บทบาทของรัฐในการพัฒนาประเทศให้เป็นมหานครไมซ์ (MICE) แห่งเอเชีย: กรณีศึกษาไทยกับมาเลเซียภายใต้บริบทนักท่องเที่ยวกลุ่มมิลเลนเนียล

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาวิเคราะห์ยุทธศาสตร์และบทบาทภาพรวมของรัฐในการส่งเสริมเมืองหลวงให้เป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจหรือไมซ์ภายใต้บริบทนักท่องเที่ยวมิลเลนเนียล 2) ศึกษาสภาพแวดล้อม (SWOT Analysis) อุตสาหกรรมไมซ์ไทยและมาเลเซีย และกรุงเทพมหานครและกัวลาลัมเปอร์ และ 3) เสนอแนะแนวทางการพัฒนาบทบาทรัฐในอุตสาหกรรมไมซ์ของทั้ง 2 ประเทศ งานวิจัยนี้ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพโดยรวบรวมจากข้อมูลปฐมภูมิและทุติยภูมิและใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการจัดสนทนากลุ่ม การศึกษาพบว่าบทบาทรัฐในอุตสาหกรรมไมซ์ของไทยและมาเลเซียมีความเหมือนกัน 3 ด้าน คือ ผู้วางแผนขับเคลื่อนอุตสาหกรรมไมซ์ ผู้ประสานงานกับหน่วยงานต่างๆ และผู้กระตุ้นอุตสาหกรรมไมซ์ ความแตกต่างสำคัญระหว่างบทบาทของรัฐใน 2 ประเทศนี้ คือ รัฐบาลมาเลเซียเป็นเจ้าของศูนย์การประชุมซึ่งสร้างข้อได้เปรียบหลายประการให้แก่อุตสาหกรรม ด้านข้อเสนอแนะนั้นรัฐบาลควรขับเคลื่อนไมซ์ในฐานะภาคอุตสาหกรรมที่มิใช่ส่วนหนึ่งของภาคการท่องเที่ยว และส่งเสริมประเทศให้เป็นผู้นำในอุตสาหกรรมเฉพาะด้านระดับนานาชาติหรือระดับภูมิภาค ทั้งควรเร่งผลักดันเมืองอัจฉริยะเพื่อจะได้รับประโยชน์ด้านเทคโนโลยีและการขนส่ง และเร่งสนับสนุนให้ประเทศเป็นเจ้าของงานไมซ์ระดับนานาชาติและให้ความสำคัญกับการจัดงานไมซ์ในระดับภูมิภาคให้มากขึ้น