การพัฒนากลไกขับเคลื่อนอาหารปลอดภัย ในกลุ่มธุรกิจโรงแรมและที่พัก: กรณีศึกษา อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเพื่อพัฒนากลไกในการขับเคลื่อนอาหารปลอดภัย ของกลุ่มธุรกิจโรงแรม ในพื้นที่อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย โดยมีกระบวนการในการวิจัยเริ่มจาก การสัมภาษณ์เชิงลึกของผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในด้านอาหารปลอดภัยของจังหวัดเชียงราย ร่วมกับการเก็บข้อมูลในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นโรงแรมในอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย จำนวน 5 แห่งซึ่งทำการสำรวจสภาพแวดล้อมในการประกอบอาหาร รวมทั้งการทดสอบการปนเปื้อนสารเคมีในอาหาร ด้วยชุดทดสอบบอแร็กซ์ ชุดทดสอบสารฟอกขาว ชุดทดสอบสารกันรา ชุดทดสอบฟอร์มาลีน และชุดทดสอบสารฆ่าแมลง ข้อมูลทั้งหมดจะนำมาวิเคราะห์ และร่วมกันพัฒนากลไกดังกล่าวจากเวทีประชุมเพื่อรับฟังความคิดเห็นในภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า ถึงแม้ว่าจังหวัดเชียงรายได้ดำเนินโครงการอาหารปลอดภัย เชียงรายเป็นสุข แต่ยังขาดการวางแผนการผลิตอาหารปลอดภัยให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค สำหรับภาคธุรกิจโรงแรมในอำเภอเชียงแสน ได้มีการจัดสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการประกอบอาหาร ตลอดจนไม่พบการปนเปื้อนสารเคมีในตัวอย่างอาหาร แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีการปนเปื้อนเชื้อ E.coli ในตัวอย่างน้ำดื่มของโรงแรมที่เป็นกลุ่มตัวอย่างจำนวน 1 แห่ง ดังนั้น กลไกที่สำคัญในการขับเคลื่อนอาหารปลอดภัย ประกอบด้วย การวางแผนร่วมกันในการผลิตวัตถุดิบ การสนับสนุนแหล่งกระจายอาหารปลอดภัย การสนับสนุนอาหารท้องถิ่นให้กับธุรกิจโรงแรม และการจัดอบรมให้ความรู้ด้านสุขาภิบาลอาหารและความปลอดภัยในกลุ่มธุรกิจโรงแรม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Cappuccino, J.G. & Sherman, N. (2008). Microbiology: A Laboratory Manual. 9th ed. San Francisco: Benjamin Cummins.
Chen, M.-F., & Tung, P.-J. (2014). Developing an extended Theory of Planned Behavior model to predict consumers’ intention to visit green hotels. International Journal of Hospitality Management. 36: 221-230.
Chiang Rai Provincial Public Health Office. (2019). Annual Epidemiological Surveillance Report in May, 2019. (In Thai). [Online]. Available: http://61.19.32.25/epid/data/monthly_report/may62.pdf
Department of Disease Control, Ministry of Public Health. (2017). Annual Epidemiological Surveillance Report 2017. (In Thai). [Online]. Available: https://apps.boe.moph.go.th/boeeng/download/AESR-6112-24.pdf?fbclid=IwAR1mxpCq9_-vZc6GaCvaVab8vIe1tnZOpt7Tgb1LJFRGMFI20xvfKaZ383
Department of Health, Ministry of Public Health. (2015). Manual of Environmental Health Officer. (In Thai). Bangkok: Suan Suandha Rajabhat University.
Department of Medical Science, Ministry of Public Health. (2008). Manual of Chemical Test-Kits for Food Safety. (In Thai). Bangkok: The publishing of National Office of Buddhism.
Gale, F. (1997). Direct Farm Marketing as a Rural Development Tool. Rural Development Perspective. 12: 19-25.
Greater Mekong Subregion Secretariat. (2019). Economic Corridors in the Greater Mekong Subregion [Online]. Available: https://greatermekong.org/content/economic-corridors-in-the-greater-mekong-subregion
Borwaree, I. (2016). Consumer behavior in eating vegetables in Bangkok. (In Thai). VRU Research and Development Journal Humanities and Social Science. 11(1): 319-325.
Kunakorabordin, S., Muakkul, M., Sena, W., & Sriprasert, S. (2006). Potentialities for Tourism Planning and Management: A Case Study of Lanna Food Restaurants in Chiang Rai Province. Bangkok: The Thailand Research Fund.
Marchado, R. A. M., & Cutter, C. N. (2017). Sanitation indicators as a tool to evaluate a food safety and sanitation training program for farmstead cheese processors. Food Control. 78: 264-269.
McSwane, D., Rue, N. R., & Linton, R. (2005). Essentials of Food Safety and Sanitation (4th ed.). New Jersey, USA: Pearson Education.
Osaili, T. M., Al-Nabulsi, A. A., & Krasneh, H. D. A. (2018). Food safety knowledge among foodservice staff at the universities in Jordan. Food Control. 89: 167-176.
Praveena, S. M., Huyok, N. F. K., & de Burbure, C. (2018). Public health risk assessment from drinking water from vending machines in Seri Kembangan (Malaysia). Food Control. 91: 41-46.
Shaw, I. C. (2013). Food Safety: The Science of Keeping Food Safe. United Kingdom: Wiley-Blackwell
Chusri, S., & Atiwaythin, T. (2015). The guideline of service quality improvement for guesthouses and restaurants in Khoasarn Road area (In Thai). Srinakharinwirot Business Journal. 6(2): 47-61
Thai Public Broadcasting Service. (2018). Pesticide Contamination in Hydroponics Crops. (In Thai). [Online]. Available: https://news.thaipbs.or.th/content/269538
Thai Health Promotion Foundation. (2018). Sampran Model for Sustainability Life. (In Thai). Nakhon Pathom: Sampran Publishing Team.
The Vacharaphol Co., LTD. (2018). Seriously Control the Pesticide Contamination on Vegetable and Fruit. (In Thai). [Online]. Available: https://www.thairath.co.th/content/1386402
Tourism Authority of Thailand. (2009). Chiang Rai Province. (In Thai). [On-line]. Available: https://www.tourismthailand.org/fileadmin/upload_img/Multimedia/Ebrochure/148/13-%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2.pdf
U.S. Food and Drug Administration. (2018). BAM Appendix 2: Most Probable Number from Serial Dilutions [Online]. Available: https://www.fda.gov/Food/FoodScienceResearch/LaboratoryMethods/ucm109656.htm
Keawdounglek, V. (2019). Assessment of food hazards in local restaurants in Chiang Rai, Thailand. Journal of Current Science and Technology. 9(1): 17-27.
Walski, T. (2014). Consequential Research. Journal of Water Resources Planning and Management. 140(5): 559-561.
Weeranuch Lang. (2009). Manaul of Microbiological Analysis for Food Science. (In Thai). Bangkok: Kasetsart University.
World Health Organization (WHO). (2011). Guidelines for Drinking water Quality (4th ed). Switzerland: World Health Organization.