่ยวกับสื่อใหม่ (new media) ที่หลอมรวมระหว่างพัฒนาการด้านคอมพิวเตอร์และนวัตกรรมการสื่อสาร 3 ประเภท คือ รูปแบบอุปกรณ์ รูปแบบโปรแกรมซอฟแวร์ รูปแบบของเครือข่ายการสื่อสาร และทฤษฎีการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง (constructivist theory) ที่เชื่อว่า การเรียนรู้เป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นภายในของผู้เรียน โดยที่ผู้เรียนเป็นผู้สร้างความรู้โดยการนำประสบการณ์หรือสิ่งที่พบเห็นในสิ่งแวดล้อมหรือสารสนเทศใหม่ที่ได้รับมาเชื่อมโยงกับความรู้ความเข้าใจที่มีอยู่เดิม
ผลการวิเคราะห์ พบว่า (1) สื่อใหม่ มีผลต่อปัจจัยการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของทางการเรียนการสอนในยุคปัจจุบันที่มีการใช้แหล่งข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตมาประกอบการเรียนการสอนดีมีระบบเสียง ระบบภาพเคลื่อนไหว เพื่อเพิ่มแรงจูงใจที่มาจากภายในตัวผู้เรียน ส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณส่งเสริมการเรียนที่หลากหลาย สนับสนุนการเสาะแสวงหาความรู้ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ (2) สื่อใหม่ มีความสัมพันธ์ต่อการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทางการเรียนการสอนในยุคปัจจุบัน ที่มีการฝึกปฏิบัติให้เกิดการเรียนรู้การผสมผสานความรู้ต่าง ๆ และส่งเสริมสนับสนุน การคิดวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ ได้มากขึ้น และ (3) สื่อใหม่ มีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุต่อการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทางการเรียนการสอนในยุคปัจจุบัน สื่อใหม่ทำให้สามารถสร้างความรู้ด้วยตนเองและพัฒนาความคิดพัฒนาทักษะในการสืบค้น วิเคราะห์และประเมินค่า ตามจุดมุ่งหมายของการใช้งาน
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Burnett, R., & Marshall, P. D. (2003). Web theory: An introduction. Routledge.
Henrique, L. (1997). A study to define and verify a model of interactive-constructive elementary school science teaching. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Iowa.
Kaewthep, K., & Chaikhunphon, N. (2012). New media guide to study. Parppim. [In Thai]
Manovich, L. (2001). The language of new media. The MIT Press.
Mayer, R. E. (1998). Learning strategies: An overview. Academic Press.
National Statistical office. (2016). Conclusion of survey for the using of household communication technology. Author. [In Thai]
New Media Toward in Thai Society. (2017). New media theory. Naresuan University Press. [In Thai]
Phewruangnont, C. (2016). New media and technology for mass communication. Ramkhamhaeng University Press. [In Thai]
Phumpuang, K. (2015). Creating learning activities with connectivism through social media. Liberal Arts Review, 10(19), 1-13. [In Thai]
Schmitt, T., Sims-Giddens, S., & Booth, R. (2012). Social media use in nursing education. Retrieved from https://doi.org/10.3912/OJIN.Vol17No03Man02
Siapera, E. (2012). Understanding new media. Sage.
Sritanon, N. (2011). New media regulation in the convergence era. Bangkok University Press. [In Thai]
Sumalee Chaicharroen. (2004). Constructivist theory. Khon Kaen University, Division of Education Technology. [In Thai]
Waythongkhum, Y. (2017). Innovation and Information technology for education. Ramkhamhaeng University Press. [In Thai]
