รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวที่เหมาะสมกับศักยภาพและบริบทของชุมชน เพื่อการพัฒนาธุรกิจการท่องเที่ยวโดยชุมชนอำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โครงการวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม(PAR) ในพื้นที่ 3 ตำบลของอำเภอสันแพง คือ ออนใต้ บวกค้าง และร้องวัวแดง กลุ่มเป้าหมายเป็นประชาชนที่สมัครใจดำเนินธุรกิจการท่องเที่ยวโดยชุมชนในอำเภอสันกำแพง 6 กลุ่ม คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างกลุ่มละ 10 คน รวม 60 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์อย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ และแบบเก็บประเด็นการสนทนากลุ่มเพื่อรวบรวมข้อมูลทุนชุมชน และองค์ประกอบการท่องเที่ยว ผลการวิจัย พบว่าเมื่อตรวจสอบและทดสอบความถูกต้องของทุนชุมชน 5 ด้าน และการศึกษาองค์ประกอบทางการท่องเที่ยว 5 ด้าน ของ 3 ตำบล ออกแบบรูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวที่เหมาะสมกับศักยภาพและบริบทของชุมชน ใน 3 ตำบล แตกต่างกันไปได้ดังนี้ 1) ตำบลร้องวัวแดง เป็นรูปแบบการท่องเที่ยวเชิงนิเวศป่าดงปงไหว โดยกลุ่มจัดการท่องเที่ยวบ้านม่วงเขียว หมู่ 4 ตำบลร้องวัวแดง 2) ตำบลบวกค้าง เป็นรูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชาวยอง โดยกลุ่มจัดการท่องเที่ยวชาวยองบวกค้าง หมู่ที่ 1 2 3 และ 4 ตำบลบวกค้าง และ 3) ตำบลออนใต้ เป็นรูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและวัฒนธรรมบ้านปง-ห้วยลาน โดยกลุ่มจัดการท่องเที่ยวบ้านปง หมู่ที่ 8 ตำบลออนใต้
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
ไกรสิทธิ์ สิทธิโชดก และคณะ. 2546, “การเสริมสร้างศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาข่า” ใน การท่องเที่ยวโดยชุมชน: แนวคิดและประสบการณ์พื้นที่ภาคเหนือ, สินธุ์ โรบล (บรรณาธิการ), สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, เชียงใหม่ หน้า 103-109.
ดารณี บุญธรรม และคณะ. 2546, “การจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและวัฒนธรรมโดยชุมชนชาวม้ง บ้านน้ำคะ-สานก๋วย ตำบลช้างน้อย อำเภอปง จังหวัดพะเยา” ใน การท่องเที่ยวโดยชุมชน: แนวคิดและประสบการณ์พื้นที่ภาคเหนือ, สินธุ์ สโรบล (บรรณาธิการ), สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, เชียงใหม่ หน้า 110 - 115.
เทศบาลนครเชียงใหม่.(2554).จำนวนนักท่องเที่ยว.[ออนไลด์].ค้นวันที่ : 12 กันยายน 2554.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. 2552, บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนบนฐานแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา, กรุงเทพฯ.
นำชัย ทนุผล. 2545, มกราคม - มีนาคม. การพัฒนาธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในชุมชนบ้านโปง อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. จุลสารการท่องเที่ยว. 21(1), 44 – 55.
มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด และคณะ. 2548, การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงบูรณาการที่ยั่งยืนในลุ่มแม่น้ำโขง. สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
สายรุ้ง ดินโคกสูง. 2549, การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาหาดชบา ตำบลชบา อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี, วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักพัฒนาทุนและองค์กรการเงินชุมชน กรมการพัฒนาชุมชน. 2553, ค้นวันที่ :12 กันยาย 2554.
Lesego S. Sebele. 2009, “Community-based tourism ventures, benefit and challenges: Khama Rhino Sanctuary Trust, Central District, Botswana”, Tourism Management (Accepted 15 January 2009).
Libanda B. And Blignaut J.N.. 2008, “Tourism’s local benefits for Namibia’s community based natural resource management areas” International Journal of Ecological Economics and Statistics. Vol. 10 No. W08, pp. 40-52.
