การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมพนักงานรักษาความปลอดภัย เพื่อสร้างเสริมสมรรถนะขั้นพื้นฐานในการปฏิบัติงาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) พัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมพนักงานรักษาความปลอดภัย 2) สร้างเสริมสมรรถนะขั้นพื้นฐานในการปฏิบัติงานพนักงานรักษาความปลอดภัย และ 3)ประเมินประสิทธิภาพของหลักสูตรฝึกอบรมพนักงานรักษาความปลอดภัย เพื่อสร้างเสริมสมรรถนะขั้นพื้นฐานในการปฏิบัติงานของพนักงานรักษาความปลอดภัย เพื่อศึกษาเจตคติของพนักงานรักษาความปลอดภัยที่มีต่ออาชีพพนักงานรักษาความปลอดภัย ดำเนินการตามรูปแบบการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร มี 4 ขั้นตอน คือ ขั้นที่ 1 การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน ขั้นที่ 2 การสร้างหลักสูตร ขั้นที่ 3 การทดลองใช้หลักสูตร ขั้นที่ 4 การประเมินผลและปรับปรุงหลักสูตร ผลการทดลองใช้ พบว่า หลักสูตรฝึกอบรมที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ อย่างไรก็ตามได้มีการปรับปรุงในส่วนของความสอดคล้องเนื้อหาหลักสูตร กิจกรรมการฝึกอบรม เพื่อให้สามารถนำหลักสูตรไปใช้ในการจัดฝึกอบรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย 1) แบบสัมภาษณ์ 2) แบบสอบถาม 3) แบบทดสอบวัดความรู้ในการปฏิบัติงานพนักงานรักษาความปลอดภัย และ 4) แบบวัดเจตคติของพนักงานรักษาความปลอดภัยที่มีต่ออาชีพพนักงานรักษาความปลอดภัย สถิติที่ใช้ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t ผลการวิจัย พบว่า 1. ผลการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมพนักงานรักษาความปลอดภัยเพื่อสร้างเสริมสมรรถนะขั้นพื้นฐานในการปฏิบัติงานโดยผู้เชี่ยวชาญ พบว่าองค์ประกอบของหลักสูตรมีความสอดคล้องและเหมาะสม 2. ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะขั้นพื้นฐานคะแนนผลสัมฤทธิ์ของผู้เข้าอบรมหลังอบรมโดยรวมมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . 05 3. พนักงานรักษาความปลอดภัยมีเจตคติต่ออาชีพพนักงานรักษาความปลอดภัย หลังอบรมโดยรวมมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . 05
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
กุลยา ตันติผลาชีวะ. 2543. ครูกับการศึกษา, วารสารวิชาการ ศึกษาศาสตร์.” 1(3) : 22 – 29.
เครือวัลย์ ลิ่มอภิชาติ. (กรกฎาคม 2543) “การวางแผนประสบการณ์”.วารสารการศึกษาปฐมวัย.4 (3) :22-35.
ทิศนา แขมมณี. 2545. รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย. กรุงเทพฯ :ด่านสุทธาการพิมพ์.
ธำรง บัวศรี. 2532. ทฤษฎีหลักสูตร การออกแบบและการพัฒนา. กรุงเทพฯ : เอราวัณการพิมพ์.
บุญชม ศรีสะอาด. 2546. การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสนาส์น.
พิสณุ ฟองศรี. 2549. การประเมินทางการศึกษา แนวคิดสูู่การปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). สํานักพิมพ์เทียมฝาการพิมพ์.
ราชบัณฑิตยสถาน. 2542. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์ พลับลิเคชั่นส์.
วิชัย ดิสสระ. 2535. การพัฒนาหลักสูตรและ การสอน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสนาส์น.
สงัด อุทรานันท์. 2532. พื้นฐานและหลักการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ : วงเดือนการพิมพ์.
อคัครัตน์ พูลกระจ่าง. 2550. การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมหัวหน้างานเพื่อพัฒนาหลักสูตรการสอนงานปฏิบัติใน สถานประกอบการ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
Oliva, Peter F. 1992. Developing the Curriculum. 3rd ed. New York : Harper Collins Publisher.
Saylor, J. Galen, Alexander, William M. and Lewis, Arthur J. 1981. Curriculum Planning for Better Teaching And Learning. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Taba, Hilda. 1962. Curriculum Development Theory and Practice. New York : Harcourt Brace and Word Inc.