Factors and Indicators of Creative Leadership of Learning Program Heads of Expansion Education Schools in Southern Border Provinces
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research uses mixed methods. The objectives of this study were to investigate and analyze factors and indicators concerning creative leadership of learning program heads of expansion education schools in the Southern border provinces. Phase 1 the determine the factors and indicators concerning creative leadership of the study dealt with review of related literature and in-depth interviews with seven knowledgeable and experienced individuals. Phase 2 Exploratory Factor Analysis (EFA) sample group, program heads of expansion education schools in the Southern border provinces. 200 people use a simple random Sampling. Sampling Without Replacement. The questionnaire consisted of 80 questionnaires with content validity, using CVI values . The reliability index of .96. Cronbach's The reliability of the data was 950. By rotating the axis of an element. With Promax. Exploratory Factor Analysis (EFA) was performed and it was found that the factors and indicators concerning creative leadership of learning program heads of expansion education schools in the Southern border provinces consisted of 10 factors and 61 indicators: 6 indicators of adaptation; 5 indicators of transformational leadership; 5 indicators of emotional intelligence; 8 indicators of creating visions; 10 indicators of communication and putting visions into practice; 6 indicators of creativity; 6 indicators of thinking outside the box; 6 indicators of desire for success; 4 indicators of directions and goals; and 5 indicators of job satisfaction.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). แผนพัฒนาการศึกษาชายแดนภาคใต้ของกระทรวงศึกษาธิการ 2557-2558 .ม.ป.พ.
กิตติ์กาญจน์ ปฏิพันธ์. (2555). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2553). การคิดเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : ซัคเซสมีเดีย
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2557). ภาวะผู้นำร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2550). ภาวะผู้นำในองค์การ. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
บุญเสริม วีสกุล. (2552).วิกฤติภาวะผู้นำทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พนัส ถิ่นวัน. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2553). ผู้นำเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ : กระบวนทัศน์ใหม่และผู้นำใหม่ทางการศึกษา.กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณฑาทิพย์ เสยยงคะ. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารจัดการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ลักขณา สริวัฒน์. (2549). การคิด Thinking. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
วัชรินทร์ หนูสมตน. (2553). การวิจัยผสานวิธี : ความทุ่มเทในการทำงานของครูในพื้นที่พหุวัฒนธรรมสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วีระวัฒน์ ดวงใจ. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่มัธยมศึกษา เขต 22 และเขต 23. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ศักดิ์ระภี วรวัฒนะปริญญา. (2556). อิทธิพลเชิงโครงสร้างการรับรู้ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อผลการปฏิบัติงานของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศิริพร กุลสานต์. (2557). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2557). ภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ แนวคิด ทฤษฎี และกรณีศึกษา. ขอนแก่น: อภิชาติการพิมพ์
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
_________. (2558). IMD 2015 จัดอันดับขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศไทย.มองสถิติและตัวชี้วัดทางการศึกษา.ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มิถุนายน 2558. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2559 จากhttp://www.onec.go.th/onec_web/page.php?mod=Book&file=register_short&bid=1421
อรปวีณ์ สุตะพาหะ. (2554). แบบจำลองความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การของหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อิศรัฏฐ์ รินไธสง. (2558). การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณขั้นสูง สำหรับการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. สงขลา : ภาควิชารัฐศาสนศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
Colaizzi, P. (1978). Psychological research as the Phenomenologist views it. In Existential-Phenomenological Alternativea for Psychology. (Valle R.& King M.eds), Oxford University Press, London.
Cronbach, L.J. (1951). Essentials of Psychological Testing.(3rd ed). New York: Harper&Row.
Hair, F.J., Back ,C.W., Babin, J.B., & Anderson, E.R. (2010). Multivarirte Data Analysis. (7th ed). New Jersey: Pearson Education.
Harris, A. (2009). Creative Leadership Developing Future Leaders. Journal of Management in Education, 23(1), pp 9-11.
Manning, T., & Robertson, B. (2002). The Dynamic Leader-Leadership Development Beyond the Visionary Leader. Industrial and Commercial Training, 34(1), pp. 137-143.
Stoll, L.& Temperley, J.(2009). Creative Leadership : A challenge of our times. School Ledership and Managament, 29 (1), pp 63-76.
Vygotsky, L. (2004). Imagination and Creativity in Childhood. Journal of Russian and East European Phychology. 42(1), pp. 7-97
Yukl, G. & Mahsud, R. (2010). Why Flexible and Adaptive Leadership is Essential. Consulting Psychology Journal : Practice and Research. 62 (2), pp 81-93