เกณฑ์ในการตัดสินใจเลือกผู้แทนระดับท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การตัดสินใจเลือก, ผู้แทนระดับท้องถิ่นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อเกณฑ์ในการตัดสินใจเลือกผู้แทนระดับท้องถิ่นของประชาชน ในเขตกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาเกณฑ์ในการตัดสินใจเลือกผู้แทนระดับท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน ได้มาจากการเปิดตารางคำนวณขนาดตัวอย่างของ Krejcie and Morgan เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) ความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างที่เกี่ยวกับปัจจัยที่มีผลต่อเกณฑ์ในการตัดสินใจเลือกผู้แทนระดับท้องถิ่นของประชาชน ในเขตกรุงเทพมหานคร ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ปัจจัยด้านสิ่งเร้าทางการเมือง ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมทางการเมือง ปัจจัยส่วนบุคคล 2) ความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างที่เกี่ยวกับเกณฑ์ในการตัดสินใจเลือกผู้แทนระดับท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ภาพลักษณ์ส่วนตัวของผู้สมัคร ตระกูล/เครือญาติ/เครือข่าย ปฏิบัติการทางการเมืองของผู้สมัคร และปัจจัยแวดล้อม นอกจากนี้ผลการวิจัยเชิงคุณภาพ ยังสอดคล้องกับการวิจัยเชิงปริมาณ ในเรื่องปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจและสังคม รายได้ อาชีพ การศึกษา ภาพลักษณ์ การเข้าถึงชุมชน ประสิทธิภาพการทำงานและเครือญาติ / เครือข่าย
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มงานสารนิเทศ. (2555). การใช้สิทธิออกเสียงเลือกตั้ง. สำนักประชาสัมพันธ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
กองสารสนเทศภูมิศาสตร์. (2558). กรุงเทพฯ ปัจจุบัน. สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร.
โกวิทย์ พวงงาม. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทยหลักการและมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
______. (2550). การปกครองท้องถิ่น: ว่าทฤษฎีแนวคิดและหลักการ. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
โกวิทย์ วงศ์สุรวัฒน์. (2550). รัฐศาสตร์กับการเมือง. กรุงเทพฯ: ตะเกียง.
จุมพล หนิมพานิช. (2547). การวิเคราะห์นโยบาย : ขอบข่าย แนวคิด ทฤษฎีและกรณีตัวอย่าง.
นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2535). รัฐ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ส่วนท้องถิ่น.
ฑิตยา สุวรรณะชฏ. (2547). สังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ณรงค์ สินสวัสดิ์. (2539). การเมืองไทย: การวิเคราะห์เชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: วัชรินทร์การพิมพ์.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2554 ). การเมืองเรื่องเลือกตั้งและปัจจัยสำคัญต่อการตัดสินใจเลือกพรรค
การเมือง และผู้สมัคร : วิเคราะห์จากการเลือกตั้ง 3 กค. 2554. ผู้อานวยการสานักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.
ถวิลวดี บุรีกุล และสติธร ธนานิธิโชติ. (2546). การวัดระดับความเป็นประชาธิปไตยและพฤติกรรมการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร. รายงานการวิจัย, นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
ถวิลวดี บุรีกุล, สติธร ธนานิธิโชติ และประภาพร วัฒนพงศ์. (2545). พฤติกรรมการเลือกตั้งและปัจจัยในการตัดสินใจเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา พ.ศ. 2543. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
ถวิลวดี บุรีกุล และโรเบิร์ต บี. อัลบริตตัน . (2550). ค่านิยมประชาธิปไตย วัฒนธรรมการเมือง และพฤติกรรมการเลือกตั้งในประเทศไทย. นำเสนอในการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า.
ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2520). ระบอบประชาธิปไตย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. (2546). ทิศทางการปกครองท้องถิ่นไทยและต่างประเทศเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2547). อ่านวัฒนธรรมการเมืองไทย. ศูนย์ข้อมูลการเมืองไทย.
บุญยิ่ง ประทุม. (2551). การเมือง. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ. (2542). การเลือกตั้งและพรรคการเมือง บทเรียนจากเยอรมัน. กรุงเทพฯ: สถาบันนโยบายศึกษา.
บูฆอรี ยีหมะ. (2555). นักการเมืองถิ่นจังหวัดยะลา. สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว