ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันการใช้ผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวย ในตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

ผู้แต่ง

  • ณฤดี พูลเกษม คณะสาธารณสุขศาสตร์ วิทยาลัยนครราชสีมา

คำสำคัญ:

การรับรู้ความสามารถในการป้องกันสารเคมี , พฤติกรรมป้องกัน , ช่างเสริมสวย

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง (Cross-sectional study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมป้องกันจากการใช้ผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวยในตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่าง คือ ช่างเสริมสวยที่ปฏิบัติงานในร้านเสริมสวยในเขตพื้นที่ตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา จำนวน 35 คน ที่มีการสัมผัสกับผลิตภัณฑ์แอมโมเนียและสารกลุ่มเปอร์ออกไซด์เป็นองค์ประกอบ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม ที่ผู้วิจัยปรับขึ้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน

ผลการวิจัยพบว่า

1.ช่างเสริมสวยมีการรับรู้ความรุนแรงจากการใช้สารเคมีอยู่ในระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 97.14 มีการรับรู้โอกาสเสี่ยงของการได้รับอันตรายจากการใช้สารเคมีอยู่ในระดับสูง คิดเป็นร้อยละ 57.14 มีการรับรู้ความสามารถในการป้องกันตนเองจากการใช้สารเคมีอยู่ในระดับสูง คิดเป็นร้อยละ 94.29 และมีพฤติกรรมป้องกันการใช้ผลิตภัณฑ์อยู่ในระดับสูง คิดเป็นร้อยละ 91.43

2.การรับรู้ความรุนแรงจากการใช้สารเคมี มีสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันการใช้ผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีค่า p-value=.03 ส่วนการรับรู้โอกาสเสี่ยงของการได้รับอันตรายจากการใช้สารเคมี และการรับรู้ความสามารถในการป้องกันตนเองจากการใช้สารเคมี ไม่มีสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันการใช้ผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวย

จึงควรมีการพัฒนากิจกรรมต่าง ๆ เช่น การอบรมความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับการป้องกันผลกระทบการใช้สารเคมีผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวย การสร้างสื่อต่าง ๆ เกี่ยวกับการป้องกันผลกระทบจากการใช้สารเคมีผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวย

เอกสารอ้างอิง

กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์. (2547). บทสรุป โครงการศึกษาวิจัยธุรกิจบริการสู่ ตลาดโลก “ประเภทธุรกิจเสริมสวย”.[ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก www.dbd.go.th/mainsite/.../summary%20of%20beauty%20salon.doc

กองวิชาการและแผนงาน สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร. (2553). ประชากรกรุงเทพมหานคร. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.bma-cpd.go.th/cpd/tp/planpop.html

คณิต ลูกรักษ์ และคณะ (2556). “ศึกษาการรับรู้ความเสี่ยงจากการใช้เครื่องสำอางของช่างเสริมสวย ในกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2554”. วารสารอาหารและยา. ปีที่ 20 ฉบับที่ 1. หน้า 32-37.

เทศบาลตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. ข้อมูลประชากร. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก www.tambonbanmai.go.th.

ธุรกิจเสริมสวย. (2553). ธุรกิจเสริมสวย. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://km.cric.ac.th/files/1102172222212284_11030116162532.pdf

บุญธรรม ทุมพงษ์. (2554). “ปัญหาสุขภาพจากการประกอบอาชีพเสริมสวยหรือแต่งผม”. เอกสารการอบรมผู้ประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม ตามโครงการพัฒนายกระดับมาตรฐานสถานประกอบการ รุ่นที่ 1. วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2554 ณ โรงแรมรอยัลลิเวอร์ เขตบางพลัด กรุงเทพมหานคร เรื่องปัญหาสุขภาพจากการประกอบอาชีพเสริมสวยหรือแต่งผม. กองสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร.

ปวีณา ลิมปิทีปราการ และคณะ (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการป้องกันอันตรายจากการใช้สารเคมีของผู้ประกอบอาชีพบริการแต่งผม-เสริมสวยในเขตเทศบาลเมืองพิบูลลมังสาหาร อ.พิบูลลมังสารหาร จ.อุบลราชธานี. [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก http://envocc.ddc.moph.go.th/uploads.

แผนงานพัฒนาคุณภาพชีวิตแรงงานนอกระบบ. (ม.ป.ป.) (2553) แรงงานนอกระบบ. อัดสำเนา.

พรแก้ว เหลืองอัมพร และคณะ. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันอันตรายจากการใช้สารเคมีของช่างเสริมสวยในกรุงเทพมหานคร. มหาวิทยาลัยมหิดล : ม.ป.ท.

พูนทรัพย์ โกมุทผล. (2550). พฤติกรรมการป้องกันอันตรายจากการสัมผัสสารเคมีอันตรายของ พนักงานทำความสะอาด. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสาธารณสุข. มหาวิทยาลัยมหิดล.

พิมาน ธีระรัตนสุนทร และคณะ. (2560). “ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการป้องกันความเสี่ยงจากการรับสัมผัสสารฟอร์มัลดีไฮด์ของผู้ประกอบอาชีพช่างเสริมสวย อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช”. วารสารวิชาการสาธารณสุข. ปีที่ 26 ฉบับที่ 3 (พฤษภาคม-มิถุนายน). หน้า 506-516

วันชัย สุธีวีระขจร. (2554). “อาชีวอนามัยในอุตสาหกรรมทางด้านความสวยงาม”. เอกสารการอบรมผู้ประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม ตามโครงการพัฒนายกระดับมาตรฐาน สถานประกอบการ รุ่นที่ 1. วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2554 ณ โรงแรมรอยัลลิเวอร์ เขตบาง พลัด กรุงเทพมหานคร เรื่องปัญหาสุขภาพจากการประกอบอาชีพเสริมสวยหรือแต่งผม. กองสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2559). ธุรกิจบริการเสริมสวยในประเทศไทย.

สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครองกระทรวงมหาดไทย. (2561). [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.bora.dopa.go.th/index.php/th/85-snbt?limitstart=0

สำนักอนามัยสิ่งแวดล้อม กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2550). โครงการพัฒนาศึกษาพัฒนาระบบงานและการจัดทำเกณฑ์มาตรฐาน สำหรับ สถานบริการแต่งผม-เสริมสวย ตาม พรบ. การสาธารณสุข. รายงานการวิจัย : สำนักอนามัยสิ่งแวดล้อม กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข. (2555). อย.แจ้งเตือนภัย. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://newsser.fda.moph.go.th/safetyalert/frontend/theme_1/index.php?Submit=Clear

อดุลย์ บัณฑุกุล. (2544). คู่มืออาชีวเวชศาสตร์ 2000. กรุงเทพมหานคร : ดวงกมลสมัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-26

รูปแบบการอ้างอิง

พูลเกษม ณ. (2022). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันการใช้ผลิตภัณฑ์ของช่างเสริมสวย ในตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 14(1), 134–147. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/ptujournal/article/view/255607