การพัฒนาบุคลากรในวิสาหกิจชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์
คำสำคัญ:
การพัฒนาบุคลากร, วิสาหกิจชุมชนบทคัดย่อ
การพัฒนาบุคลากรในองค์กรวิสาหกิจชุมชม จังหวัดเพชรบูรณ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาถึงแนวทาง ในการพัฒนาบุคลากรในองค์กรวิสาหกิจชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์ ให้มีความรู้ ความสามารถ ทักษะและสมรรถนะให้มีความก้าวหน้าในวิชาชีพตามตำแหน่งที่ปฏิบัติหน้าที่ และ 2) เพื่อศึกษาถึงวิธีการทำแผนพัฒนาบุคลากร และการนำแผนไปสู่การปฏิบัติ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ สมาชิกในกลุ่มวิสาหกิจชุมชนที่ได้รับการรับรองคุณภาพ ผลิตภัณฑ์ชุมชนจาก สำนักบริหารมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน 440 ราย การศึกษาวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Method) ที่ดำเนินงานทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบ สัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง (Semi-Structured Interview Protocol) และแบบสอบถาม (Questionnaire) ทำการวิเคราะห์ผลด้วยสถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson’s Product-moment Correlation Coefficient) เปรียบเทียบความแตกต่างปัจจัย โดยการวิเคราะห์ t-test, F-test ทำการเปรียบเทียบรายคู่เมื่อพบความแตกต่างด้วยวิธี LSD ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงของผู้ตอบแบบสอบถามทั้งหมด 440 คน มีระดับความคิดเห็นมาก ที่สุดเกี่ยวกับปัจจัยส่วนบุคคลในการพัฒนาบุคลากรในองค์กรวิสาหกิจชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์ เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านความศรัทธาต่อตัวผู้บริหาร ระดับความคิดเห็นในภาพรวมมากสุด คือ ผู้บริหารในองค์กรมีความ มุ่งมั่นอดทนที่จะดำเนินงานให้บรรลุเป้าหมาย วัตถุประสงค์ขององค์กร และผู้บริหารในองค์กรสนับสนุนทรัพยากรที่จำเป็นในการปฏิบัติงาน สนับสนุนการทำงานเป็นทีม ส่งเสริมสนับสนุนให้ศึกษาอบรมอย่างสม่ำเสมอ เพิ่มเติมความรู้ ตรงตามความสามารถและตำแหน่งหน้าที่ที่ปฏิบัติงาน เป็นแบบอย่างที่ดีในการดำรงตน รักษาชื่อเสียงและภาพลักษณ์ ขององค์กรใช้หลักธรรมเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต มีจิตใจเสียสละเพื่อส่วนรวมยึดมั่นในหลักการและจรรยาบรรณของวิชาชีพ 2. ระดับความคิดเห็นในภาพรวมของการพัฒนาบุคลากร พบว่า วิสัยทัศน์ของผู้บริหารในองค์กร การพัฒนาบุคลากรในองค์กรวิสาหกิจชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์ นั้น ผู้บริหารมีศักยภาพในการมองการณ์ไกล ปรับเปลี่ยน วิสัยทัศน์และพันธกิจขององค์กรให้มีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนในการพัฒนาบุคลากรให้มีความร่วมมือกับเพื่อนร่วมงาน เสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อส่วนรวม สร้างความมั่นใจกับเพื่อนร่วมงานว่าสามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ได้ ให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ต่อความก้าวหน้าของผู้ร่วมงานเป็นรายบุคคล ทำให้เกิดความภาคภูมิใจเมื่อได้ร่วมงานและ สนใจในการพัฒนาจุดที่เด่นของตนเองและมุ่งสู่ความเป็นเลิศในการปฏิบัติงานเพื่อให้สอดคล้องกับพันธกิจขององค์กร และเป็นไปในทิศทางเดียวกัน
เอกสารอ้างอิง
2. ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2548). แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : สร้างสรรค์
3. นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2542). การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี. กรุงเทพมหานคร : ศิลปวัฒนธรรม.
4. รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2553). “การศึกษาภาวะผู้นา และทิศทางใหม่เพื่อการพัฒนาผู้ประกอบการ SMEs”. วารสาร พัฒนบริหารศาสตร์
5. อมรา พงศาพิชญ์. (2546). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม กระบวนทัศน์และบทบาทในประชาสังคม. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณม์หาวิทยาลัย.
6. Lau, H.C., Rogers, R.D., Haggard, P., & Passingham, R.E. (2004). “Attention to intention”. Science. 303, 1208-1210.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว