ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับความรับผิดของสายการบินและการคุ้มครองสิทธิผู้โดยสาร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิผู้โดยสารกรณีที่ผู้ขนส่งทางอากาศยกเลิกเที่ยวบินหรือล่าช้า (2) หลักกฎหมายระหว่างประเทศ กฎหมายต่างประเทศ และกฎหมายไทย รวมทั้งวิเคราะห์และเปรียบเทียบปัญหากฎหมายที่เกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสิทธิผู้โดยสารกรณีที่ผู้ขนส่งทางอากาศยกเลิกเที่ยวบินหรือล่าช้า และ (3) เสนอแนะและยกร่างบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่เกี่ยวข้องมาตรการคุ้มครองสิทธิผู้โดยสารกรณีที่ผู้ขนส่งทางอากาศยกเลิกเที่ยวบินหรือล่าช้า การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์เจาะลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาและแปลความหมายจากการเปรียบเทียบ

ผลการวิจัย พบว่า ควรแก้ไขพระราชบัญญัติการรับขนทางอากาศระหว่างประเทศ พ.ศ. 2558 โดยบัญญัตินิยามคำว่า “อุบัติเหตุ” ให้หมายถึง การกระทำหรืองดเว้นการกระทำ ไม่ว่าจะเกิดจากการจงใจหรือประมาทเลินเล่อของสายการบิน ซึ่งมีหน้าที่ที่จะต้องกระทำเพื่อป้องกันผลที่อาจจะเกิดอันตรายแก่ผู้โดยสารด้วย รวมทั้งการกระทำของบุคคลอื่นที่ก่อให้เกิดความเสียหายให้แก่ผู้โดยสาร โดยสายการบินมีส่วนผิดด้วย บัญญัติข้อยกเว้นความรับผิดของสายบินในกรณีที่ประเทศปลายทางประกาศปิดประเทศว่า เป็นเหตุสุดวิสัยที่สายการบินไม่ต้องรับผิดในความเสียหาย แต่บัญญัติให้มีหน้าที่ดูแลผู้โดยสารเท่าที่จำเป็นตลอดระยะเวลาที่ผู้โดยสารยังคงตกค้างอยู่ ณ สนามบินหรือที่ประเทศต้นทางตามความจำเป็นและเหมาะสมกำหนดให้สายการบินจะต้องคืนเงินค่าบัตรโดยสารให้แก่ผู้โดยสารเป็นเงินสดภายในระยะเวลา 7 วัน หากไม่คืนเงินภายในเวลาดังกล่าวจะต้องชำระดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 5 นับแต่วันที่ครบกำหนด และบัญญัติให้ผู้โดยสารมีสิทธิได้รับค่าเสียหายเชิงลงโทษไม่เกิน 2 เท่าจากมูลค่าความเสียหายที่แท้จริง