โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการเรียนรู้อย่างมีความสุขตามแนวปฏิรูปการศึกษาของนักเรียนวิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและตรวจสอบโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการเรียนรู้อย่างมีความสุขตามแนวปฏิรูปการศึกษาของนักเรียน วิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) ปีการศึกษา 2554 จำนวน 335 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามปัจจัยที่มีผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุข โดยมีปัจจัยในด้านคุณลักษณะของครู คุณลักษณะของเพื่อน คุณลักษณะพ่อแม่ผู้ปกครอง คุณภาพการเรียนการสอน คุณลักษณะผู้เรียน และการเรียนรู้อย่างมีความสุข ผลการวิจัย สรุปได้ดังนี้ โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการเรียนรู้อย่างมีความสุขตามแนวปฏิรูปการศึกษาของนักเรียน วิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ในเกณฑ์ดี (2=54.78 df =82 p=1.00 GFI=0.99 AGFI=0.98 RMR=0.01 RMSEA=0.00) ปัจจัยทั้งหมดในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของการเรียนรู้อย่างมีความสุขได้ร้อยละ 78 ปัจจัยที่ มีอิทธิพลทางตรงต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขมากที่สุดคือ คุณภาพการเรียนการสอน รองลงมา คือ
คุณลักษณะของครู คุณลักษณะผู้เรียน คุณลักษณะของเพื่อน และคุณลักษณะพ่อแม่ผู้ปกครอง ตามลำดับ ปัจจัยที่มีอิทธิพลทางอ้อมต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขมากที่สุดคือ คุณลักษณะของครู และคุณลักษณะพ่อแม่ผู้ปกครอง ตามลำดับ ปัจจัยที่มีอิทธิพลรวมต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขมากที่สุดคือ คุณลักษณะของครู
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
กิติยวดี บุญซื่อ, ปิตินันทน์ สุทธสาร, สุนทร ช่วงสุวนิช และ วิภา ตัณฑุลพงศ์. 2540. “การเรียนรู้อย่างมีความสุข.” วารสารครุศาสตร์. 26 (1): 7-22.
นภาพร จันทรศัพท์. 2547. ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พิไลวรรณ แตงขาว. 2545. ปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญหาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานประถมศึกษา สมุทรปราการ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
แพรวพรรณ พิเศษ. 2548. โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีวิจัยการศึกษา, มหาวิทยาลัยบูรพา.
มิญช์มนัส วรรณมหินทร์. 2544. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานประถมศึกษา จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วราศิริ วงศ์สุนทร. 2543. การเรียนรู้อย่างมีความสุข: การวิจัยรายกรณี ครูต้นแบบด้านการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย ระดับชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยการศึกษา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิเศษ ชินวงศ์. 2544. เบญจลักษณ์การเรียนรู้สู่ผู้เรียนเป็นสำคัญ. วารสารวิชาการ 4(2), 34-41.
ศันสนีย์ ฉัตรคุปต์. 2544. เทคนิค IQ EQ AQ 3Q เพื่อความสำเร็จ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันสร้างสรรค์ศักยภาพสมองครีเอตีฟเบรน.
สุมน อมรวิวัฒน์. 2540. “ทำไมต้องปฏิรูปการเรียนรู้” วารสารครุศาสตร์ 26(1): 1-6.
สุรางค์ โค้วตระกูล. 2545. จิตวิทยา การศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. 2540. โครงการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอน : ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข ต้นแบบการเรียนรู้ทางด้านหลักทฤษฎีและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: ไอเดียสแควร์.
สำนักนายกรัฐมนตรี. 2554. แผนพัฒนา เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับ ที่ 11(2555-2559). กรุงเทพมหานคร: ไอเดียสแควร์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. 2552. ยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพการศึกษา: ระเบียบวาระแห่งชาติ (พ.ศ. 2551-2555). กรุงเทพ: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
อัสรา อาวรณ์. 2540. ความสัมพันธ์ะหว่าง สัมพันธภาพในครอบครัว การสนับสนุนทางสังคมและปัจจัยทางชีวสังคมกับความสามารถในการ ดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุใน ชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลสังกัด สำนักการแพทย์. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
อารี พันธ์มณี. 2544. การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร: ธนธัชการพิมพ์.
Kounin, J. S. 1990. Discipline and Group Management in Classrooms. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Kyriakou, C. 1993. “Teacher Stress and Burnout: An International Review.” Educational Research. (29): 89-96.
Lindgren, H. C. 1980. Educational Psychology in the Classroom. Oxford: University Press.
Scarcella, R. C., and R. L. Oxford. 1992. “The Tapestry of Language Learning.” The Individual in the Communicative Classroom. Boston: Heinle & Heinle.
