ประเพณีลายลักษณ์ในชุมชนลุ่มทะเลสาบสงขลา : วัฒนธรรมแห่งความรู้จากยุคตัวเขียนสู่ยุคการพิมพ์ (3)

Abstract

(ต่อจากฉบับที่แล้ว)

ในส่วนของขนบนิยมทางด้านวรรณศิลป์   ไม่ว่าจะเป็นการพรรณนาความที่มีลักษณะของการชมธรรมชาติ  ชมความงามของตัวละคร  ชมบ้านเมือง หรือบทพรรณนาคร่ำครวญต่าง ๆ  ล้วนยึดแบบแผนในการประพันธ์ที่มีมาแต่เดิมและ/หรือนำเอาแบบแผนของวรรณกรรมหลวงมาใช้มากขึ้น  เช่น มักถือเอาความไพเราะของถ้อยคำมากกว่าความสมจริง  ดังตัวอย่างบทชมธรรมชาติในเรื่องแก้วสองภาค ของ หนูแก้ว  นครจันทร์ ว่า

ออกทุ่งนาอากาศปราศเมฆหมอก   อาทิตย์เพ่งเปล่งออกละลอกส่ง

คือพยับแดดกล้าร้อนพระองค์         จักระพงศ์เหงื่อพรายไพร่นำจร

พอบ่ายคล้อยหน่อยหนึ่งถึงป่ากว้าง มีทุกอย่างควนเขินเนินสิงขร

พฤกษชาติดาษดาอรชร                 ต่างซับซ้อนก้านใบเล็กใหญ่โต

ต้นไม้ดอกออกช่อละออเอี่ยม         ดูยอดเยี่ยมอย่างยิ่งเคียงกิ่งโถ

ทั้งเหลืองแดงขาวม่วงพวงโตๆ        ชื่อชงโคโยทะกาสาระภี

มีสลับซับซ้อนซ่อนกิ่งใบ                ดูผ่องใสงามระยับสลับสี

พระพายพัดกวัดแกว่งแสดงดี          เกสรศรีฟุ้งกระจายตามสายลม

แมลงภู่หมู่ผึ้งบินคลึงเคล้า             แล้วเลยเข้าอาบละอองพ้องผะสม

เสียงหึ่งหื่อพือปีกหลีกสายลม         แล้ว ... มาลีบาน