โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดทำตัวชี้วัดหลักธรรมาภิบาลไทย : ตัวชี้วัดหลักความคุ้มค่า
คำสำคัญ:
ตัวชี้วัด, หลักธรรมาภิบาล , หลักความคุ้มค่าบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการศึกษาเพื่อจัดทำตัวชี้วัดหลักความคุ้มค่าที่มีการปรับปรุงให้ทันสมัยและจัดทำเครื่องมือให้หน่วยงานต่าง ๆ สามารถวัดระดับความคุ้มค่าได้ด้วยตนเอง วิธีการศึกษา ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความคุ้มค่าในระดับสากลและของไทย ทบทวนวรรณกรรมในเชิงแนวคิด ทฤษฎี หลักการ และตัวชี้วัดของความคุ้มค่า นำทั้งสองส่วนมาบูรณาการ วิเคราะห์ สังเคราะห์ และประยุกต์ ให้เหมาะสมกับการใช้ในสังคมไทย รวมทั้งกำหนดตัวชี้วัดขององค์ประกอบเหล่านั้น
ผลการศึกษา การประเมินความคุ้มค่าต้องเป็นการพิจารณาในเชิงระบบตั้งแต่การออกแบบโครงการ หรือ การวางแผน ต้องมีการประเมินตั้งแต่ก่อนดำเนินกิจกรรม ขณะดำเนินกิจกรรมและเมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมแล้ว จากวัตถุประสงค์ข้อ 1. เพื่อจัดทำตัวชี้วัดหลักความคุ้มค่าที่ปรับปรุงให้ทันสมัยนั้น ประกอบด้วยตัวชี้วัดหลัก คือ การประหยัด (Economy) ประสิทธิภาพ (Efficiency) ประสิทธิผล (Effectiveness) และความเสมอภาค (Equity) จากวัตถุประสงค์ข้อ 2. เพื่อจัดทำเครื่องมือให้หน่วยงานต่างๆ สามารถวัดความคุ้มค่าได้ด้วยตัวเองนั้น ต้องนำองค์ประกอบตัวชี้วัดหลักทั้ง 4 มาแปลงเป็นชุดคำถาม และกำหนดระดับคะแนนของคำถามในแต่ละชุด รวมคะแนนของทุกชุดและหาค่าเฉลี่ยแต่ละองค์ประกอบจะทำให้ทราบระดับความคุ้มค่า พร้อมทั้งสามารถแสดงสาเหตุที่ทำให้มีคะแนนระดับนั้น ๆ
ข้อเสนอแนะ การมีธรรมาภิบาลนั้นจะขาดหลักความคุ้มค่าไม่ได้ เนื่องจากทรัพยากรมีจำกัด และการดำเนินกิจกรรมของภาครัฐนิยมเน้นการเป็นพันธมิตรระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน จึงต้องเน้นเรื่องความคุ้มค่าจริง และควรมีการประเมินความคุ้มค่าก่อนการดำเนินการ ขณะดำเนินการ และภายหลังการเสร็จสิ้นโครงการ และที่สำคัญการดำเนินโครงการต้องมีความสมดุลทั้งการประหยัด การมีประสิทธิภาพ การมีประสิทธิผล มีการกระจายและครอบคลุมกลุ่มเป้าหมายจริงในระยะยาว
เอกสารอ้างอิง
เพลินตา ตันรังสรรค์. (2560). หลักธรรมาภิบาลการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี (Good Governance). ศูนย์บริการข้อมูลด้านกฎหมายและหน่วยงานประสานงานวุฒิสภา. [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก http://www.senate.go.th/lawdatacenter/ modules.php?name=News_file=articalessid=508
มานวิภา อินทรทัต. (2549). คู่มือเทคนิคและวิธีการบริหารจัดการสมัยใหม่ตามแนวทางการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี: การประเมินความคุ้มค่า. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
_______. (2561). หลักความคุ้มค่า. ใน ถวิลวดี บุรีกุล (บรรณาธิการ), หลักธรรมาภิบาล: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติในสังคมไทย (หน้า 277-316). กรุงเทพมหานคร : สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2552). คู่มือการจัดระดับการกำกับดูแลองค์กรภาครัฐตามหลักธรรมาภิบาลของการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี (Good Governance Rating). [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER7/DRAWER041/GENERAL/DATA0000/00000090.PDF
Better Evaluation. (2014). Value for money [Online]. From:http://betterevaluation.org/evaluation-option/value_for_money.
Department for International Development. (2011). Indicator and VFM in Governance Programming. [Online]. From: http://r4d.dfid.gov.uk/PDF/ Outputs/Mis_SPC/60797_Governance Indicators VFM Note FINAL.pdf
The World Bank Group. (2015). Worldwide Governance Indicator (WGI). [Online]. From: http://worldbank.org/governance/wgi/index.asp#doc
The United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific (UNESCAP). (2005). What is Good Governance?. [Online]. From: http://www.unescap.org/sites/default/ files/good_governance.pdf.
United Nation Development Programme (UNDP). (1997). Characteristic of Good Governance. [Online]. From: http://www.gdrc.org/u-gov/g-attributes.html.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 มานวิภา อินทรทัต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
