การพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) แนวคิดทฤษฎีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรม (2) ปัญหาและสาเหตุของปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรม (3) กฎหมายและกระบวนการไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาทคดีแพ่งของต่างประเทศ และ (4) สร้างและเสนอแนวคิดการพัฒนาการไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรมให้เหมาะสมและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ผู้วิจัยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ การวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์เจาะลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 50 คน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาและเปรียบเทียบ
ผลการวิจัย พบว่า (1) แนวคิดทฤษฎีที่ช่วยให้การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรมสัมฤทธิ์ผล ได้แก่ แนวคิดทฤษฎีความขัดแย้ง แนวคิดทฤษฎีหลักการเจรจา แนวคิดทฤษฎีหลักความยุติธรรม และแนวคิดทฤษฎีหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (2) การไม่มาศาลของตัวความเมื่อศาลเรียกให้มาไกล่เกลี่ย การมอบอำนาจเข้าไกล่เกลี่ยแทนที่ทำให้คดีล่าช้า ปริมาณคดีมโนสาเร่และคดีผู้บริโภคที่ส่งผลต่อการพิจารณาคดีไม่เสร็จภายในวันเดียว คุณสมบัติผู้ประนีประนอม และความไม่เหมาะสมของค่าตอบแทนผู้ประนีประนอม ทำให้เกิดปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรมขึ้น (3) สหรัฐอเมริกาและสิงคโปร์มีองค์กรไกล่เกลี่ยเอกชนที่ศาลส่งคดีไปให้ไกล่เกลี่ยก่อนฟ้องคดีได้ ซึ่งจะแตกต่างจากออสเตรเลียที่ศาลมีอำนาจสั่งให้คู่ความเข้าไกล่เกลี่ยก่อนที่ศาลจะพิจารณาคดีต่อไปได้ และ (4) การพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีแพ่งในศาลยุติธรรมจะต้องแก้ไขกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการไกล่เกลี่ยและออกระเบียบคณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Civil Court. (1996). Court mediation techniques. Athataya. [In Thai]
Fisher, R., Ury, W., & Patton, B. (1991). Getting to yes: Negotiating agreement without giving in. Houghton Mifflin Harcourt.
Jitthamma, A. (2008). The development of the mediation system in The Court of Justice in Thailand. Doctoral Dissertation of Philosophy (Public Administration), Ramkhamhaeng University. [In Thai]
Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (2009). Manual of dharma and dharma studies for bachelor. Thai Rieone Printing: Bangkok. [In Thai]
The Office of the Judiciary. (2012). Conflict management and dispute resolution. Tanapress. [In Thai]
The Office of the Judiciary. (2017). Annual judicial statistics of the court of first instance of Thailand, B.E. 2556-2559. Author. [In Thai]
Piyamanotham, P. (2011). Indicators of efficient mediator characteristics for resolving workplace conflicts in private organizations. Doctoral Dissertation of Philosophy (Industrial and Organizational Psychology), Ramkhamhaeng University. [In Thai]
Ury, W. L., Brett, J. M., & Goldberg, S. B. (1988). Getting disputes resolved. Jossey-Bass.
Woraseangsuk, J. (2013). Classical sociological theory. M&M Laser Print. [In Thai]
Wongkomolchet, D. (1981). Political and social theory. Bopit Printing. [In Thai]
