Sustainable Cultural Tourism Management of the Community in The Khong River Basin, Nong Khai Province
Keywords:
การบริหารจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, ชุมชนพื้นที่ลุ่มน้ำโขงAbstract
The objective of this research were to study potential cultural characteristies of the community in the Khong Rive ewes based on Basin, Nong Khail Province. The sample size was based on the table Krejcie and Morgan and the 388 samples were selected using convenient for data collection, In addition. Qualitative study was conducted by interviewing six key informants stepwise multiple regression analysis was applied for hypothesis testing
The results of the study were as follows.
- All of the respondents viewed Wat Pho Chai as the highest potential followed
by , Tha Sadet Market and Kaew Khu Sala for the tourist attraction. All them thought that Naga Fireball is of highest potential for tradition, followed by Esan Songgran Tradition. The Buddhist statue, named Luang Pho Pra Sai is viewed as the highest potential for cultural arts.
- The factors relating to sustainable cultural tourism management in the Khong
River Basin, for tourism reception, knowledge management creating awareness, knowlealge Management tourist area conservation and tourism management.
References
มาธิราช ชิดจันทร์ หังสสูต. (2532). หลักและการจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวกรุงเทพฯ : คณะ บริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยรามคาแหง.
ชัยสิทธ์ ดำรงวงศ์เจริญ. (2550). การจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมเชิงอนุรักษ์โดยการมี
ส่วนร่วมของชุมชน กรณีศึกษาภูผายนต์ อำเภอภูพาน จังหวัดสกลนคร. ดุษฎีนิพนธ์ ศศ.ดมหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.กฤษดา ขุ่ยอาภัย (2552)
พูลทรัพย์สวนเมือง ตุลาพันธ์. (2546)รายงานการศึกษารูปแบบในการจัดการท่องเที่ยวแบบ
ยังยืนในพื้นที่จังหวัดสุรินทร์และร้อยเอ็ด. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
พงศกร ชาวเชียงตุง. (2550). แนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศบริเวณลําน้ำชี
จังหวัดมหาสารคาม. ดุษฎีนิพนธ์มหาสารคาม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
จุฑามาศ ไชยศร (2536). การศึกษาศักยภาพของแหล่งท่องเทียวเพื่อพัฒนาการท่องเทียวใน
จังหวัด แม่ฮ่องสอน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สำนักงานพัฒนาการท่องเที่ยว. (2554).การประเมินมาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม.
ค้นเมื่อ24 มีนาคม 2554, จากhttps://www.tourism.go.th/2010/th/home/index.phpDowling, 2014
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research
Activities.Educational and Psychological Measurement, 30(3), pp. 607-610.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว