อิทธิพลของปัจจัยด้านความยึดมั่นผูกพันในงาน ความผูกพันต่อองค์การ และความพึงพอใจ ในงาน ที่ส่งผลต่อความตั้งใจลาออกของพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยด้านความยึดมั่นผูกพันในงาน ความผูกพันต่อองค์การ และความพึงพอใจในงาน ที่ส่งผลต่อความตั้งใจลาออกของพนักงานรัฐวิสาหกิจ โดยใช้กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง จำนวน 699 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลวิจัยโดยใช้สถิติการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural equation model: SEM) ผลการศึกษา พบว่า โมเดลโครงสร้างสมมติฐานมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (GFI = 0.94, AGFI = 0.91, CFI = 0.89, RMSEA = 0.08) โดยมีปัจจัยด้านความผูกพันต่อองค์การส่งผลทางตรงต่อความตั้งใจลาออกของพนักงานและสามารถทำนายความตั้งใจลาออกของพนักงานได้ (β = -0.72) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
กังวาล ยอดวิศิษฎ์ศักดิ์. 2557. “การสร้างความผูกพันของพนักงาน โดยแนวคิดองค์การแห่งความสุขในกลุ่มคนGen-Y.” WMS Journal of Management ปีที่ 3,ฉบับที่ 2: 1-10.
กัลยา วาณิชย์บัญชา. 2557. การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง(SEM) ด้วย AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพ: สามลดา.
จิตวิมล สัตยารังสรรค์. 2556. “ความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดในงานสัมพันธภาพกับผู้บังคับบัญชา ความผูกพันต่อองค์การ และความตั้งใจลาออกจากองค์การของพนักงานธนาคารพาณิชย์.” วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชลภัสสรณ์ ศรีวรฉัตรภาธร. 2558. “ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจลาออกจากงานของพนักงานแผนกห่วงโซ่อุปทาน:กรณีศึกษา บริษัทผู้ผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร.” Veridian E-Journal ปีที่ 8,ฉบับที่ 1: 185-200.
ณปภัช นาคเจือทอง. 2553. “การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงานในสวนอุตสาหกรรมโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา.” วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
นำชัย ศุภฤกษ์ชัยสกุล. 2557. “การประยุกต์ใช้การวิเคราะห์แบบจำลองสมการโครงสร้างในงานวิจัยเชิงทดลอง.”วารสารพฤติกรรมศาสตร์ ปีที่ 20, ฉบับที่ 2:206-237.
ปกรณ์ ลิ้มโยธิน. 2555. ตัวแบบสมการโครงสร้างขององค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจลาออกจากงานของพนักงานโรงแรมในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พรรัตน์ แสดงหาญ. 2556. “การธำรงรัษาคนเก่งในองค์กร.”วารสารนักบริหาร ปีที่ 33, ฉบับที่ 3: 33-38.
เสรี ชัดแช้ม. 2547. “การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน.”วารสารงานวิจัยและวัดผลการศึกษา ปีที่ 2, ฉบับที่ 1:15-42.
Issa, D. M., Ahmad, F. and Gelaidan, H. M. 2013. “Job satisfaction and turnover intention based on sales person standpoint.” Middle-east Journal of Scientific Research 14, 4:525-531.
Porter, L., Steers, R., Mowday, R., & Boulian, P. 1974. “Organizational commitment, job satisfaction, and turnover among psychiatric technicians.” Journal of Applied Psychology 59:603-609.
Takawira, N., Coetzee, M. & Schreuder, D. 2014. “Job embeddedness, work engagement and turnover intention of staff in a higher education institution:An exploratory study.” SA Journal of Human Resource Management 12, 1:1-10.
