THE EFFECTS OF APPLYING SCAFFOLDING TECHNIQUES WITH THINK PAIR SHARE TECHNIQUES TO PROMOTE MATHEMATICAL PROBLEMS SOLVING AND ACHIEVEMENT IN THE TOPIC OF DECIMAL OF FOURTH GRADE STUDENTS BY CONTROLLING A BASIC OF MATHEMATICS
Keywords:
Scaffolding Techniques , Think Pair Share Techniques , Problem-solving abilityAbstract
This research aimed to 1) compare the mathematical problem-solving ability and learning achievement of students before and after learning with the use of a Scaffolding Technique combined with a Think-Pair-Share Technique; 2) compare the mathematical problem-solving ability and learning achievement of students taught with the combined technique versus those taught with conventional methods, after controlling for their prior mathematical knowledge; and 3) investigate students' learning with the combined technique. The sample consisted of 61 fourth-grade students from two classrooms at Wat Ladkrabang School, Bangkok. The research instruments included lesson plans, a pre-test for prior knowledge, a problem-solving ability test, an achievement test, an interview form, and an observation form. Data were analyzed using One-way MANCOVA, Hotelling's T2, and content analysis.
The findings revealed that 1) the students who learned using the combined technique showed a statistically significant improvement in both mathematical problem-solving ability and learning achievement after the intervention compared to before, at the .05 level; 2) after controlling for prior mathematical knowledge, the students who received instruction through the combined technique had higher mathematical problem-solving ability and learning achievement than those who received conventional instruction, with statistical significance at the .05 level; and 3) the students who received instruction utilizing the Learning Augmentation Technique showed positive development in knowledge, practice, and attitude, reflecting the positive outcomes of the instructional approach.
References
กนกวรรณ จิระศิริโชติ. (2565). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้แนวคิดการเสริมต่อการเรียนรู้ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กุหลาบ ข่าขันมะลี. (2565). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคการเสริมต่อการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในรายวิชาการงานอาชีพ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้แบบแผนการทดลองแบบรองรับภายใน. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2558). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). นนทบุรี : พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
เทพบุตร หาญมนตรี. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เเบบร่วมมือเทคนิคเพื่อนคู่คิดเพื่อส่งเสริมความสามารถในการเเก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ดอกเบี้ยและมูลค่าของเงิน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิชญ์ภัชกัญจน์ ปานเผือก. (2560). ปัจจัยที่ ส่งผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา : ศึกษาเฉพาะกรณี นักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ไพลิน กึนพันธ์. (2564). “ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 7”. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา. ปีที่ 15 ฉบับที่ 3. หน้า 111-121.
เมธาสิทธิ์ ธัญรัตนศรีสกุล. (2558). “การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนราชินีบูรณะ จังหวัดนครปฐม”. Journal of Thai Interdisciplinary Research. ปีที่ 10 ฉบับที่ 2. หน้า 24-28.
ศศิธร ทิมโพธิ์กลาง. (2557). “ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในจังหวัดศรีสะเกษ”. Ubon Ratchathani Journal of Research and Evaluation. ปีที่ 4 ฉบับที่ 1. หน้า 50-60.
ศอภิญญา ทัศละมัย. (2559). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์เรื่อง ความน่าจะเป็น โดยใช้กลวิธีการเสริมต่อการเรียนรู้ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2567). ประกาศผลสอบ O-NET ชั้น ป.6 ปีการศึกษา 2566. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://www.niets.or.th.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2566). การแถลงข่าวผลการประเมิน PISA 2022. [ออนไลน]. เข้าถึงได้จาก https://www. pisathailand.ipst.ac.th
สมฤทัย โคตบุตโต. (2564). “ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กลวิธีการเสริมต่อการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่อง หลักการนับเบื้องต้นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.” สิกขาวารสารศึกษาศาสตร์. ปีที่ 8 ฉบับที่ 1. หน้า 176-187.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง 2560). กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อุษา ภิรมย์รักษ์. (2562). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบการสอนแนะให้รู้คิด (CGI) ร่วมกับเทคนิคเพื่อนคู่คิด (Think-Pair-Share) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Shih, Y. C., & Reynolds, B. L. (2012). “Teaching Adolescents EFL by Integrating Think-Pair Share and Reading Strategy Instruction: A Quasi-Experimental Study.” RELC Journal. Vol. 46 No. 3. pp 221-235
Zaki, A., and etc. (2024). “Enhancing mathematical achievement through the Think-Pair-Share cooperative learning model with Higher-Order Thinking Skills questions”. Jurnal Riset Pendidikan Matematika. Vol.11 No. 2 pp 106–117.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Pannawat Chuaychoo

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว