ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้นำยุคใหม่ในการบริหารงาน เทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานี

ผู้แต่ง

  • สุภานัน ดวงสว่าง

คำสำคัญ:

คุณลักษณะผู้นำ, การเป็นนักบริหารที่ดี, สมรรถนะของผู้นำยุคใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับคุณลักษณะผู้นำที่ดีที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้นำยุคใหม่ในการบริหารงานเทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานี 2) ระดับปัจจัยที่มีผลการเป็นนักบริหารที่ดีที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้นำยุคใหม่เทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานีและ 3) สมรรถนะของผู้นำยุคใหม่ที่ส่งผลต่อการบริหารงานเทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานี ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ที่อยู่ในเขตเทศบาลเมือง จำนวน 400 คนวิธีกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง ด้วยวิธีการคำนวณจากสูตร Taro Yamane เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ บันทึกการสนทนากลุ่ม นำข้อมูลมาวิเคราะห์เชิงเนื้อหาประกอบผู้นำชุมชนและคณะ จำนวน 18 คนสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับคุณลักษณะผู้นำที่ดี พบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้านในเรื่องการเป็นผู้นำที่มีคุณธรรม จริยธรรม การเป็นผู้ที่มีความสามารถในการรับฟัง และการเป็นผู้นำที่ยึดผลงานเป็นหลัก 2) ระดับปัจจัยที่มีผลการเป็นนักบริหารที่ดี พบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้านเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน ในเรื่องการเป็นนักเจรจาต่อรองที่ดี ความสามารถในการสร้างเครือข่าย ความสามารถใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย ความเป็นนักประชาธิปไตย และการบริหารงานโดยยึดหลักการมีส่วนร่วม 3) สมรรถนะของผู้นำยุคใหม่ที่ส่งผลต่อการบริหารงานเทศบาลเมือง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยตัวแปรพยากรณ์สมรรถนะความเป็นผู้นำยุคใหม่สามารถพยากรณ์ความสามารถในการบริหารงาน ได้ร้อยละ 7.7

เอกสารอ้างอิง

ทัชเชษฐ์ นิยมสุข. (2561). “ภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์การ”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1

นพเมศฐ์ ปรีชาเจริญพงษ์. (2553). คุณลักษณะผู้นำยุคใหม่ของข้าราชการตำรวจทางหลวง:ศึกษาเฉพาะกรณีกองบังคับการตำรวจทางหลวง. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2551). การปกครองส่วนท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร : วิญญูชน.

ปิยะพงษ์ ทองดี. (2560). ภาวะผู้นำกับประสิทธิผลของศาลยุติธรรม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยเกริก.

รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2553). “ภาวะผู้นำและทิศทางใหม่เพื่อการพัฒนาผู้ประกอบการ SMEs”. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ปีที่ 35 ฉบับที่ 1 หน้า 31-50.

วรกานต์ อินทรโสภา. (2555). การพัฒนาสมรรถนะความเป็นผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชาติ ทองมา. (2560). รูปแบบภาวะผู้นำที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

สุรัชนี เคนสุโพธิ์. (2554). รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะภาวะผู้นำของนักบริหารงานเทศบาล. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

McClelland, D. C. (1970). A Competency Model for Human Resource Management Specialists to Be Used in the Delivery of the Human Resource Management Cycle. Boston : Mcber.

Yukl, G. (2010). Leadership in Organizations. (7th ed). Upper Saddle River, New Jersey : Prentice Hall.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

สุภานัน. (2021). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้นำยุคใหม่ในการบริหารงาน เทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 13(1), 283–296. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/ptujournal/article/view/249977