A Model of Marketing Management for Business of Packed Rice in Bangkok Metropolitan
Keywords:
A Model of Marketing Management, Business of Packed RiceAbstract
This research were qualitative and quantitative method aim to studied 1) purchasing behavior of rice packing bag 2) significant level of consumers marketing mix of rice packing bag 3) relationship between significant level of consumers marketing mix of rice packing bag and of purchasing behavior of rice packing bag 4) marketing management model of rice packing bag business in Bangkok Metropolitan. Sample size was 385 by accidental sampling. Questionnaire was the tool to collecting data with validity at level.87 and Reliability at level .82. The analysis was conducted by computer software, statistical treatments by program computer namely: frequency, percentage, mean, standard deviation, ranking, Pearson correlation, and Stepwise multiple regression analysis at significant statistics level at .05 researchers found that. 1. Finding indicated that overall area of purchasing behavior of rice packing bag were at moderate level, raking by mean first person who participate making decision purchase ( = 3.56) at high level, but, average purchase rice packing bag per time ( = 2.83) and frequency of purchase rice packing bag( = 2.66) at moderate level respectively. 2. Finding indicated that overall and every area of consumers marketing mix of rice packing bag were at high level raking by mean first price area( = 3.72), employees area( = 3.71), process area( = 3.70), products area( = 3.65), decorate and physical area( = 3.61), place area ( = 3.56) and promotion area( = 3.55) respectively. 3. Relationship between overall area of purchasing behavior of rice packing bag and significant level of consumers marketing mix of rice packing bag was moderate level. 4. Marketing management model of rice packing bag business in Bangkok Metropolitan = .828 promotion area +.654 products area +.436 place area +.405 decorate and physical area+ .389price area
References
2.กังวล เทียนกัณฑ์เทศน์. (2535). มนุษย์ศาสตร์อุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือเสริมกรุงเทพ.
3.กัลยา วาณิชย์บัญชา. (2545). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
4.กุณฑลี เวชสาร. (2545). การวิจัยการตลาด. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
5.จินตนา เพชรพงศ์. (2553). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้อข้าวกล้องบรรจุถุงของผู้บริโภคเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) ปีที่ 2 ฉบับที่ 4 กรกฎาคม-ธันวาคม..
6.ธนาภรณ์ กันพวง. (2556). ความพึงพอใจด้านผลิตภัณฑ์ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อข้าวหอมมะลิบรรจุถุงตราฉัตรของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) ปีที่ 5 ฉบับที่ 10 กรกฎาคม-ธันวาคม.
7.ปิลันธนา แป้นปลื้ม และประสพชัย พสุนนท์. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการเต็มใจจ่ายเงินเพื่อซื้อสินค้าเกษตรอินทรีย์ของผู้บริโภคในตลาดนัดสีเขียวและร้านค้าเฉพาะด้านแบบมีสาขาในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารการจัดการสมัยใหม่ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
8.ปิลันธนา แป้นปลื้ม และมณฑิชา พุทซาคำ. (2557). โครงการพฤติกรรมผู้บริโภคสินค้าเกษตรอินทรีย์ : กรณีศึกษาผู้บริโภคในเขตกรุงเทพและปริมณฑล. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
9.พีรภาว์ ทวีสุข. (2558). ความคิดเห็นเกี่ยวกับกลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดของผู้ประกอบการข้าวอินทรีย์ในประเทศไทย. วารสารสุทธิปริทัศน์. ปีที่ 29 ฉบับที่ 92. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
10.วรัญญา ทิพย์มณฑา. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้อข้าวสารกล้องบรรจุถุงของผู้บริโภคในจังหวัดนครปฐม. วารสาร BU Academic Review ปีที่ 14 ฉบับที่ 2.
11.วัฒนา บุญญรักษ์ธัญญา. (2555). ความเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อการอนุรักษ์เห็ดโคน กรณีศึกษาเทศบาลเมืองกาญจนบุรี. วารสารเศรษฐศาสตร์สุโขทัยธรรมาธิราช ปีที่ 6 ฉบับที่ 2. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
12.ศิริพักตร์ ฐานิสโร. (2553). การศึกษาปัญหาและกำหนดกลยุทธ์ธุรกิจและกลยุทธ์การตลาดเพื่อเพิ่มผลประกอบการในธุรกิจข้าวบรรจุถุงมาบุญครองของบริษัท ปทุมไรซ์มิล แอนด์ แกรนารี จำกัด (มหาชน). วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 30 ฉบับที่ 1 เดือน มกราคม - มีนาคม.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว