A CAUSAL RELATIONSHIP MODEL OF LEARNING WITH HAPPINESS BASED ON EDUCATIONAL REFORM FOR STUDENTS OF SANTIRAT VOCATIONAL COLLEGE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were to develop and validate a causal relationship model of learning with happiness based on educational reform for students of Santirat Vocational College. The sample, obtained by stratified random sampling, consisted of 335 students in the academic year 2011. A questionnaire was used to collect data on the factors affecting learning with happiness. The involved factors were the characteristics of teachers, the characteristics of friends, the characteristics of parents, the characteristics of students, the quality of instruction, and learning with happiness. The research findings could be concluded that the model was in line with empirical data with all goodness of fit indices satisfying the required criteria (2=54.78, df =82, p=1.00, GFI=0.99, AGFI=0.98, RMR=0.01, RMSEA=0.00). All factors in the model could explain the variance of learning with happiness for 78 percent. The factor that had the most direct effect on learning with happiness was the quality of instruction, to be followed by the characteristics of teachers, the characteristics of students, the characteristics of friends, and the characteristics of parents, respectively. The factor that had the most indirect effect on learning with happiness was the characteristics of teachers, to be followed by the characteristics of parents. The factor that had the highest overall effect on learning with happiness was the characteristics of teachers.
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3. การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
References
กิติยวดี บุญซื่อ, ปิตินันทน์ สุทธสาร, สุนทร ช่วงสุวนิช และ วิภา ตัณฑุลพงศ์. 2540. “การเรียนรู้อย่างมีความสุข.” วารสารครุศาสตร์. 26 (1): 7-22.
นภาพร จันทรศัพท์. 2547. ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พิไลวรรณ แตงขาว. 2545. ปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญหาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานประถมศึกษา สมุทรปราการ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
แพรวพรรณ พิเศษ. 2548. โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษา, มหาวิทยาลัยบูรพา.
มิญช์มนัส วรรณมหินทร์. 2544. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานประถมศึกษา จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วราศิริ วงศ์สุนทร. 2543. การเรียนรู้อย่างมีความสุข: การวิจัยรายกรณี ครูต้นแบบด้านการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย ระดับชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยการศึกษา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิเศษ ชินวงศ์. 2544. เบญจลักษณ์การเรียนรู้สู่ผู้เรียนเป็นสำคัญ. วารสารวิชาการ 4(2), 34-41.
ศันสนีย์ ฉัตรคุปต์. 2544. เทคนิค IQ EQ AQ 3Q เพื่อความสำเร็จ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันสร้างสรรค์ศักยภาพสมองครีเอตีฟเบรน.
สุมน อมรวิวัฒน์. 2540. “ทำไมต้องปฏิรูปการเรียนรู้” วารสารครุศาสตร์ 26(1): 1-6.
สุรางค์ โค้วตระกูล. 2545. จิตวิทยา การศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. 2540. โครงการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอน : ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข ต้นแบบการเรียนรู้ทางด้านหลักทฤษฎีและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: ไอเดียสแควร์.
สำนักนายกรัฐมนตรี. 2554. แผนพัฒนา เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับ ที่ 11(2555-2559). กรุงเทพมหานคร: ไอเดียสแควร์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. 2552. ยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพการศึกษา: ระเบียบวาระแห่งชาติ (พ.ศ. 2551-2555). กรุงเทพ: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
อัสรา อาวรณ์. 2540. ความสัมพันธ์ะหว่าง สัมพันธภาพในครอบครัว การสนับสนุนทางสังคมและปัจจัยทางชีวสังคมกับความสามารถในการ ดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุใน ชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลสังกัด สำนักการแพทย์. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
อารี พันธ์มณี. 2544. การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร: ธนธัชการพิมพ์.
Kounin, J. S. 1990. Discipline and Group Management in Classrooms. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Kyriakou, C. 1993. “Teacher Stress and Burnout: An International Review.” Educational Research. (29): 89-96.
Lindgren, H. C. 1980. Educational Psychology in the Classroom. Oxford: University Press.
Scarcella, R. C., and R. L. Oxford. 1992. “The Tapestry of Language Learning.” The Individual in the Communicative Classroom. Boston: Heinle & Heinle.