การสื่อสารความเชื่อเพื่อการดำรงอยู่ของศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละครชาตรีเท่งตุ๊ก จังหวัดจันทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) สำรวจความเชื่อที่อยู่เบื้องหลังของศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละครชาตรีเท่งตุ๊ก (2) วิเคราะห์องค์ประกอบการสื่อสารความเชื่อของศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละครชาตรีเท่งตุ๊ก และ (3) ศึกษาแนวทางการดำรงอยู่ของศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละครชาตรีเท่งตุ๊ก งานวิจัยนี้ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพแบบชาติพันธุ์วรรณนาในการเก็บรวบรวมข้อมูลกับกลุ่มเป้าหมายทั้งหมด 61 คน โดยการวิจัยภาคสนามสังเกตแบบมีส่วนร่วม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม
ผลการวิจัย พบว่า (1) ความเชื่อเบื้องหลังของศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละครชาตรีเท่งตุ๊ก ศิลปะนี้ได้รับอิทธิพลมาจากละครโนราชาตรีภาคใต้โดยความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ 3 ลักษณะ ขณะที่ผู้ว่าจ้างเชื่อถือในวิญญาณเจ้าที่ประจำสถานที่นั้น ๆ จังหวะของกลองตุ๊ก คือ สิ่งที่ทำให้ละครชาตรีเท่งตุ๊กมีเอกลักษณ์เฉพาะ (2) การสื่อสารความเชื่อละครชาตรีเท่งตุ๊ก คือ การสื่อสารภายในบุคคลเพื่อความมั่นคงทางจิตใจ และการสื่อสารระหว่างบุคคลเกิดขึ้นจากประสบการณ์ร่วมระหว่างผู้ส่งสาร และผู้รับสาร คือ ผู้ว่าจ้างต่างก็มีความเชื่อต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทำการส่งสารด้วยวัจนภาษาผ่านช่องทางการสื่อสาร โดยส่งสารไปยังผู้รับสารผู้ชมทั่วไป ผลกระทบจากการสื่อสาร คือ ความมั่นคงทางด้านจิตใจ และการเป็นพื้นที่แสดงอำนาจทางสังคมของผู้ว่าจ้างไปแสดง และ (3) แนวทางการดำรงอยู่ของศิลปะการแสดงพื้นบ้านละครชาตรีเท่งตุ๊ก มี 4 แนวทาง คือ “ผลิตซํ้าเศรษฐกิจความเชื่อ เครือข่ายศิลปินหลอมรวมศิลป์สื่อใหม่ วัฒนธรรมถิ่นไทยศึกษา”
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Adiwattanasit, C. (2009). Sociology (14th ed.). Kasetsart University Press. [In Thai]
Arunthanya, S. (2015). Dynamic administration of school-based management in local cultural preservation: A case study of folk Thai drama “Lakhorn Chatree Tengtook,” Watnongkon school, Chanthaburi province. Journal of Educational Administration Burpha University, 9(2), 91-102. [In Thai]
Berlor, D. K. (1960). The process of communication. Holt, Rinehart & Winston.
Bott, E. (1957). Family and social network. Routledge.
Bourdieu, P. (1989). Distinction: A social critique of the judgment of taste. Routledge.
Chantavanich, S. (2012). Theory of sociology (5th ed.). Chulalongkorn University Press. [In Thai]
Chunsuvimol, B., Virasaya, J., Sermsri, S., & Junhasobhaga, J. (2018). Religion in society. Ph.D. in Social Science Journal, 8(3), 1-14. [In Thai]
Damrong Rajanubhab, HRH Prince. (2003). Figure of dance drama: Meeting-title of figure of drama and figure of dance book, legend of Inoa, legend of primitive drama. Matichon Press. [In Thai]
Dowding, K. (1996). Concept in the social science. Open University Press.
Frazer, J. G. (1925). The golden bough: A study in magic and religion. Macmillan.
Habermas, J. (1989). The structural transformation of the public sphere. MIT Press.
Mead, G. H. (1934). Mind, self, and society. University of Chicago Press.
Netphokeaw, A. (2018). Mediumology. Nakorn Press. [In Thai]
Rogers, E. M. (1973). Communication strategies for family planning. Free Press.
Ryder, N. B. (1965). The cohort as a concept in the study of social change. American Sociology Review, 30(6), 843-861.
Satsanguan, N. G. (2000). Cultural anthropology (4th ed.). Chulalongkorn University. [In Thai]
Spencer, H. (1868). Essays: Scientific, political, and speculative. Willams & Norgate.
Tylor, B. E. (1871). Primitive culture. John Murry.
William, R. (1981). Culture. Fontant Press.
