ปัจจัยที่มีอิทธิพลในการมีส่วนร่วมของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานวิทยาเขตสกลนครต่อการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลในการมีส่วนร่วมของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานวิทยาเขตสกลนครต่อการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลความสัมพันธ์ที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสกลนคร จำนวน 400 คน ดำเนินการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยใช้โปรแกรม AMOS
ผลการวิจัยพบว่า โมเดลความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีอิทธิพลในการมีส่วนร่วมของนักศึกษาต่อการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ที่พัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มี ค่า เท่ากับ 1.298 P-value เท่ากับ .255 CFI เท่ากับ 1.00 GFI เท่ากับ .999 AGFI เท่ากับ .974 RMSEA เท่ากับ .027 SRMR เท่ากับ .002 และตัวแปรปัจจัยที่มีอิทธิพลในการมีส่วนร่วมของนักศึกษาอธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 74.60 การศึกษาถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลทั้งทางตรงและทางอ้อมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จำนวน 6 ปัจจัยได้แก่ การคิดริเริ่ม การร่วมปฏิบัติ การแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสาร ทัศนคติ การรับรู้ และความรับผิดชอบ
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
จินตวีร์ เกษมศุข. 2554. การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. 2526. หลักการพัฒนาชุมชนและการพัฒนาชนบท.กรุงเทพฯ: ไทยอนุเคราะห์ไทย.
สถาบันธรรมรัฐเพื่อการพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม. 2555. จับกระแส Rio+20 สู่สังคมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันธรรมรัฐเพื่อการพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม.
สมลักษณา ไชยเสริฐ. 2549. การพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
สุภมาส อังศุโชติ, สมถวิล วิจิตรวรรณา และ รัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. 2554. สถิติวิเคราะห์ สำหรับการวิจัยทางสังคม ศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
Ackley, C. R. 2009. “Leadership in green schools: School principals as agents of social responsibility” Doctoral Dissertation, Faculty of Education, Graduate School, The Pennsylvania State University.
Aiken, L. R. 2003. Psychological testing and assessment. 11th.ed. Boston: Allyn and Bacon.
Alshuwaikhat, H.M., Abubakar, H., 2008. “An integrated approach to achieving campus sustainability: assessment of the current campus environmental management practices.” Journal of Cleaner Production, 16 (16), 1777-1785.
Disterheft, A., Caeiro, S.S., Ramos, M.R., Azeiteiro, U.M.M., 2012. “Environ-mental Management Systems (EMS) implementation processes and prac-tices in European higher education institutions a top-down versus participatory approaches.” Journal of Cleaner Production, 31, 80-90.
Geng, Y., Liu, K., Xue, B., and Fujita, T. 2013. “Creating a “green university” in China:a case of Shenyang University.” Journal of Cleaner Production, 61, 13-19.
Jorge, M. L., Madueño, J. H., Calzado Cejas, M. Y., and Andrades Peña, F, J. 2015. “An approach to the imple -mentation of sustainability practices in Spanish universities” Journal of Cleaner Pro-duction, 106, 34-44.
Karpudewan, M., Ismail, Z.H., & Mohamed, N. 2009. “The integration of green chemistry experiments with sustain-able development concepts in pre-service teachers’ curriculum: ex-periences from Malaysia.” Interna-tional Journal of Sustainability in Higher Education, 10 (2), 118-135.
Lukman, R., Tiwary, A. and Azapagic, A. 2009. “Towards greening a university campus: The case of the University of Maribor, Slovenia.” Resources, Con-servation and Recycling, 53, 639–644.
Mitchell, R.C., 2011. “Sustaining change on a Canadian campus: preparing Brock University for a sustainability audit.” International Journal of Sustainability in Higher Education, 12 (1), 7-21.
Pacheco-Blance, B., and Bastante-Ceca, M. J. 2016. “Green public procurement as an initiative for sustainable con-sumption. An exploratory study of Spanish public univerisities.” Journal of Cleaner Production, 133, 648-656.
Panjaitan, T. W. S., and Sutapa, I. N. 2010. “Analysis of green product knowledge, green behavior and green consumers of Indonesian students (case study for universities in Surabaya)”. Industrial Engineering and Engineering Management, 2268-2272.
Roy, R., Potter, S. & Yarrow, K. 2008. “Designing low carbon higher education systems Environmental impacts of campus and distance learning systems.” International Journal of Sustainability in Higher Education, 9, 116-130.
Ryan-Fogarty, Y., O’Regan, B., and Moles, R. 2016. “Greening healthcare: systematic implementation of environmental programmes in a university teaching hospital.” Journal of Cleaner Production, 126, 248-259.
Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. 1996. A Beginner’s Guide to Structural Equation Modeling. New Jersey: Lawrence Erlbaum.
Wright, T. 2002. “Definitions and frameworks for environmental sustainability in higher education.” International Journal of Sustainability in Higher Education, 3 (3), 203-220.
Yang, Q. 2010. “The research and practice on the planning of green college campus.” Master’s Thesis, Southwest Jiaotong University.
Yuan, X., Zuo, J., & Huisingh, D. 2013. “Green Universities in China- what mattersM.” Journal of Cleaner Production, 61, 36-45.
Zhao, W., and Zou, Y. 2015. “Green university initiatives in China : a case of Tsinghua University”. International Journal of Sustainability in Higher Education,16 (4), 491-506.
