HIGHER EDUCATION AS A CONTEMPORARY DIPLOMATIC TOOL FOR PROMOTING THAI NATIONAL DEVELOPMENT
Abstract
This article introduces contemporary diplomacy concepts, policies, and practices in higher education context. Contemporary diplomacy is an alternative diplomacy that expands opportunities for general public and entities, including higher education institutions to assume diplomatic roles, enhance the nation’s soft power, and contribute to academic advancement for solving global crisis. Higher education institutions engage in various forms of contemporary diplomatic activities including cultural diplomacy, science and innovation diplomacy, academic diplomacy, and knowledge diplomacy.
In this article, the author describes various Thai policies and mechanisms that promote contemporary diplomacy, particularly cultural diplomacy and international higher education. Last but not least, examples of Thai higher education engagement in contemporary diplomacy are provided, including promotion of Thai language and cultures, provision of student and faculty mobility scholarships, and transnational education provision.
References
กระทรวงอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม (อ.ว.) (2022). สป.อว. จัดประชุมเพื่อรับฟังความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวทางการสนับสนุนและส่งเสริมความร่วมมือของสถาบันอุดมศึกษาไทยกับเครือข่ายนานาชาติ. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https:// www.mhesi.go.th/index.Php/en/news and-announce-all/news-all/executive-ps-news/8210-2022-11-24-09-21-00. html
กรมความร่วมมือระหว่างประเทศ. (2568). โครงการพัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนภาษาไทย ณ เวียดนาม เมียนมาและกัมพูชา. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://tica-thaigov. mfa.go.th/th/page/thai-language-go-inter?men=603e1485db 361209d 0027022) เข้าถึงเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2568.
ฉันทนา จันทร์บรรจง. (2542). บทบาททูตวัฒนธรรมต่างประเทศในประเทศไทย และแนวทางการดำเนินงานทูตวัฒนธรรมไทยในต่างประเทศ. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร: พิษณุโลก
ชฏารัตน์ สิงหเดชากุล. (2559). แนวทางการจัดการศึกษาข้ามพรมแดนของสถาบันอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
ณัฏฐิรา กระแสร์สาร. (2565). การใช้การฑูตวัฒนธรรมส่งเสริมผลประโยชน์ด้านเศรษฐกิจของไทยในจีนระหว่าง 2561-2564. สถาบันการต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ กระทรวงต่างประเทศ.
ธิรติร์ บรรเทิง และพร้อมพรรณ แจ้งการดี. (2567). “สถาบันขงจื่อ: การฑูตสาธารณะเพื่อขยายอำนาจโน้มนำ (Soft Power) ของจีนในไทย”. วิเทศวารสาร. ปีที่ 5. เข้าถึงได้จาก: isc.mfa.go.th
นิธิศ โสระฐี.(2563). “Cultural Diplomacy: การฑูตเชิงวัฒนธรรมเพื่อการส่งออกทางวัฒนธรรม”. วิทยาจารย์. ปีที่ 119 ฉบับที่ 1. หน้า 79-83.
บัลลังก์ โรหิตเสถียร. (2023). ยุทธศาสตร์ซอฟพาวเวอร์แห่งชาติ เพิ่มมูลค่าให้แก่สินค้าและบริการ เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://moe360blog/ 2023/ 10/26/soft-power-Thailand.
พสุศิษฏ์ วงศ์สุรวัฒน์. (2562). การทูตวิทยาศาสตร์ กรณีศึกษา: การผลักดันการถ่ายทอดเทคโนโลยีและนวัตกรรมด้านการเกษตรระหว่างไทยกับนิวซีแลนด์ระหว่างปี 2558 ถึง 2561: การดำเนินการ ปัญหาและข้อเสนอแนะ. สถาบันการต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ กระทรวงต่างประเทศ.
สถาบันไทยศึกษา. (2563). รายงานประจำปี สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีงบประมาณ 2563. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันภาษาไทยสิรินธร. (2568). สถาบันภาษาไทยสิรินธร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: รู้จักสถาบัน. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://www.sti.chula.ac.th/about/overview/ เข้าถึงเมื่อ 18 มกราคม 2568.
สถาบันไทยคดีศึกษา. (2568). สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: แนะนำสถาบัน. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://tkri.tu.ac.th/history. เข้าถึงเมื่อ 18 มกราคม 2568.
สิทธิพล เครือรัฐติกาล. (2551). แนวคิดเรื่อง soft power และการฑูตสาธารณะ (public diplomacy). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://Kositthiphon.blogspot.com.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (สกศ.). (2566). การใช้การศึกษาเป็น Soft Power ในการพัฒนาประเทศ: กรณีศึกษาจากต่างประเทศ. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (สนช.) (องค์การมหาชน). (2563). โครงการศึกษาแนวทางการพัฒนาเครือข่ายการฑูตนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา (สกอ.) (2551). ความเป็นสากลของอุดมศึกษาไทย. สำนักยุทธศาสตร์อุดมศึกษาต่างประเทศ. สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา.
ศูนย์ส่งเสริมการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย. (2568). ความเป็นมาของโครงการ. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://inet.edu.chula.ac.th/ctlc/index.php/the-objective-of-project. เข้าถึงเมื่อ 18 มกราคม 2568
Adam, T., & Lerg, C. A. (2015). “Diplomacy on campus: The political dimensions of academic exchange in the North Atlantic”. Journal of Transatlantic Studies. Vol. 13. No.4. pp. 299–310.
ASEAN Secretariat. (2020). Study on Enhancing Intra-ASEAN University Student Mobility. [Online]. From: https://connectivity.asean.org/wp-content/uploads/2020/10/Study-on-Enhancing-Intra-ASEAN-University-Student-Mobility_Final.pdf
British Council (B.C.). (2024). Transnational Education in Thailand: Exploring Opportunities for the UK. [Online]. From: https://www.British council. or. th/sites/default/files/report_transnationaleducationinthailand_a4_520_s.pdf
Cull, N. J. (2006) Public Diplomacy Before Gullion: The Evolution of a Phrase. USC Center on Public Diplomacy Blog. [Online]. From: https://uscpublic diplomacy. org/blog/ Public-diplomacy-gullion-evolution-phrase.
Flomo-Kellen. (2025). The role of higher education in diplomacy. [Online]. From: https:// www.researchgate.net/publication/391988260
Ghraoui, H.EL., Sabil, A. & Boudrilbila, W. (2023). “Higher education diplomacy: A comprehensive conceptual framework”. Rivages: Revue des Sciences Humanities. Vol.9. No.2. pp.71-89.
Knight, J. (2016). “Transnational education remodeled: Toward a common TNE framework and definitions”. Journal of Studies in International Education. Vol. 20. No1. pp.34-47.
Knight, J. (2020). “Knowledge diplomacy: What are the key characteristics?” International Higher Education, No.100. pp.38–39.
Knight, J. (2022). “Understanding and applying the key elements of knowledge diplomacy: The role of international higher education, research, and innovation in international relations”. Higher Education Forum. Vol.19. pp.1-19.
Knight, J. (2023). “Analysing knowledge diplomacy and differentiating it from soft power and cultural, science, education and public diplomacies”. The Hague Journal of Diplomacy. Vol.18. 1-33.
Lenczowski, J. (2009). Cultural diplomacy, political influence & integrated strategy. In J.M. Waller (ed.). Strategic Influence Public Diplomacy, Counterpropaganda and Political Warfare. pp.64-99. Washington DC: Crossbow.
Ostashova, Y. (2020). “Higher education as a soft power tool of state’s foreign policy”. Advances in Social Science, Education and Humanities Research.Vol.489. pp.259-265.
Peterson, P.M. (2014). “Diplomacy and education: A changing global landscape”. International Higher Education. No.75. pp. 2–3.
Soejatminah, S. (2018). “ASEAN University Network in enhancing student mobility: A case of Indonesia”. Journal of Interdisciplinary Studies in Education. Vol 7. No 1. pp.19-33.
Stone, D. (2021). Higher education institutions and diplomacy. [Online]. From https:// www. s4d4c.eu/wp-content/uploads/2021/03/Diane-Stone-HEIs-Diplomacy-S4D4C-March-2021.pdf
The Royal Society. (2010). New Frontiers in Science Diplomacy: Navigating the Changing Balance of Power. [Online]. From https://royalsociety.org
Thailand International Cooperation Agency (2025). Scholarship. [Online]. From: https://tica-scholarships.com/about-tica/
Downloads
Published
Versions
- 2025-07-01 (2)
- 2025-06-29 (1)
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Apipa Prachyapruit
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
