ภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรี ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์การ
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำทางจริยธรรม, ประสิทธิภาพองค์กรบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ได้ตั้งวัตถุประสงค์ไว้เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรี ศึกษาประสิทธิภาพองค์การของเทศบาล และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะ ผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรีกับประสิทธิภาพองค์การ ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารและหัวหน้าส่วนราชการของเทศบาล พื้นที่จังหวัดปทุมธานี จำนวน 19 แห่ง มีประชากร ทั้งสิ้น 176 คน และได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 123 คน พบผลการวิจัยดังนี้ ภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรี โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อนำมาจำแนกรายด้าน พบว่า ภาวะผู้นำทางจริยธรรมด้านความอ่อนโยน อยู่ในระดับสูงที่สุด และอยู่ในระดับ มากที่สุด รองลงมาทุกด้านอยู่ในระดับมาก โดยสามารถเรียงลำดับจากมากไปหาน้อยได้คือ ด้านความไม่โกรธ ด้านความไม่เบียดเบียน ด้านบริจาค ด้านความซื่อตรง ด้านความเพียร ด้านความ ยุติธรรม ด้านความอดทน ด้านศีล และด้านทาน ตามลำดับ สำหรับประสิทธิภาพขององค์การ โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อนำมาพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านผลลัพธ์การดำเนินการ อยู่ในระดับสูงที่สุด คืออยู่ในระดับมาก รองลงมาทุกด้านอยู่ในระดับมากเช่นกัน โดยสามารถเรียงลำดับ จากมากไปหาน้อยได้คือ การมีความอดกลั้น การบริหารจัดการ ความพึงพอใจในงาน และการจัดหาและจัดสรรทรัพยากร ตามลำดับ โดยปัจจัยภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์การ ที่มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันกับประสิทธิภาพขององค์การ ประกอบด้วย ความอ่อนโยน ความไม่โกรธ ความไม่เบียดเบียน บริจาค ความซื่อตรง ความเพียร ความยุติธรรม และความอดทน
เอกสารอ้างอิง
2. จรัส สุวรรณมาลา. (2550). “วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นในประเทศไทย,” วัฒนธรรมทาง การเมือง จริยธรรมและการปกครอง. รายงานการวิจัยเสนอต่อสถาบันพระปกเกล้า.
3. ชัยวุฒิ วรพนิธุ์. (2556). คุณลักษณะภาวะผู้นำยุคใหม่กับสมรรถนะการบริหารงานแบบมือ อาชีพของปลัดเทศบาลในภาคกลาง. วิทยานิพนธป์ริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลอลงกรณ์ ในพระบรมราชปูถัมภ์.
4. พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2550, มิถุนายน - กันยายน). “ภาวะผู้นา และแนวทางเชิงปฏิบัติ สำหรับบริหารส่วนท้องถิ่นภายใต้บริบทแห่งการเปลี่ยนแปลง,” วารสารการพัฒนา ท้องถิ่น. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 : หน้า 121–148.
5. พงษ์เทพ สขทนารักษ์. [ออนไลน์]. (2555). คุณธรรมและจริยธรรมของผู้นำ. สืบค้นเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2558. เข้าถึงได้จาก www.gotoknow.org/posts/455820
6. พระธรรมฐิติญาณ. (2546). มุทิตาสักการะจากมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. ร้อยเอ็ด : รัตนกิจการพิมพ์.
7. พระธรรมปิฎก. (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
8. สมบัติ บญุเลี้ยง. (2556). ลักษณะภาวะของผู้นำที่ดีในการบรหิารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. รายงานการวิจัย. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
9. สุพจน์ บุญวิเศษ. (2547). แบบแผนความคิดและรูปแบบผู้นำของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชารัฐศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวทิยาลัย.
10. สุวรรณ พิณตานนท์. (2544, กุมภาพันธ์). “อบต. ของเรา,” นิตยสารท้องถิ่น. ปีที่ 2 : หน้า 69.
11. อรทัย ก๊กผล. (2547). Best Practices ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีความเป็นเลิศด้าน ความโปร่งใสและการมีส่วนร่วมของประชาชน. วิทยาลัยพัฒนาการปกครองท้องถิ่น สถาบันพระปกเกล้า. นนทบุรี : บริษัท โรงพิมพ์ คลังวิชา จำกัด.
12. อุทัย โล้วมั่นคง. (2555). การนำเสนอแนวทางการพัฒนาคุณลักษณะภาวะผู้นำทางจริยธรรม ตามแนวพุทธศาสนาของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
13. Bokin Kim. (2006). "Training vs. Education in Forming Won Buddhist Kyomus in the USA," Teaching Theology and Religion. Vol.9 (No.2) : p.112.
14. Katarina Katja Mihelic, Bogdan Lipicnik & Metka Tekavcic. (2010). Ethical Leadership. Retrieved May 22, 2016 from www.cluteinstitute.com/ojs/index.php/IJMIS/article/view/11
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
