แนวทางการค้นหาผู้เข้าฝึกอบรมและเปรียบเทียบผลการศึกษาอบรมระหว่างผู้หญิงไทยและแม่หญิงลาวในการดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการนำแม่หญิงลาวและผู้หญิงไทยเข้ามาฝึกอบรมดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทย และเพื่อเปรียบเทียบผลการฝึกอบรมระหว่างผู้หญิงไทยและแม่หญิงลาวในการดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทย โดยใช้ระเบียบการวิจัยเชิงคุณภาพ  ซึ่งประกอบด้วย1) การสนทนากลุ่ม   กลุ่มตัวอย่างใช้วิธีเจาะจงกับตัวอย่างที่มีส่วนเกี่ยวข้องและมีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องแนวทางการนำแม่หญิงลาวเข้ามาฝึกอบรมดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทยทั้ง  6  คน  ได้แก่  ฝั่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว จำนวน 4คน และจากประเทศไทย จำนวน 2คน 2)  การวิจัยเชิงปฏิบัติการ และ3)  สังเกตพฤติกรรมขณะฝึกอบรมทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยจะแบ่งเป็น 2กลุ่ม ก) ผู้หญิงไทย จำนวน5 คน และข) แม่หญิงลาว จำนวน 5คน

ผลการศึกษาวิจัย พบว่า การที่จะนำแม่หญิงลาวเข้ามาฝึกอบรมดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทยที่ถูกกฏหมายควรจะมี 3 วิธีการ โดยวิธีที่ 1 วิธีการสรรหาคัดเลือกผู้หญิงลาวที่จะเข้ามาฝึกอบรม โดยติดต่อสมาพันธ์แม่หญิงลาวตามระบบกฎหมายลาว เข้า – ออก ประตูเดียว วิธีที่ 2 วิธีการสรรหาคัดเลือกผู้หญิงลาวที่จะเข้ามาฝึกอบรม โดยประสานงานกับคนลาวที่อยู่ในประเทศไทยโดยให้ชักชวนญาติพี่น้อง หรือคนรู้จักใน  สปป.ลาวมาฝึกอบรม และวิธีที่ 3 วิธีการสรรหาคัดเลือกผู้หญิงลาวที่จะเข้ามาฝึกอบรม โดยสรรหาคัดเลือกคนลาวที่เข้ามาทำงานในประเทศไทยอยู่เดิม และพบว่าการทดลองการฝึกอบรม ผู้หญิงไทยมีค่าเฉลี่ยคะแนนโดยรวมภาคทฤษฎีเท่ากับ  2.21 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์  B  =  พอใช้  (Satisfactory)  และแม่หญิงลาวมีค่าเฉลี่ยคะแนนโดยรวมภาคทฤษฎีเท่ากับ  2.47  ซึ่งอยู่ในเกณฑ์  A  =  ดี  (Good)  ส่วนผลค่าคะแนนเฉลี่ยภาพรวมการสังเกตพฤติกรรมทางด้านการฝึกอบรมภาคปฏิบัติ  พบว่า  ผู้หญิงไทยมีค่าเฉลี่ยคะแนนโดยรวมภาคปฏิบัติเท่ากับ  2.40  และแม่หญิงลาวมีค่าเฉลี่ยคะแนนโดยรวมภาคปฏิบัติเท่ากับ  2.44  ซึ่งอยู่ในเกณฑ์  A  =  ดี  (Good)  เท่ากัน