รูปแบบการบริหารองค์กรคณะสงฆ์จีนนิกายในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผลการวิจัย พบว่า (1) การบริหารงานขององค์กรคณะสงฆ์จีนนิกายในประเทศไทยทั้ง 6 ด้าน คือด้านการปกครอง ด้านการศาสนศึกษา ด้านสาธารณูปการ ด้านการเผยแผ่ ด้านการศึกษาสงเคราะห์ และด้านสาธารณสงเคราะห์ เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป และมีปัญหาในแต่ละด้านน้อย ทั้งนี้ การริหารงานปัญหาเป็นไปตามหลักการบริหารจัดการองค์กรของ อองริ ฟาโยล 14 ประการ แต่มีจุดอ่อนเรื่องการประชาสัมพันธ์ (2) ในด้านความสอดคล้องกับยุทธศาสตร์การปฏิรูปประเทศไทยระยะ 20 ปี พบว่าการบริหารงาน 6 ด้าน มีความสอดคล้องกัน จำนวน 6 ยุทธศาสตร์ และไม่สอดคล้องจำนวน 4 ยุทธศาสตร์ และ (3) แนวทางในการพัฒนาการบริหารได้มาจากการทำการประชุมกลุ่ม คือ APESPA (เอเปสป้า)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Anampoch, O. (2013). The development of the effective management in Anamikaya Sangha in Thailand. Doctoral Dissertation of Philosophy in Buddhist Studies, Mahachulalongkornrajavidyalaya University. [In Thai]
Deeradorm, A. (1983). The role of Mahayana Buddist Sangha towards social development: A case study towards Chinese Sangha and Anamikaya Sangha in the Central Part of Thailand. A Master’s Thesis of Sociology, Thammasat University. [In Thai]
Fayol, H. (1930). Industrial and general administration. McGraw-Hill.
Kantitammo, S. (2017). Future Thai Buddhist Sangha administration model. Doctoral Dissertation of Philosophy in Buddhist Studies, Mahachulalongkornrajavidyalaya University. [In Thai]
Khanlae, K. (2017). Model and conservation of continuing rites and practices of Anumnikaya Buddist Sangha in Thailand. Doctoral Dissertation of Philosophy in Buddhist Studies, Mahachulalongkornrajavidyalaya University. [In Thai]
Komlittipong, K. (2007). The management of Buddhist Chinese Sangha in Thailand. Doctoral Dissertation of Philosophy in Buddhist Studies, Mahachulalongkornrajavidyalaya University. [In Thai]
Marcoulides, G. A., & Heck, R. H. (1993). Organizational culture and performance: Proposing and testing a model. Organization Science, 4(2), 209-225.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2016). The 12th National Economic and Social Development Plan (2017–2021). Author. [In Thai]
Paitayawat, S. (2016). Opening space of society and culture to propgate Mahayana Buddhism in the city of Chinese Buddhist Sangha: A case study of Watmangkornkamalaward (Leng-nei-yhee) Bangkok. Suan Sunandha Rajabhat University, Research and Development Institute. [In Thai]
Pfiffner, J. M., & Sherwood, F. P. (1962). Administrative organization (3rd ed.). Prentice Hall.
Phrarajaworametee. (2017). A strategic plan to reform Buddhist missions 2017-2020: Policy implementation. Mahachulalongkornrajavidyalaya University Press. [In Thai]
Phratampariyatsopon. (2005). Buddhist Sangha and Buddhism (3rd ed.). Mahachulalongkornrajavidyalaya University Press. [In Thai]
Phrateppariyatmetee. (2018). Strategy towards Buddhist Sangha organization management through process and effectiveness. Retrieved from http://ir.mcu.ac.th/content/2561/16.%20กลยุทธ์กาาบริหาร%20(195-205).pdf [In Thai]
Procter, P. (1981). Longman dictionary of contemporary English. Longman.
Putapoompitak, W., & Inwarng, K. (2011). Organizational theory and management. Phitsanulok University Press. [In Thai]
Sangkawichit, N. (2015). The administration of present Buddhist Sangha in Thailand. Master’s Thesis of Arts in Buddhist Studies. Faculty of Fine Art. Thammasat University. [In Thai]
Satsanguan, N. (2000). Anthropology: Physical development and culture. Chulalongkorn University Press. [In Thai]
Smith, H. R., Carroll, A. B., Kefalas, A. G., & Watson, H. J. (1980). Management: Making organizations perform. Macmillan.
Steyn, B., & Niemann, L. (2013). Strategic role of public relations in enterprise strategy, governance and sustainability: A normative framework. Public Relations Review, 40(2), 171-183.
Suntara, T. (1997). Mahayana Buddhism in Chinese Sangha and Anumnikaya Sangha. Mahachulalongkornrajavidyalaya University Press. [In Thai]
Willer, D. (1986). Scientific sociology: Theory and method. Prentice Hall.
