ปัจจัยที่มีผลต่อความภักดีต่อตราสินค้าของจุดมุ่งหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ตราสินค้า ภาพลักษณ์ตราสินค้า และการรับรู้คุณภาพตราสินค้าที่มีผลต่อความภักดีต่อตราสินค้าของจุดมุ่งหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในประเทศไทย ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักท่องเที่ยวต่างชาติทั้งที่เคยเดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย และไม่มีประสบการณ์การเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทย จำนวน 400 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบโควตา เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล คือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีค่าความตรงเชิงด้านเนื้อหาระหว่าง 0.67-1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามอยู่ระหว่าง 0.88-0.93 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่ด้วยวิธี LSD และการวิเคราะห์การถดถอยพหุด้วยวิธี Enter
ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ตราสินค้า ผู้ตอบแบบสอบถามมีการรับรู้ตราสินค้าในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ได้แก่ สามารถจดจำได้อย่างรวดเร็วว่าประเทศไทยเป็นแหล่งท่องเที่ยว ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับภาพลักษณ์ตราสินค้า ผู้ตอบแบบสอบถามมีความคิดเห็นเกี่ยวกับภาพลักษณ์ตราสินค้าในภาพรวม อยู่ในระดับมาก ได้แก่ การมาเยี่ยมหรือเที่ยวที่ประเทศไทยสะท้อนถึงตัวตนของฉัน ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้คุณภาพตราสินค้า ผู้ตอบแบบสอบถามมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการรับรู้คุณภาพตราสินค้า ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ประเทศไทยเสนอการท่องเที่ยวที่มีคุณภาพเสมอ ผลการทดสอบสมมุติฐาน พบว่า การรับรู้ตราสินค้า ภาพลักษณ์ตราสินค้า และการรับรู้คุณภาพตราสินค้ามีผลต่อความภักดีต่อตราสินค้าของจุดมุ่งหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในประเทศไทย และร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 73
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Aaker, D. A. (1991). Managing brand equity: Capitalizing on the value of a brand name. The Free Press.
Artuger, B., Çetinsöz, C., & Kilic, I. (2013). The effect of destination image on destination loyalty: An application in Alanya. European Journal of Business and Management, 5(13),124-136.
Boo, S. J., Busser, J., & Baloglu, S. (2009). A model of customer-based brand equity and its application to multiple destinations. Tourism Management, 30(2), 219-231.
Crouch, G., & Ritchie, J. (2000). The competitive destination: A sustainability perspective. Tourism Management, 21(1), 1-7.
Enright, M. J., & Newton, J. (2005). Determinants of tourism destination competitiveness in Asia Pacific: Comprehensiveness and universality. Journal of Travel Research, 43(4), 339-350.
Gartner, W. C., & Ruzzier, M. K. (2011). Tourism destination brand equity dimensions: Renewal versus repeat market. Journal of Travel Research, 50(5), 471-481.
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis (7th ed.). Pearson.
Hemmonsbey, J., & Knott, B. (2016). Branding an African city through sport: The role of stakeholder engagement. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 5(3),1-14.
Keller, K. L. (1993). Conceptualizing measuring and managing customer-based brand equity. Journal of Marketing, 57(1), 1-22.
Keller, K. L. (2003). Strategic brand management: Building measuring and managing brand equity (2nd ed.). Prentice Hall.
Konecnik, M., & Gartner, W. C. (2007). Customer-based brand equity for a destination. Annals of Tourism Research, 34(2), 400-421.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Ministry of Tourism & Sports. (2019). Domestic tourism statistics Q1-Q4 (classify by region and province). Retrieved from https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=531 [In Thai]
National Statistical Office. (2019). Statistics of international tourist arrivals to Thailand, 2010-2019. Retrieved from http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/th/17.aspx [In Thai]
Pike, S. (2007). Consumer-based brand equity for destinations: Practical DMO performance measures. Journal of Travel & Tourism Marketing, 22(1), 51-61.
Promburom, T., & Kimpakorn, N. (2015). Perception of international tourists on Thailand tourism brand under the “Amazing Thailand” campaign. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 10(1), 30-42. [In Thai]
Prommaha, J. (2019). Guidelines for identity development and image perception of Thai brand in health and wellness tourism. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 14(2), 77-90. [In Thai]
Rajesh, R. (2013). Impact of tourist perceptions, destination image and tourist satisfaction on destination loyalty: A conceptual model. PASOS. Revista de Turismo y Patrimonio Cultural, 11(3), 67-78.
Ritchie, J. R. B., & Crouch, G. I. (2003). The competitive destination: A sustainable tourism perspective. Cabi. Centre for Agriculture and Bioscience International.
Valle, P. O. D., Guerreiro, M., Mendes, J., & Silva, J. A. (2011). The cultural offer as a tourist product in coastal destinations: The case of Algarve, Portugal. Tourism and Hospitality Research, 11(4), 233-247.
