ความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์

ผู้แต่ง

  • เมษา นวลศรี -

คำสำคัญ:

ความยึดมั่นผูกพัน , นักศึกษาครู , วิชาชีพครู

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จำแนกตาม เพศ กลุ่มสาขาวิชา การตัดสินใจเลือกเรียน และระดับผลการเรียนเฉลี่ยสะสม ตัวอย่าง คือ นักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จำนวน 268 คน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามชนิดมาตรประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงแบบวิธีสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคทั้งฉบับเท่ากับ .97 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้สถิติเชิงสรุปอ้างอิง ได้แก่ t-test สำหรับสองกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอิสระจากกัน และ F-test ด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว

            ผลการวิจัย พบว่า 1) นักศึกษาครูมีความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครู โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยด้านความภักดีต่อวิชาชีพ มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด รองลงมา ได้แก่ ด้านการแสดงตน และด้านความเกี่ยวพันกับวิชาชีพ ตามลำดับ 2) ผลการเปรียบเทียบยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาครู เมื่อจำแนกตาม เพศ กลุ่มสาขาวิชาที่เรียน และระดับผลการเรียนเฉลี่ยสะสม พบว่า   ไม่มีความแตกต่างกัน แต่เมื่อจำแนกตามการตัดสินใจเลือกเรียนคณะครุศาสตร์ พบว่า นักศึกษาที่มีความตั้งใจเลือกเรียนคณะครุศาสตร์มีความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูสูงกว่านักศึกษาที่เลือกเข้ามาเรียนแบบไม่ได้ตั้งใจ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

จุฑารัตน์ ทิพย์บุญทรัพย์ และศศิธร โรจน์สงคราม. (2560). “การศึกษาความผูกพันของนักศึกษาต่อ วิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยมหิดล” วารสาร Mahidol R2R e-Journal. ปีที่ 4 ฉบับที่ 1. หน้า 56-69.

ปิยะวัฒน์ กรมระรวย. (2560). โมเดลเชิงสาเหตุปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตวิญญาณความเป็นครู. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พรวิไล สุขมาก, จตุพล ยงศร และ ประภัศรา ธโนศวรรย์. (2560). “การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจความยึดมั่นผูกพันในวิชาชีพครูของนักศึกษาครูช่างอุตสาหกรรม ในสถาบันอุดมศึกษากลุ่มเทคโนโลยีพระจอมเกล้า” วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา. ปีที่ 11 ฉบับที่ 1. หน้า 33-47.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

หทัยทิพย์ สีส่วน. (2556). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างคุณภาพของกระบวนการฝึกประสบการณ์วิชาชีพกับความยึดมั่นผูกพันในการทำงานของนิสิตครูโดยมีความเชื่อในความสามารถของตนเป็นตัวแปรส่งผ่าน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิธีวิทยาการวิจัยการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Best, J. W. (1970). Research in Education. New Jersey: Prentice Hall, Inc.

Buchanan, H. B. (1974). “Building organization commitment the socialization of managers in work organization”. Administrative Science Quarterly. Vol 19. pp. 533-546.

Davidson, W. B., Beck, H. P., & Grisaffe, D. B. (2015). “Increasing the institutional commitment of college students: Enhanced measurement and test of a nomological model” Journal of College Student Retention: Research, Theory & Practice. Vol. 17 No. 2. Pp. 162-185.

Nunnally, J. (1967). Psychometric theory. New York: McGraw-Hill.

Salanova, M., Lorente, L., Chambel, M. J. & Martinez, I. M. (2011). “Linking transformational leadership to nurses’ extra-role performance: the mediating role of self-efficacy and work engagement”. Journal of Advance Nursing. Vol. 67 No. 10. pp. 2256-2266.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-26

รูปแบบการอ้างอิง

นวลศรี เ. (2022). ความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 14(1), 278–293. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/ptujournal/article/view/257568