ทัศนีย์ คำแสงทอง การศึกษาหน่วยคำผสานราชาศัพท์ในภาษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
DOI : 10.14456/pnuhuso.2024.12
ด้วยความก้าวหน้าทางอารยธรรม รวมไปถึงปัจจัยด้านการปฏิสัมพันธ์ในระดับภูมิภาค การค้าขาย ความเชื่อทางศาสนา และอิทธิพลทางวัฒนธรรม มีส่วนทำให้มีเกิดการหลอมรวมคำยืมจากภาษาต่างประเทศเข้ามาในภาษาไทยเป็นจำนวนมาก การใช้คำผสานกลายเป็นกลไกสำคัญในการสร้างคำศัพท์ในภาษาไทย ก่อให้เกิดโครงสร้างมาตรฐานที่เรียกว่า "คำราชาศัพท์" ปรากฏการณ์ทางภาษาที่ผ่านกระบวนการพัฒนาหลวมรวมกลายเป็นคำศัพท์ที่ใช้ในระบบภาษาไทย การศึกษาครั้งนี้ผู้เขียนได้วิเคราะห์ที่มา และการสร้างคำราชาศัพท์ในภาษาไทย ผู้เขียนจึงเน้นไปที่การอธิบายและวิเคราะห์ลักษณะที่เป็นคุณสมบัติเชิงไวยากรณ์ และคุณสมบัติทางด้านความหมายของคำผสาน การศึกษานี้เผยให้เห็นธรรมชาติที่ซับซ้อนของการสร้าง คำผสาน นอกจากนี้ผู้เขียนยังอภิปรายรายละเอียดเกี่ยวกับมาตรฐาน ลักษณะ ขอบเขต การจำแนก และหน้าที่ของคำราชาศัพท์อีกด้วย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Joos, M. (1962). The Five Clocks. Research center in anthropology, folklore, linguistics. Indiana University.
Khanittanan, W. (2001). Khmero-Thai: The great change in the history of Thai language in the Chao Praya basin. Language and Linguistics, 19(2), 35-50. https://so04.tci-thaijo.org/in dex.php/joling/article/view/181026/128435
Kupfer, P (2017). Chinese lexical teaching based on "morphemes". International Chinese Language Teaching Research, 13(1), 23-30.
Ngamwises, W. (2012). Royal Vocabulary: Principles of Thai Language Usage Worth Knowing. Pumipanya Publishing.
Office of the National Identity Development. (2012). Royal Vocabulary: Celebrating the auspicious occasion of the Royal Coronation Ceremony, Rama IX, on December 5, 2011 (4th ed.). Dansuttha Printing.
Panmieta, B. (2001). STRUCTURE OF THAI. RamkhamHaeng University Press.
Prasithrathsint, A. (2002). Language in Thai society: Diversity, change, and development. Chulalongkorn University Press.
Pisit, W. (1959). Principles of Thai Language. Chulalongkorn University Press.
Pei, X. (2001). A new compilation of Thai grammar. Beijing: Peking University Press.
Smalley, W. A. (1994). Linguistic diversity and national unity: Language ecology in Thailand. University of Chicago Press.
Srihaamphai, P. (2007). Language and Culture. Chulalongkorn University Press.
Sikkharit, Y. (2009). The development of the royal terms during the Sukhothai period to the pre-revolution of 1932 [Master’s thesis, Silpakorn University]. https://sure.su.ac.th/ xmlui/handle/123456789/4441
SikkhaRit, Y. (2016). A comparative study of Thai and Khmer royal vocabulary from diachronic Perspective [ Doctoral dissertation, Chulalongkorn University]. http://cuir. car.chula.ac.th/handle/123456789/59148
Tiewcharoenkij, A., Kanokkamalade, V., & Pankhuenkhat, R. (2022). The Evolution of Thai Language. The Journal of Sirindhornparithat, 23(1), 364-375. https://so06.tci-thaijo. or g/index.php/jsrc/article/view/248987/172778
Wongcha-oum, M. (1986). Poetic license in the Ayudhya period [Master’s thesis, Silpakorn University]. http://www.thapra.lib.su.ac.th/thesis/showthesisth.asp?id=0000000140
Wu, F. (2021). A typological study of Southeast Asian languages. Lecture Series on Regional Typology. Renmin University of China.
