การจัดการเครือข่ายทางการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนาเพื่อการท่องเที่ยวที่ยั่งยืน ภายใต้กรอบการศึกษารัฐศาสตร์เชิงระบบของเดวิด อีสตัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการเครือข่าย ปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างเครือข่าย และเสนอรูปแบบการจัดการเครือข่ายทางการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนาเพื่อการท่องเที่ยวที่ยั่งยืน ภายใต้กรอบการศึกษารัฐศาสตร์เชิงระบบของเดวิด อีสตัน เป็นการวิจัยแบบผสมผสานด้วยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 คน และตัวอย่าง จำนวน 400 คน
ผลการวิจัย พบว่า (1) รูปแบบการจัดการเครือข่าย ประกอบด้วย กลไกการประสานความร่วมมือกับเครือข่ายทางการท่องเที่ยว บทบาทและการมีส่วนร่วม การสร้างองค์ความรู้ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การประชาสัมพันธ์ และการสร้างเครือข่ายภายในและภายนอก (2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างเครือข่าย คือ ภาครัฐได้มีการเชื่อมโยงกิจกรรมท่องเที่ยวกับจังหวัดใกล้เคียงและประเทศเพื่อนบ้านตามแนวชายแดนจังหวัด รวมถึงหน่วยงานที่รับผิดชอบ ดำเนินการบูรณาการร่วมกันในการสร้างการรับรู้ด้านการท่องเที่ยว และ (3) รูปแบบการจัดการเครือข่ายเริ่มจากความจำเป็นที่จะต้องมีเครือข่ายทางการท่องเที่ยวรวมทั้ง 5 จังหวัด เป็นเขตพื้นที่เดียวกันทั้งหมด การประสานความร่วมมือ มีองค์ความรู้ การจัดตั้งองค์กรอย่างเป็นระบบ มีการวางแผน มีผู้ปฏิบัติงานในแต่ละจังหวัด มีกฎหมายหรือระเบียบกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ของทางราชการมารองรับ การบริหารงานภายในเครือข่ายจะต้องมีการรายงาน การประชาสัมพันธ์โดยใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม รวมถึงการกำหนดการใช้งบประมาณ การตรวจสอบและการประเมินผล การกระจายอำนาจให้ทุกภาคส่วน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Chaipiboon, S. (2008). The management of cultural tourism: A case study of tourism potentials of Nakornchum community in Muang district, Kampheang Phet province. Kamphaeng Phet Rajabhat University. [In Thai]
Chamnanpon, K., Boonkoum, W., & Sungragsa, N. (2016). A development model of tourism market network management in the small and micro community enterprise in Thailand to prepare for ASEAN Economic Community. Ratchaphruek Journal, 14(3), 80-86. [In Thai]
Chareonwongsak, K. (2000). Network management: An important strategy for the success of education reform. Success Media. [In Thai]
Choochat, C. (2003). Tourism industry (4th ed.). Lanna Printing. [In Thai]
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). Harper & Row.
Easton, D. (1971). The political system: An inquiry into the state of political science (2nd ed.). Knopf.
Ek-Iem, B. (2019). Local community leadership and participative management for sustainable use of resources and environment in tourist attraction communities in Chiang Mai. Journal of Agricultural Research and Extension, 36(3), 102-113. [In Thai]
Gulick, L., & Urwick, L. (1937). Papers on the science of administration. Institute of Public Administration.
Inrin, J. (2016). A study of tourist activities organization networks at Krung Ching subdistrict, Nopphitam district, Nakhon Si Thammarat province. Master’s Independent Study of Science in Community Development, Thammasat University. [In Thai]
Noamna, S., Thongphun, K., & Yodmongkol, P. (2020). Application virtual world for cultural tourism. Journal of Information Science and Technology, 10(2), 71-76. [In Thai]
Nopparat, N. (2008). Community participation in sustainable tourism development: A case study of Tambon Wiang Tai Municipality, Amphoe Pai, Changwat Mae Hong Son. Master’s Independent Study of Arts (Political Economy), Chiang Mai University. [In Thai]
Phiriyasuvat, J., Cokpo, P., Prohta, P., & Wanna, A. (2017). The building of cultural tourist network between Chiang Khan, Loei province, Thailand and Luang Prabang city, Laos. Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Loei Buddhist College. [In Thai]
Phrakhrusirisutanuyut, S., Chaiwoot, T., Tapuling, C., & Penwiang, J. (2017). Strengthening the network of measurement and management of cultural tourism community in Lanna. Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Lumphun Buddhist College. [In Thai]
Sinsanoh, S. (2013). A new dimension of ecotourism. SE-Education. [In Thai]
Suwanvong, D., & Kreoksakul, P. (2016). The network development community base tourism at 5 southern border provinces (Satun, Songkhla, Pattani, Yala, and Narathiwat) with connected tourism in 4 states (Kelantan, Perak, Kedah, and Perlis) of Malaysia. Thailand Research Fund. [In Thai]
Taladsub, P. (2023). The collaborative governance to Chiang Khan tourism development. Ramkhamhaeng Journal of Public Administration, 6(2), 64-97. [In Thai]
Telfer, D., J., & Sharpley, R. (2008). Tourism and development in the developing world. Routledge.
Timur, S. (2012). Analyzing urban tourism stakeholder relationships: A network perspective. Retrieved from https://docenti.unimc.it/gianluigi.corinto/teaching/2022/26024/files/lectures-on-destination-and-territorial-marketing/analyzing-urban-tourism-stakeholder-relationshipsf022-a-network-perspective.pdf
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). Harper & Row.
