พฤติกรรมแบบความคิดก้าวหน้าของครู ในภาคตะวันออก : การวิเคราะห์ องค์ประกอบเชิงยืนยันพหุระดับ
คำสำคัญ:
พฤติกรรมความคิดก้าวหน้าของครู, การวิเคราะห์พหุระดับ, ภาคตะวันออกบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพฤติกรรมแบบความคิดก้าวหน้าของครูในภาคตะวันออกและเพื่อตรวจ สอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดล ตัวแปรในโมเดลประกอบด้วย ตัวแปรแฝงภายนอก 1 ตัวแปรคือ พฤติกรรมแบบความคิดก้าวหน้า และตัวแปรแฝงภายใน 4 ตัวแปร ได้แก่ บุคลิกภาพเชิงรุก ความริเริ่มด้วย ตนเอง ขอบเขตการรับร้คู วามสามารถของตนเอง และความรับผิดชอบแก้ปัญหาด้วยตนเอง กล่มุ ตัวอย่างเป็น ครูท้องถิ่นในภาคตะวันออก 7 จังหวัด จำนวน 100 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูลจำนวน 500 คน โดยทำการเลือกกลุ่ม ตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม และมีการวิเคราะห์ ข้อมูลโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันพหุระดับ ผลการวิจัยปรากฏว่า การพัฒนาโมเดลการวัดพหุระดับพฤติกรรมแบบความคิดก้าวหน้าของครูในภาค ตะวันออกประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ บุคลิกภาพเชิงรุก ความริเริ่มด้วยตนเอง ขอบเขตการรับรู้ความ สามารถของตนเอง และความรบั ผดิ ชอบแกป้ ญั หาดว้ ยตนเอง โดยโมเดลองคป์ ระกอบพฤตกิ รรมแบบความคดิ ก้าวหน้าพหุระดับโรงเรียน มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พิจารณาจากค่าสถิติไค-สแควร์ ( ) เท่ากับ 5.586 ค่าองศาอิสระ (df) เท่ากับ 4 ค่าความน่าจะเป็น (p) เท่ากับ 0.232 CFI เท่ากับ 0.997 TLI เท่ากับ 0.990 RMSEA เท่ากับ 0.028 SRMRw เท่ากับ 0.002 และ SRMRb เท่ากับ 0.258 ส่วนโมเดลการวัดพหุระดับพฤติกรรม แบบความคิดก้าวหน้า ระดับบุคคลปรากฏว่า ตัวแปรที่มีน้ำหนักความสำคัญสูงที่สุด คือความริเริ่มด้วยตนเอง (PIw ; = 0.840) รองลงมาคือ บุคลิกภาพเชิงรุก (PPw ;
= 0.700) ส่วนตัวแปรที่มีน้ำหนักความสำคัญน้อย ที่สุดคือ ความรับผิดชอบแก้ปัญหาด้วยตนเอง (TCw ;
= 0.353) สำหรับโมเดลการวัดพหุระดับพฤติกรรม แบบความคิดก้าวหน้า ระดับโรงเรียนปรากฏว่า ตัวแปรที่มีน้ำหนักความสำคัญสูงที่สุด คือบุคลิกภาพเชิงรุก (PPb ;
= 0.944) รองลงมาคือ ความริเริ่มด้วยตนเอง (PIb ;
=0.915) ส่วนตัวแปรที่มีน้ำหนักความสำคัญ น้อยที่สุดคือ ขอบเขตการรับรู้ความสามารถของตนเอง (RSb ;
= 0.569)
References
Covey, S.R. (1989). The 7 Habits of Highly Effective People. New York: Simon & Schuster.
--------. (2004). The Seven Habits of Highly Effective People: Restoring the Character Ethic: Free Press, a division of Simon and Schuster.
Crant, J. M. (2000). Proactive behavior in organizations. Journal of management, 26(3), 435-462.
Frese, M., & Fay, D. (2001). Personal initiative: An active performance concept for work in the 21st century. Research in organizational behavior, 23, 133-188.
Hooper, D., Coughlan, J., & Mullen, M. R. (2008). Structural equation modelling: Guidelines for determining model fit. Journal of Business Research Methods.
Jaroenruen C., Makmee P., and Kornpetpanee S. (2013). Proactive behavior of sub-district municipality officers in Chonburi: A confirmatory factor analysis. Research Methodology & Cognitive Science, 11(1), 56-66. (in Thai)
Makmee, P. (2016). Development of a Model of Organizational Effectiveness Measurement for Universities in ASEAN: Multilevel Structural Equation Model Analysis. Journal of the Researcher Association, 21(1), 34-48. (in Thai)
Morrison, E. W., & Phelps, C. C. (1999). Taking charge at work: Extra role efforts to initiate workplace change. Academy of Management Journal, 403-419.
Muthén L.K., & Muthén, B.O. (1998-2012, 2015). Mplus user’s guide (7th ed.). Los Angeles, CA: Muthén & Muthén
Ohly, S., & Fritz, C. (2007). Challenging the status quo: What motivates proative behaviour?. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 80(4), 623-629.
P21. (2017). Framework for 21st Century Learning. Retrieved from http://www.p21.org/about-us/p21-framework
Pajares, F., & Miller, M. D. (1994). Role of self-efficacy and self-concept beliefs in mathematical problem solving: A path analysis. Journal of Educational Psychology, 86(2), 193.
Paramee N. (2008). The relationship between selected factors, perceived self-efficacy and postpartum self-care behaviors in adolescent mothers at home (Master Degee Thesis). Khon Kaen University, KhonKaen. (in Thai)
Parker, S. K., Williams, H. M., & Turner, N. (2006). Modeling the antecedents of proactive behavior at work. Journal of applied psychology, 91(3), 636.
Raktham A. (1981). Thai government officers’ behavior. Retrieved on 20 July 2015, form https://www.learners.in.th/posts/387212. (in Thai)
Seibert, S. E., Kraimer, M. L., & Crant, J. M. (2001). What do proactive people do? A longitudinal model linking proactive personality and career success. Personnel Psychology, 54(4), 845-874.
Snijders, T. A. B., & Bosker, R. J. (1999). Multilevel analysis: An introduction to basic and advanced multilevel modeling (1st ed.). London, England: Sage.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
ห้ามนำข้อความทั้งหมด หรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสาร
