การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน ในเขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาองค์ประกอบของการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษา อาชีวศึกษาเอกชนใน เขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย และ (2) ศึกษารูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชนในเขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย จำนวน 465 คน จากสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน จำนวน 31 แห่ง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า (1) องค์ประกอบของรูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชนในเขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย ประกอบด้วย การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างสถานศึกษากับชุมชน กระบวนการพัฒนาผู้เรียน การใช้สื่อและนวัตกรรม ภาวะผู้นำของผู้บริหาร การสนับสนุนการเรียนการสอน การเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ทักษะ การส่งเสริมสนับสนุนในการสอน การบริหารสถานศึกษาด้านวิชาการการยกระดับคุณภาพผู้เรียน การพัฒนาวิชาชีพผู้สอน การวัดผลและประเมินผลที่เหมาะสม และการเรียนที่เน้นการฝึกปฏิบัติ และ (2) รูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชนในเขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย มีลักษณะ ดังนี้ บริหารงานด้านความสัมพันธ์ระหว่างสถานศึกษากับชุมชน การสร้างความรู้ขึ้นใหม่ พัฒนาการเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพ การมีส่วนร่วมของผู้สอน และการเตรียมความพร้อมทางทักษะอาชีพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Boonyakorn, S. (2016). Result based management. The Secretariat of the House of Representatives. [In Thai]
Caldwell, B. J., & Spinks, J. M. (1990). The self-managing school. Taylor & Francis.
Cheng, Y. C. (1996). School effectiveness and school-based management: A mechanism for development. Falmer.
Drucker, P. F. (2005). The practice of management. Harper & Row.
Edmonds, R. (1979). Effective schools for the urban poor. Educational Leadership, 37(1), 15-27.
Glickman, C. D. (1987). Good and for effective school: what do we want?. The Phi Delta Kappan, 68(8), 622-624.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (1991). Educational administration: Theory, research, and practice (4th ed.). McGraw-Hill.
Jirathiyut, W. (2009). Desirable qualification of vocational students for working in industry. Office of Vocational Education Commission. [In Thai]
Keeves, P. J. (1988). Model and model building, educational research methodology and measurement. Pergamon.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Meksawan, T. (1998). Result based management. Office of the Civil Service Commission. [In Thai]
Office for National Education Standards and Quality Assessment. (2015). Criteria and methods for external quality assessment of vocational schools. Author. [In Thai]
Office of Vocational Education Commission. (2011). 7 decades of vocational education. Author. [In Thai]
Sammonds, P., Hillman, J., & Mortimore, P. (1995). Key characteristics of effective schools a review of school effectiveness research. Office for Standards in Education.
Senge, P. (1990). The fifth discipline: The art & practice of the learning organization. Century Business.
Sornnin, B. (2007). Vocational education and technology education path. Office of the Education Council. [In Thai]
Stephen, P. G., & Ross-Gordon, J. M. (2001). Supervision and instructional leadership a developmental approach (5th ed.). McGraw-Hill.
