บทบาทของที่ปรึกษากฎหมายในคดีเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิด : กรณีศึกษา ศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดนครราชสีมา

ผู้แต่ง

  • นิธิกานต์ สนสระน้อย คณะนิติศาสตร์ วิทยาลัยนครราชสีมา

คำสำคัญ:

ที่ปรึกษากฎหมาย, แก้ไขฟื้นฟูเด็กและเยาวชน, กระบวนการยุติธรรมสำหรับเด็ก และเยาวชน

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของที่ปรึกษากฎหมายในคดีเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดเกี่ยวกับการแก้ไขฟื้นฟูเด็กและเยาวชนของศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดนครราชสีมา เพื่อนำไปพัฒนาบทบาทหน้าที่ของที่ปรึกษากฎหมายในคดีเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิด ให้มีส่วนร่วมในการแก้ไขฟื้นฟูเด็กและเยาวชน รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากที่ปรึกษากฎหมายเด็กและเยาวชนที่ปฏิบัติหน้าที่ในศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดนครราชสีมา ผลการวิจัยพบว่า ที่ปรึกษากฎหมายเข้าใจถึงเจตนารมณ์ในการปฏิบัติต่อเด็กและเยาวชนที่มุ่งเน้นเกี่ยวกับการแก้ไขฟื้นฟู หาสาเหตุในการกระทำความผิด เพื่อนำไปใช้เป็นแนวทางในการแก้ไขปัญหาที่เกิดจากการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน โดยที่ปรึกษากฎหมายจะได้รับความรู้ต่างๆจากกระบวนวิชาที่กำหนดไว้ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัว และวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 มาตรา 121 และความรู้อื่นที่เกี่ยวข้องตามที่กำหนดในข้อบังคับของประธานศาลฎีกา นอกจากนี้ที่ปรึกษากฎหมายยังให้ความเห็นว่าถึงความจำเป็นด้านจิตวิทยา และระยะเวลาอบรมน้อยเกินไป อีกทั้งการปฏิบัติหน้าที่ของที่ปรึกษากฎหมายนั้นไม่ได้มีส่วนร่วมในการแก้ไขฟื้นฟูเด็กและเยาวชนอย่างชัดเจน รวมถึงไม่มีบทบาทในการเสนอข้อเท็จจริงเกี่ยวกับตัวเด็กและเยาวชน จึงควรเสนอให้มีการอบรมที่ปรึกษากฎหมายเพิ่มเติมหลังจากที่ได้มีการขึ้นทะเบียนแล้วเป็นระยะ เช่น ปีละ 1-2 ครั้ง และควรให้โอกาสและเพิ่มบทบาทของที่ปรึกษากฎหมายในการเข้ามีส่วนร่วมในการแก้ไข ฟื้นฟู เด็กและเยาวชน รวมไปถึงมีมาตรการลงโทษสำหรับที่ปรึกษากฎหมายที่ไม่เข้าร่วมในกระบวนการจัดทำแผนฟื้นฟูโดยไม่มีเหตุอันสมควร

เอกสารอ้างอิง

ข้อบังคับของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการอบรมระเบียบปฏิบัติของที่ปรึกษากฎหมายการจดแจ้งและลบชื่อออกจากบัญชี พ.ศ. 2556

จิตติ ติงศภัทย์. (2542). หลักวิชาชีพนักกฎหมาย. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร : โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จริยาวดี มิตรสูงเนิน. (2548). การคุ้มครองสิทธิของเด็กในคดีอาญา : ศึกษาเฉพาะการปล่อยชั่วคราวชั้นก่อนฟ้อง. วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปัญจพัฒน์ บัวพวงชน. (2547). บทบาทที่ปรึกษากฎหมายในคดีอาญาในการเสนอความจริงต่อศาลเยาวชนและครอบครัว. วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมชัย ฑีฆาอุตมากร. (2554). พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์พลสยามพริ้นติ้ง.

สุชาติ แนวประเสริฐ. (2551) .สิทธิการมีที่ปรึกษาในคดีอาญา: ศึกษาเฉพาะกรณีการตั้งที่ปรึกษากฎหมายในศาลเยาวชนและครอบครัว. วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

หยุด แสงอุทัย. (2495). คำอธิบายกฎหมายศาลเด็ก. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานประชานิติ.

พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

สนสระน้อย น. (2021). บทบาทของที่ปรึกษากฎหมายในคดีเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิด : กรณีศึกษา ศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 13(1), 143–154. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/ptujournal/article/view/249198