แนวทางความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียว ของโรงงานอุตสาหกรรม จังหวัดปทุมธานี
คำสำคัญ:
แนวทางความสำเร็จในการดำเนินธุรกจอุตสาหกรรมสีเขียวโรงงานอุตสาหกรรมบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ วัตถุประสงค์ไว้เพื่อศึกษาระดับความสำคัญในการดำเนิน ธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียวและปัจจัยที่น าไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของโรงงานอุตสาหกรรมเปรียบเทียบ ปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของโรงงานอุตสาหกรรมหา ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความสำคัญใน การด าเนินธุรกิจกับปัจจัยที่น าไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจและเสนอแนวทางความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจ อุตสาหกรรมสีเขียวของโรงงานอุตสาหกรรมจังหวัดปทุมธานี โดยสุ่มตัวอย่างอย่างง่ายจำนวน 355 ตัวอย่าง แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลด้วยค่าความครอบคลุม .83 และความน่าเชื่อถือ .86 วิเคราะห์ข้อมูลใช้ โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติที่ใช้คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการทดสอบสมมติฐานสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์นั้นโดยการวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ของเพียรสัน และถดถอยเชิงพหุคูณ แบบ Step white ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยดังนี้ 1. ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีตำแหน่งผู้จัดการจำนวน 115 คน (32.4%) รองลงมาเป็นผู้จัดการ จำนวน 97 คน (33.8 %) จำนวนพนักงานในโรงงานอุตสาหกรรมที่ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีพนักงาน 201 คน – 300 คน จำนวน 106 คน (29.9%) จำนวนเงินลงทุนของโรงงานที่ผู้ตอบแบบสอบถามทำงานส่วนใหญ่ลงทุนครั้ง แรก 301 ล้านบาทขึ้นไป จำนวน151คน (42.5%) ประสบการณ์บริหารงานส่วนใหญ่ อยู่ในช่วง 1 ปี – 10 ปี จ านวน 176 คน (49.6%) 2. ความสำคัญของการดำเนินธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียวของโรงงานอุตสาหกรรมในภาพรวมเฉลี่ยระดับ ความสำคัญมาก หากพิจารณาจัดลำดับตามค่าเฉลี่ยของการดำเนินธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียวของโรงงานอุตสาหกรรม ลำดับแรกด้านการบำบัดของเสียอย่างเหมาะสม (X=3.94) ด้านการจัดการเพื่อการผลิตสีเขียว (X=3.87) ด้านการ ครอบคลุมถึงการป้องกันมลพิษ (X=3.85) ด้านการใช้น้อย ใช้ซ้ำ ใช้หมุนเวียน (X=3.77) ด้านการเพิ่มประสิทธิภาพ ทางพลังงานตามมาตรฐานสากล (X=3.70) ด้านเครือข่ายเฝ้าระวังทางสิ่งแวดล้อม (X=3.53) ด้านการผลิต ผลิตภัณฑ์ทดแทน (X=3.52) ด้านการป้องกันมลพิษในอนาคต (X=3.44) และด้านการอนุรักษ์น้ำ (X=3.43) เรียง ตามลำดับ 3. ความสำคัญของปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของโรงงานอุตสาหกรรมภาพรวม เฉลี่ยระดับความสำคัญมาก ถ้าพิจารณาลำดับความสำคัญจากจากค่าเฉลี่ยของแต่ด้าน พบว่า ผู้บริหารโรงงาน อุตสาหกรรมให้ความสำคัญ ลำดับแรก คือด้านความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม (X=4.16) ด้านคุณภาพการจัดการ โรงงาน (X=4.09) ด้านความรับผิดชอบต่อสังคม (X=4.05) ด้านระบบการเงินของโรงงานอุตสาหกรรม (X= 4.04) ด้านความฉลาดการใช้สินทรัพย์ของโรงงาน (X=3.90) ด้านความสามารถต่อการดำเนินธุรกิจระดับโลก (X= 3.78) ด้านความสามารถต่อการสรรหาและรักษาคนเก่งไว้ (X=3.76) ด้านการจัดการความเสี่ยง (X=3.75) และด้านผลิตภัณฑ์ (X=3.55) มีความสำคัญมากเรียงตามลำดับ 4. ผลการทดสอบสมมติฐาน ผู้บริหารโรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดปทุมธานีที่มีประสบการณ์บริหารงาน และจำนวนพนักงานแตกต่างมีระดับความสำคัญของปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจไม่ แตกต่างกัน ส่วนผู้บริหารที่มีตำแหน่งและเงินลงทุนครั้งแรกแตกต่างกันมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 5. ผลการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างระดับความสำคัญของโรงงานอุตสาหกรรมในการดำเนินธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียวกับปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของโรงงานอุตสาหกรรมจังหวัดปทุมธานีใน ภาพรวมเฉลี่ยมีความสัมพันธ์กันระดับสูงทิศทางเดียวกัน 6. แนวทางความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจอุตสาหกรรมสีเขียวของโรงงานอุตสาหกรรม จังหวัด ปทุมธานี = 116.45 + .987ด้านผลิตภัณฑ์ +.981 ด้านความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม +.896 ด้านความรับผิดชอบต่อสังคม +.778 ด้านความสามารถต่อการดำเนินธุรกิจระดับโลก +.767 ด้านระบบการเงินของโรงงาน อุตสาหกรรม +.701 ด้านความฉลาดการใช้สินทรัพย์ของโรงงาน +.662 ด้านการจัดการความเสี่ยง
เอกสารอ้างอิง
2. ปัญจ์ปพชัรภร บุญพร้อม. (2557). “เครื่องมือสำหรับการจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน”. วารสารสุทธปิริทัศน์. ฉบับ 2. มิถุนายน.
3. ณัฐพล บัวเปลี่ยนสี. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการของผปู้ระกอบการอุตสาหกรรมยานยนต์ในเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก. วิทยานิพนธป์รญิญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สำหรับผู้บริหาร. มหาวิทยาลัยบูรพา.
4. สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดปทุมธานี, กระทรวงอุตสาหกรรม. (2556). [ออนไลน์]. ข้อมูลและสภาวะ อุตสาหกรรม จังหวัดปทุมธาน ีปี 2555. สืบค้นเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2556. เข้าถึงได้จาก : http://www.industry.go.th/ops/pio/pathumthani/Lists/annuity/
5. อรวรรณ สุทธิพิทักษ์. (2546). ศึกษากลยุทธ์สู่ความส าเร็จของวิสาหกิจชุมชน : ศึกษาธุรกิจกะลาตำบลชัยบุรี อำเภอเมือง จังหวัดพัทลุง. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลยัธุรกิจบัณฑิตย์.
6. อัจฉรา จันทร์ฉาย และ อรรณพ ตันละมัย. (2556). การจัดการสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมอาหารแปรรูป. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
7. Hay Group. (2012). FORTUNE World’s most admired companies: Frequently asked questions. [Online]. Retrieved August 18, 2013. from http://www.haygroup.com/Fortune/results/ faqs.aspx
8. Kim, W.C. and Mauborgne. (2005). Blue Ocean Strategy. Upper Saddle River, New Jersey : Pearson Education, Pearson Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว