อำนาจการผลิตภาพของมาตรฐานนางแบบสตรีผ่านรายการเดอะเฟซไทยแลนด์ (ซีซั่น2)

Main Article Content

เอกธิดา เสริมทอง

บทคัดย่อ

รายการเดอะเฟซไทยแลนด์(ซีซั่น2)มีการนำเสนอเนื้อหารายการที่ผสมผสานการละคร เรียลลิตี้ และเกมโชว์ มีการใช้สื่อเพื่อนำเสนอรายการสองช่องทางโดยใช้สื่อดั้งเดิมเช่นสื่อโทรทัศน์เพื่อการนำเสนอให้ครอบคลุมพื้นที่และใช้สื่อใหม่อย่างสื่ออินเทอร์เน็ตเพื่อเปิดพื้นที่ให้ผู้ชมรายการได้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ผลิตรายการ ถือเป็นรายการที่มีการใช้สื่อผสมเพื่อสร้างความนิยมได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในส่วนของภารกิจการค้นหาสุดยอดนางแบบอันเป็นสโลแกนของรายการพบว่ารายการไม่ได้ทำหน้าเพียงการค้นหาหากแต่ผลิตและประกอบกับการสร้างนางแบบผ่านอำนาจการเป็นผู้ส่งสารในหลายระดับชั้นที่ต่างสถานะและบทบาทหน้าที่ โดยผู้ส่งสารในแต่ละระดับชั้นต่างมีทุนทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ผู้เข้าแข่งขันซึ่งเป็นกลุ่มชนชั้นล่างสุดจึงถูกผลิตและประกอบสร้างก่อนถูกค้นหาเพื่อมาครองตำแหน่งเดอะเฟซไทยแลนด์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เสริมทอง เ. (2018). อำนาจการผลิตภาพของมาตรฐานนางแบบสตรีผ่านรายการเดอะเฟซไทยแลนด์ (ซีซั่น2). วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 16(2), 138–146. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/spurhs/article/view/114701
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพ. 2545. สื่อบันเทิงอำนาจแห่งความไร้สาระ. กรุงเทพมหานคร: ออล อเบ้าท์ พริ้นท์.
กาญจนา แก้วเทพ. 2549. ศาสตร์แห่งสื่อ และวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เอดิสันเพรส โปรดักส์.
กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. 2553.สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
ITUBB. 2558. “บทความวิเคราะห์กระแส The Face Thailand Season 2 จากสถิติออนไลน์กันว่า ปังจริงหรือไม่.”, สืบค้นเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2559.
Joke Hermes. 2007. Media Representations of Social Structure : Gender. Media Studies (pp.191-210). California: SAGE Publication Inc.
Julia T. Wood. 2000. Communication Theories in action an Introduction. California: Wadsworth/ Thomson Learning.