การพัฒนาศักยภาพความคล่องตัวขององค์กรธุรกิจส่งผลต่อการลดต้นทุนและความสามารถในการตอบสนองเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ได้ทำการศึกษา การพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการอุตสาหกรรมรองเท้าหนังเพื่อการส่งออกของไทยทำให้องค์กรมีความยืดหยุ่น โดยการยกระดับศักยภาพการผลิตให้มีความสามารถที่คล่องตัว ลดต้นทุน สามารถตอบสนองตลาดและเครือข่าย และสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันอย่างยั่งยืน งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณดำเนินการโดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้ประกอบการกลุ่มอุตสาหกรรมรองเท้าหนังเพื่อการส่งออกของไทย จากข้อมูลของฝ่ายวิจัยนโยบายและบริการสารสนเทศอุตสาหกรรมสิ่งทอ สถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอของไทย จำนวน 250 ตัวอย่าง และการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งเป็นผู้บริหารกลุ่มอุตสาหกรรมรองเท้าหนังเพื่อการส่งออกของไทยจำนวน 16 บริษัท
ผลการศึกษา พบว่า ความยืดหยุ่นขององค์กร การยกระดับศักยภาพการผลิต ความสามารถที่คล่องตัว การลดต้นทุน การตอบสนองตลาดและเครือข่าย และความได้เปรียบทางการแข่งขันอย่างยั่งยืนมี การเชื่อมโยงของตัวแปรเป็นไปตามแนวทางที่ปรากฏในตัวแบบองค์กรธุรกิจรองเท้าเพื่อการส่งออกที่คล่องตัว
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Babaei, H., Ramesani, A., & Khanuki, A. A. (2013). Developing a model for agility of business organizations based on supply chain processes: A case study of automobile industry in Iran. Australian Journal of Basic and Applied Sciences, 7(4), 750-759.
Moniruzzaman, M., Kurnia, S., Parkes, A., & Maynard, S. B. (2015). Business intelligence and supply chain agility. Australasian Conference on Information Systems, Adelaide, South Australia., 1-16.
Perera, S., Soosay, C., & Sandhu, S. (2014). Does agility foster sustainability: Development of a framework from a supply chain perspective. University of South Australia Business School. Adelaide, Australia., 1-19.
Sapra, G. (2016). Enterprise agility: Positioning the right mix of drivers and enablers. NIMHANS Convention Centre, Bengaluru, Karnataka., 1-15.
Sharifi, H., & Zhang, Z. (1999). A methodology for achieving agility in manufacturing organizations: An introduction. International Journal of Production Economics, 62(2), 7-22.
Sherehiya, B., Karwowski, W., & Layer, J. K. (2007). A review of enterprise agility: Concepts, frameworks, and attributes. International Journal of Industrial Ergonomics, 37(5), 445-460.
So, S., Parker, D., & Xu, H. (2012, June). A conceptual framework for adopting sustainability in the supply chain. Paper presented at the conference ANZAM operations, supply chain & service management symposium, Melbourne, Australian., 1-17.
Teece, D. J. (2007). Explicating dynamic capabilities: The nature and micro foundation of (sustainable) enterprise performance. Srinagarind Medical Journal, 28(13), 1319-1350.
Thailand Textile Institute. (2018). Textile and garment factory during January-September 2017. Retrieved from https://www.thaitextile.org/th/insign/detail.160.1.0.html [In Thai]
Triaa, W., Gzara, L., & Verjus, H. (2016). Organizational agility key factors for dynamic Business process management. Paper Presented at the Conference on the 18th IEEE Conference on Business Informatics. Paris, France. pp.1-11.
Tseng, Y. H., & Lin, C. T. (2011). Enhancing enterprise agility by deploying agile drivers, capabilities and providers. Information Sciences, 181(17), 3693-3708.
Wang, R. (2011). A taxonomical study of agility strategies and supporting supply chain management practices. University of Exeter.
Yamane, T. (1976). Statistics: An introductory analysis (2nd ed.). Harper& Row.
