การประเมินผลโครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษาของคณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

ผู้แต่ง

  • ชุติกาญจน์ เพ็ชร์แก้ว คณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

คำสำคัญ:

การประเมินผล, การแลกเปลี่ยนนักศึกษา

บทคัดย่อ

 การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยประเมินผล มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการดำเนินงานโครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษาของคณะวิทยาการอิสลาม โดยใช้แนวคิดการประเมิน CIPP Model ของสตัฟเฟิลบีม เป็นกรอบในการประเมิน กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาที่ผ่านการเข้าร่วมโครงการจำนวน 181 คน นักศึกษาที่กำลังร่วมโครงการ ณ มหาวิทยาลัยในต่างประเทศจำนวน 8 คน และอาจารย์ผู้ดูแลนักศึกษา ณ มหาวิทยาลัยในต่างประเทศจำนวน 2 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นซึ่งได้ผ่านการตรวจสอบเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ และหาค่าความเที่ยงโดยมีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค 0.866 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเชิงคุณภาพเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสนทนากลุ่ม และการสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการประเมิน ด้านปัจจัยนำเข้า พบว่า นักศึกษามีความเห็นว่าโครงการมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก ( =3.97, S.D.=.81) ด้านกระบวนการ พบว่า อยู่ในระดับมาก ( =  4.19, S.D.=.82) ด้านผลลัพธ์ได้แก่ความพึงพอใจในการเข้าร่วมโครงการ พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด ( =4.54, S.D.=.77) และด้านปัญหาและอุปสรรคในการเข้าร่วมโครงการ พบว่า อยู่ในระดับมาก ( =3.56, S.D.=.53) สำหรับผลการประเมินข้อมูลเชิงคุณภาพ พบว่า สาเหตุที่นักศึกษาต้องการไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในต่างประเทศมากที่สุดคือ ต้องการเปิดมุมมองด้านภาษา ต้องการมีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตต่างประเทศ และต้องการเรียนรู้วัฒนธรรมความเป็นอยู่ของต่างชาติ และอาจารย์ผู้สอน ณ มหาวิทยาลัยในต่างประเทศเห็นว่านักศึกษาที่เข้าร่วมโครงการมีความกระตือรือร้นในการทำกิจกรรม สามารถปรับตัวเข้ากับเพื่อนต่างชาติได้ดี แต่มีปัญหาสำหรับนักศึกษาบางส่วนที่ไม่สามารถสื่อสารภาษามลายูได้

    

References

กาญจนา วัธนสุนทร. (2551). “การประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมิน CIPP ของสตัฟเฟิลบีม ในการประเมินโครงการทางการศึกษา”. Suranaree Journal of Social Science. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1. หน้า 67-83.

กุลธิดา สิงห์สี. (2557). “อุดมศึกษาไทยในอาเซียน รูปแบบ แนวโน้ม และทิศทางการปรับตัวในอนาคต”. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. ปีที่ 2 ฉบับที่ 2. หน้า 13-23.

เชาว์ อินใย. (2555). การประเมินโครงการ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิดา ลาภศรีสวัสดิ์ และ Fumiyasu Maeno. (2555). “การพัฒนาทักษะการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง ของนักศึกษาระหว่างสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบังกับมหาวิทยาลัยในประเทศญี่ปุ่น”. เอกสารการประชุมวิชาการทางการศึกษา ระดับชาติ ครั้งที่ 2.

นิศาชล รัตนมณี และ ประสพชัย พสุนนท์. (2562). “อัตราการตอบกลับของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ”. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University. Vol. 13 No. 3 (September – December). หน้า 181-188.

บุญใจ ศรีสถิตนรากูล. (2550). ระเบียบวิธีการวิจัย: แนวทางปฏิบัติสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพมหานคร : ยู แอนด์ ไอ อินเตอร์มีเดีย.

พรสันต์ เลิศวิทยาวิวัฒน์. (2562). “ประเมินความพึงพอใจของผู้เข้าร่วมโครงการที่มีต่อโครงการแลกเปลี่ยนวัฒธรรมและการเรียนรู้ไทย-สิงคโปร์ โรงเรียนมัธยมศาสตร์ จังหวัดลำปาง”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. ปีที่ 13 ฉบับที่ 3. (กรกฏาคม-กันยายน 2562). หน้า 26-38.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รัตนะ บัวสนธ์. (2556). วิธีการเชิงผสมผสานสำหรับการวิจัยและการประเมิน. (พิมพ์ครั้งที่ 2)กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิทยาลัยอิสลามศึกษา. (2560). รายงานการประเมินตนเองตามเกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศ (Ed PEx) วิทยาลัยอิสลามศึกษา ประจำปีการศึกษา 2559. วิทยาลัยอิสลามศึกษา.

ศิริชัย กาญจนวาสี ทวีวัฒน์ ปิตยานนท์ และดิเรก ศรีสุโข (2555). การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสม สำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Altbach, P.G. & Ebgberg, D. (2014). “Global Student Mobility: The Changing Landscape”. International Higher Education Journal. Vol 77, Pp 11-13.

Kehm, B. M. (2005). “The Contribution of International Student Mobility to Human Development and Global Understanding”. Journal of US-China Education Review. Vol 2 No. 1. pp 18-24.

Konevas, L., & Duoba, K. (2007). “The role of student mobility in the development of human Capital in Europe”. Journal of Economic and Management. Vol 12. Pp 585 -591.

Mechtenberg, L., & Strausz, R. (2008). “The Bologna process: how student mobility affects multi-Cultural skills and educational quality”. International Journal Tax Public Finance. Vol 15. pp 109-130.

Nunnally,J. C. (1978). Psychometric Theory (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.

Sekaran, U., & Bougie, R. (2013). Research method for business: A skill-building approach. (6thed). John Wiley & Sons Ltd.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-12-29

How to Cite

เพ็ชร์แก้ว ช. (2021). การประเมินผลโครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษาของคณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 13(2), 453–467. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/ptujournal/article/view/254228