ความยั่งยืนของการดำเนินงานด้านความรับผิดชอบต่อสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความยั่งยืนของการดำเนินงานด้านความรับผิดชอบต่อสังคม โดยใช้แนวคิดไตรกำไรสุทธิและแนวความคิดด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรของ Buchholz and Catton (1999) และ Carroll (1991)
ผลการวิเคราะห์ พบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความยั่งยืนของการดำเนินงานด้านความรับผิดชอบต่อสังคม ได้แก่ (1) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร โดยคุณลักษณะที่สำคัญของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงมีอิทธิผลต่อการดำเนินงานขององค์กร (2) การมุ่งเน้นการตลาด โดยองค์กรที่มุ่งให้ความสำคัญกับลูกค้าย่อมเป็นการตอบสนองต่อสังคมมากขึ้น (3) การสร้างความสัมพันธ์กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย (4) การกำกับดูแลกิจการ โดยระบบบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพ โปร่งใส ตรวจสอบได้ และ (5) การรับรู้และการมีส่วนร่วม โดยเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้ร่วมรับรู้ข้อมูล ข่าวสาร ร่วมคิดหาหนทางและร่วมปฏิบัติในการแก้ไขปัญหา ทั้ง 5 ปัจจัยจึงมีอิทธิพลต่อความยั่งยืนในการดำเนินงานขององค์กร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Agudelo, M. A. L., Jóhannsdóttir, L., & Davídsdóttir, B. (2019). A literature review of the history and evolution of corporate social responsibility. International Journal of Corporate Social Responsibility, 4(1), 1-23.
Alhaddi, H. (2015). Triple bottom line and sustainability: A literature review. Business and Management Studies, 1(2), 6-10.
Amaeshi, M. K., & Crane, A. (2006). Stakeholder engagement: A mechanism for sustainable aviation. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 13(5), 245-260.
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Sage.
Bowen, H. R. (1953). Social responsibility of the businessman. Harper & Row.
Brin, P. V., & Nehme, M. N. (2019). Corporate social responsibility: Analysis of theories and models. Social and Humanities, 5(5), 22-30.
Buchholz, E. S., & Catton, R. (1999). Adolescents’ perceptions of aloneness and loneliness. Adolescence, 34(133), 203-213.
Burke, L., & Logsdon, J. M. (1996). How corporate social responsibility pays off. Long Range Planning, 29(4), 495-502.
Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons, 34(4), 39-48.
Carroll, A. B. (1999). Corporate social responsibility: Evolution of a definitional construct. Business & Society, 38(3), 268-295.
Cormier, D., & Gordon, I. M. (2001). An examination of social and environmental reporting strategies. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 14(5), 587-616.
Elkington, J. (1997). Cannibals with forks: The triple bottom line of 21st century business. Capstone.
Elkington, J. (2013). The triple bottom line does it all add up. Routledge.
Euaaporn, W. (2014). Showing social responsibility. Develop to create Shared values between business organizations and communities. TPA News, 205, 22-24.
Freeman, R. E., & McVea, J. (2001). A stakeholder approach to strategic management. Retrieved from http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.263511
Friedman, M. (1970). The social responsibility of business is to increase its profits. New York Times Magazine, 13, 32–33.
Hill, C. W. L., & Jones, T. M. (1992). Stakeholder-agency theory. Journal of Management Studies, 29(2), 131-154.
Kohl, H., Henke, M., & Daus, D. (2021) Sustainability in global value chains measures, ethics and best practices for responsible businesses. Kogan Page.
Kohli, A. K., & Jaworski, B. J. (1990). Marketing orientation: The construct, research propositions, and managerial implications. Journal of Marketing, 54(2), 1-18.
Noonil, S., Jesdalak, W., & Saensuk, C. (2016). Social responsibility of business organizations: Causal factors and results. Dusit Thani College Journal, 10(2), 304-321. [In Thai]
Praphanpoj, N., & Jesdalak, W. (2016). Participation in social responsibility activities of employees of Unilever Thai Holding Company Limited. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 9(1), 1224-1241.
Rabbe, S., von Viebahn, C., & der Landwehr, M. A. (2021). Start-ups as relevant supporters and initiators of sustainability attributes in global value chains of the future. In D. Mietzner & C. Schultz, (Eds.), New perspectives in technology transfer: FGF studies in small business and entrepreneurship (pp. 165-180). Springer.
Schiffman, L., & Kanuk, L. (1991). Consumer behavior. Prentice Hall.
Sethi, S. P. (1975). Dimensions of corporate social performance: An analytical framework. California Management Review, 17(3), 58-64.
Tantayanon, R. (2014). Conducting business in a socially responsible manner. PMG.
Wood, D. J. (1991). Toward improving corporate social performance. Business Horizons, 34(4), 66-73.
Yusoff, W. F. W., & Alhaji, I. A. (2012). Insight of corporate governance theories. Journal of Business & Management, 1(1), 52-63.
Zahidy, A. A., Sorooshian, S., & Abd Hamid, Z. (2019). Critical success factors for corporate social responsibility adoption in the construction industry in Malaysia. Sustainability, 11(22), 1-24.
